Gazetemiz muharriri Erdal Atabek, son devirde birçok şenlik, konser ve gibisi cümbüş etkinliklerinin valilikler ve kaymakamlıklar eliyle yasaklanmasının gerisindeki nedenleri köşesine taşıdı.
Konuyla ilgili olarak kaleme aldığı “Tarikatların güdümünde iktidar…” başlıklı yazısında Atabek, tarikat ve cemaatlerin bu cins etkinliklere yıllardır karşı çıktığını lakin AKP iktidarı ve Erdoğan’ın bu yapılarla içli dışlı olmasına rağmen güdümüne girmeye direndiğine dikkat çekti. Atabek, son devirde ise bu durumun değiştiğini belirtip “Toplumun dayanağı azaldıkça iktidar tarikat ve cemaatlere daha çok yaslandı, sonra da güdümüne girdi” değerlendirmesinde bulundu.
Atabek yazısına şöyle devam etti:
“TARİKAT-CEMAATLERİN GÜCÜ
Tarikat ve cemaatlerin gücü, iktidarda olanın gücüyle aykırı orantılıdır.
Osmanlılar devri de böyledir. Osmanlı sultanının güçlü olduğu vakitlerde dinî cephe geride durur. Sultanın gücü zayıfladıkça öne çıkar ve harekete geçerler.
III. Selim, II. Mahmut, Abdülmecit devirlerinde bu çatışma yaşanmıştır.
Cumhuriyet devrinde çalışmaları yasaklanan tarikatlar ve cemaatler, yeraltına girerek fırsat kollamışlardır. Bu fırsat 1950 yılında Demokrat Parti iktidarıyla ellerine geçmiştir.
Celal Bayar-Adnan Menderes’in Demokrat Partisi devrinde de Süleyman Demirel’in Adalet Partisi periyodunda de tarikatlarla, cemaatlerle sıcak bağlar kurulmuş fakat iktidara ortak olmalarına müsaade verilmemiştir.
Her tarikat, her cemaat iktidarın içinde olmaya, iktidar gücünden hisse almaya çalışmıştır.
Bunların içinde en sistemli çalışan Fethullah Gülen cemaati olmuş, iktidar ortağı olarak her alana yayılmıştır. Ordu, yargı, yürütme, eğitim alanları onların kontrolüne geçmiş, yıllarca iktidardan yararlanmışlardır.
Ancak, FETÖ “iktidar olma” vaktinin geldiği kanısıyla harekete geçtiği vakit bilhassa Erdoğan tarafından mağlubiyete uğratılmışlardır.
FETÖ’den boşalan yerlere öteki tarikatların ve cemaatlerin yerleşmesi uzun sürmemiştir.
Ancak Erdoğan, son yıllara kadar kendi gücüne güvenmiş, onların iktidarı gütme niyetlerine müsaade vermemiştir.
AKP İKTİDARI ZAYIFLAYINCA
İşte, AKP’nin gerisindeki emniyetli dayanak azalınca kaybedilen güç tarikatlarla cemaatlerde aranır olmuştur.
Ayasofya’nın tekrar ibadete açılması,
medreselerin açılması ve bakanlık kontrolü dışına çıkılması,
küçük çocuklara din eğitimi verilmesi,
her kademe okullarında din derslerinin zarurî olması
müzikli eğlencelerin yasaklanması,
üniversitelerin iktidarın kontrolüne sokulması.
her alanda fetvaların geçerli kılınması…
Bu değişim artık iktidarın tarikat ve cemaatlerin güdümüne girmesinin işaretleridir.
Şimdi sıra “şeriat uygulamaları” ve “hilafetin geri getirilmesi” taleplerine gelmiştir.
Bunlar olabilir mi?
Laik Cumhuriyet yerine şeriata dayalı İslam devleti kurulabilir mi?
Son dönemeç yoktur
Tarihte “son dönemeç” yoktur.
Tarihte “yengiler” ve “yenilgiler” vardır.
Laiklik, uygarlık tarihinde yıllar süren din ve mezheplerin kanlı çatışmalarının sonunda uygarlığın vardığı bir eşiktir.
“Laiklik eşiği”, barışçı ortak hayatın, özgür akılla yönetilen dünya hayatının simgesidir.
Bu eşiğin altı olan “dogmatik yaşam”, din ve mezheplerin kanlı savaşlarının, bitmeyen kinlerin, dogmaların intikamcı baskılarının simgesidir.
Laik Türkiye ve laik dünya, kendisini yok edecek güçleri tanır, bilir ve onlara geçit vermez.
AKP idaresi ve Erdoğan da elbette gerçekleri görerek ve bilerek “iktidar emanetini” seçimle devredecektir.
Atatürk Cumhuriyeti bu demokrasi imtihanını da muvaffakiyetle verecek inançla uygarlık yolunda yürüyecektir…”