Fehmi Koru*
AK Parti’nin Şanlıurfa milletvekili Ahmet Eşref Fakıbaba’nın partisinden ve milletvekilliğinden istifası büyük yankı uyandırdı. Günlerden beri husus tartışılıyor. Tartışmayı heyecanlı kılan, seçime gidilirken iktidar partisinden diğer istifaların da gelebileceği beklentisi. Muhalif medya türlü isimleri söylem etmeye başladı bile.
Fakıbaba’nın istifası elbette kıymetli.
Meclis’te temsil ettiği vilayette daha evvel belediye başkanlığı yapmış bir isim o. Tekrar aday gösterilmeyince bağımsız katıldığı seçimde ayrıldığı partisinin oylarını geride bırakıp başkanlıkta bir periyot daha kalmayı başarmıştı. Tarım bakanı olarak hükümette de bulunmuştu.
Uzun yıllar başhekimlik yapmış, mesleği doktorluk olan bir siyasetçi Fakıbaba.
Ayrıldıktan sonra kendisine mikrofon uzatan kanallara ve ulaşan habercilere istifasına sebep olan rahatsızlıklarını anlatmasından, verdiği kararın bir anlık bir reaksiyona dayanmadığı, bir birikimin sonucu olduğu anlaşılıyor. Yerelden genele bir dizi rahatsızlık onu bu karara sürüklemiş.
İstifasını açıklamasının çabucak akabinde bir öteki partiye -İYİ Parti’ye- geçmesi de kararının anlık bir yansıdan öte manası olduğunu düşündürüyor zati.
Şimdi merak edilen, Ahmet Eşref Fakıbaba’nın açtığı yoldan diğer AK Partililerin de geçip geçmeyeceği…
Aynı yolu izleyebilecekleri düşünülerek anılan isimler bir-ikiyi geçmiyor. Onların da rahatsızlıklarını istifaya kadar götürecekleri kuşkulu.
Reklam
Önce şunun bilinmesinde fayda var: Milletvekillerinin partilerinden ayrılması göründüğü kadar kolay bir iş değildir. İktidar partilerinden ayrılmak daha da zordur. Bilhassa de AK Parti’den ayrılmayı zorlaştıran farklı sebepler de var.
Cumhurbaşkanlığında danışman, bakanlıklarda bakan yardımcısı, üniversitelerde rektör ve dekan olanlar yanında, dışişleri bakanlığının diplomat olmadığı halde çeşitli ülkelere büyükelçi olarak gönderdiği isimlerin neredeyse tamamı da eski AK Parti milletvekili.
İş hayatından AK Parti’de siyaset yapan, milletvekili seçilen şahıslar, esasen tam terk etmedikleri eski uğraş alanlarına döndüklerinde, siyasette kazandıkları tecrübelerini ve etraflarını kıymetlendirme imkanını ziyadesiyle bulabiliyorlar.
Eski AK Parti milletvekillerinden pek azı diğer partilerde siyasi hayatlarını sürdürüyor.
AK Parti’de vaktiyle kıymetli bakanlıklarda bulunmuş Ali Babacan ve başbakanlık yapmış Ahmet Davutoğlu’nun siyasi hayatta yollarını kurdukları yeni partilerde devam ettirdikleri bir gerçek; lakin bir gerçek daha var: Onların eski partilerine yönelttikleri tenkitler artık birlikte hareket ettikleri muhalif çevrelerin medyadaki destekçileri tarafından takdir görmüyor.
Unutmadığım, galiba vaktinde burada ele alma muhtaçlığı da duyduğum bir olayı tekrar hatırlatayım:
Şimdilerde DÜZGÜN Parti saflarında siyasete devam edeceğini ilan etmiş eski bir AK Parti milletvekili, oldukça bir müddettir, muhalif kanallarda, pozisyonu gereği çok yakından tanıdığı iktidar mensuplarına ve eski partisine bayağı yüksek dozda tenkitler yöneltiyor. O eski AK Partili, ekranlarda yer almaya başladıktan epey vakit sonra, uzaktan katıldığı ve iktidara en sert tenkitleri birbiri arkasına sıraladığı bir programda, programın gazeteci konuklarından birinin şu sorusuna muhatap edildi: “Peki de, nasıl oldu da bu türlü bir partiye kurucu olmayı kabul edebildi?”
Davutoğlu ve Babacan da, vaktiyle AK Parti içerisinde bulundukları için, muhalif medyaya kendilerini beğendiremiyorlar.
Millet İttifakı içerisinde yer almalarına rağmen…
Gidişatı beğenmedikleri, bulundukları yerde rahatsızlık duydukları halde, AK Partilileri partileriyle ilgilerini koparmaya kadar vardırmayı düşündürtmeyecek kadar toksit bir siyasi ortam var muhalif cephede.
En son, ‘başörtüsü yasası’ çıkışını yaptığında bir defa daha gördük; Kemal Kılıçdaroğlu’nun başkanı olduğu CHP’yi daha geniş kitlelere beğendirme gayreti olarak başlattığı ‘helalleşme’ teşebbüsünü bile içselleştirememiş, çıkışını ‘davaya ihanet’ olarak gören tipler var CHP kademelerinde ve CHP’li medyada.
Bu apaçık gerçeği gören AK Partililerin, kendi etraflarından yiyecekleri ‘davaya ihanet’ damgasını göze alabilseler dahi, o denli bir teşebbüste bulunduklarında kendilerini kabul ettiremeyeceklerini bile bile, AK Parti’ye muhalif bir hali benimsemeleri, istifa yoluna gitmeleri nasıl beklenebilir?
Mevcut toksit hava, önderinin bütün uğraşına karşın, CHP’nin oylarındaki tıkanıklığı ortadan kaldırmaya da mahzur oluyor.
Aynı toksit hava, AK Parti içerisinde rahatsızlık duydukları kestirim edilen şahsiyetlerin safları terk etmelerini de elbette engelleyecektir.
Sözün kısası, “Fakıbaba’yı kimler takip eder?” sorusu eşliğinde çetele tutanlar hayal kırıklığına kendilerini hazırlamalılar.
CHP’li medya AK Parti’nin eskilerinden tövbe üstüne tövbe bekliyor ya, AK Parti’den onların bulunduğu cepheye bakanlar da, onların vaktiyle üstlendikleri ülkeye çok şeyler kaybettirmiş bağnaz hallerinden zerre ölçü nedamet duymadıklarını görüp bulundukları yeri terk etmeye yanaşmıyorlar.
Muhalefet cephesinin bu türlü bir açmazı var.
Kamuoyu yoklamalarına bakıp orada AK Parti oylarının azalmaya yüz tuttuğunu ve ‘kararsızlar’ kitlesinin kalabalıklaştığını görmek, muhalefet cephesinde yer alanlar ile destekçileri olan medyanın heveslerini körüklüyor; lakin o kitlenin neden ‘kararsız’ kaldığını manaya eforuna girdikleri görülmüyor.
İktidar ise onların neden ‘kararsız’ kaldığının farkında ve kendince önlemler alma çabasında.
Hangi tarafın başarılı olma bahtı daha fazla dersiniz?
Muhalefetin bu sıkıntısını çözmeden beklenen muvaffakiyete ulaşması -imkansız diyemem ama- epey zor…
*Bu yazı fehmikoru.com adresinden motamot alınmıştır.