Suna Aras, “Figen Yüksekdağ’ın şiir kitabına toplatma ve imha kararı verildi başlıklı yazı kaleme aldı.
Aras’ın yazısının ilgili kısmı şu biçimde:
“Şair korksaydı, şiirini kaygısıyla boğsaydı, ne kalem oynatabilirdi, ne de şiir söyleyebilirdi! Şiirin rahmetiyle beslenemezdi bu topraklar. Yok olup giderdi… Fakat o denli mi ki? Görüldüğü üzere korkmuyor, hâlâ korkutuyor şiir! Şiirin gerçeklerin üzerini açma üzere bir huyu vardır. Kimse kusura bakmasın!
Şiir, şair kalbinin yaramaz çocuğudur.
İnanın ki ele avuca sığmaz.
Yaramaz bir çocukla baş etmek çok zordur.
Yapma dedikçe yapar.
Neden yapmaması gerektiğinin nedenini sorgular! Yasaklı yerleri kurcalar! Yaramaz çocuklara dokunmayın lütfen! Bırakın merak etsin, önünü tokat gösterip, terlik atarak kesemezsiniz zaten! İçinde bir itici güç taşıyordur ismi merak olan. Merak ne kusursuz bir fazilet ne harika bir histir. Öğretir, geliştirir, gözünü, kulağını açar. Ne yaşadığına, nelerin yaşatıldığına, hayata, yaşama, kendisinin dışına daha bir farklı bakmaya başlar. Zira ona söylenen hiçbir şey, yaşadığı değildir!
Şiir sanatının ne manaya geldiğini, misyonunun ne olduğunu, hangi yürek yangınlarından çıkıp bir çığlığa dönüştüğünü bilmeyenler sanatı sevmezler! Sanatı anlayamazlar.
Onlar lakin ve lakin yasaktan, şiddetten baskıdan anlar ve medet umarlar. Karanlık sistemlerinin çarkının dönmesi için kandan, savaştan, azaptan, inkârdan, gerici niyetten nemalanırlar.
Ne vakit ki iktidar, sistem yahut sistem yanlıları bir şiirden rahatsız olduysa, o şiirin şairi gerçek yoldadır demektir. Bir ayıbın, bir cürmün, bir günahın, saklanması gereken karanlık bir yapının, bir yanın üzerine ışık tutmuş, işaret etmiş, misyonunu yapmış demektir.
Şiir korkutulmaya gelmez! Yüzyıllardır bu gerçeğin farkına varamayan muktedirler için ne acı bir şeydir bu. Bu nasıl bir körlüktür! Şiirin boyun eğmeyen, gururlu ve onurlu bir tarihi vardır bu coğrafyada.
Açın bakın şair ve şiirin tarihine! Haksızlığın, hukuksuzluğun, azabın tarihidir şairin ve şiirin tarihi. Canlı canlı yakılmadır, idamdır, ölümdür, faili meçhuldür, mahpustur, azaptır, sürgündür, şairin ve şiirin tarihi!
Ama korkmuş mu? Hayır. Sinmiş mi? Hayır.
Sanatçı sanatından ödün vermiş mi? Hayır.
Şair korksaydı, şiirini endişesiyle boğsaydı, ne kalem oynatabilirdi, ne de şiir söyleyebilirdi!
Şiirin rahmetiyle beslenemezdi bu topraklar.
Yok olup giderdi… Fakat o denli mi ki?
Görüldüğü üzere korkmuyor, hâlâ korkutuyor şiir!
Sanırım padişahlık devrine özenenlerin, şairlerden methiye dizmeleri üzere bir dilekleri var, kendilerini padişah yerine koyan saltanat sahiplerine!
Üzgünüm! Yaşadığı ülkenin gerçekliğine varan sanatkardan, yani gören, duyan, kurcalayan, merak eden, haklının, mazlumun yanında duran, barışı, eşitliği, kardeşliği savunan şairlerden, sanatkarlardan bunu duyamayacaksınız!
Şiirden düşmüş (cami avlularında mavi boncuklar satan) bir iki şair kırıntıyla yönetim etmek zorundasınız.
Uzun vakittir özel nedenlerden ötürü uzak kaldığım ‘sosyal medyada’ “Figen Yüksekdağ’ın “Yıkılacak Duvarlar” şiir kitabı hakkında “toplama ve imha kararı verildi” haberini okuyunca, midemin kasıldığını ve bulandığını hissettim.
İlk aklımdan geçen şey “hoş geldin orta çağ zihniyeti” cümlesiydi. Ancak birden tokat yemiş üzere irkildim, aklıma gelen bu birinci cümle rahatsız etti beni. Biz esasen uzun yıllardır bir ortaçağ zihniyetinde yaşayıp, bir ortaçağ prosedürü olan baskı, inkâr ve şiddetle yönetilmiyor muyuz?
Bilime, sanata, eğitime, kitaba, bayana, çocuğa, genç olana düşman, kendi kanısında olmayanı zindan karanlığına gömen, insafsız, vicdansız, adaletsiz bir zihniyetle, tıpkı havayı solumuyor muyuz? Beğenilen geldiği falan kalmamış ki, aslında gelmiş, içindeyiz, o gerici zihniyetle birlikte yaşıyoruz!
HDP evvelki devir Eş Genel Lideri Figen Yüksekdağ’ın önsözünü yazdığım “Yıkılacak Duvarlar” isimli kitabı hakkında “örgütsel propaganda gerekçesiyle” toplatma kararı verilmiş.
Ve toplanan nüshalar da “imha” edilecekmiş. “İmha” ne ürkütücü bir sözdür. Oturup tek tek yırtmayacaklarına nazaran, bu “imha” yakacaklar manasına geliyor. Neden şaşırıyoruz ki? İnsan yakan zihniyet, kitap yakmış çok mu?
Şair zihninin alt metnini okuyabilen, karar vericiler, keşke palavranın, talanın, yıkımın, adaletsizliğin de üst metnini, yani en azından gözle görülen, gözlerimizin içine sokulan kısmını okuma hamaseti gösterebilselerdi!
Öfke ve zamansızlığın ortasına sıkıştırılan satırlara şu gerçeği de eklemek istiyorum.
Yakılan, yasaklanan, imha edilen sanat yapıtlarının, bin bir kanatla geri döneceklerinden, diyeceğini yeniden diyeceğinden, kelamını esirgemeyeceğinden, yaratıcısının kamçısı, bileri olacağından, merakı çoğaltacağından haberleri yok görünüyorlar!
“Yıkılacak Duvarlar” kitabını oluşturan şiirler, ulaştığı yerlere ulaştı, kalplerdeki yerini aldı. Ne yazık ki gönüllere taht kuranları oradan indirmenin şimdi bir formülü bulunamamıştır!
Figen Yüksekdağ artıdadır, karar vericiler ekside! Eh birinin yüzünün aklığı, birilerinin yüzünün karası olmuşsa, onu da onlar düşünsün! Figen’den, yeni şiirler, kitaplar bekliyoruz.”