Fehmi Koru*
Eskiler “Yiğidi öldür, hakkını yeme” diye boşuna dememişler.
Hakkı teslim etmek kıymetli.
AK Parti heyetinin HDP’ye gerçekleştirdiği ziyareti ‘doğal ve doğru’ bulmak her yiğidin yapabileceği bir yorum değildi. Siyasetçiler ekseriyetle zihniyetlerini kendi kelamlarıyla yoğurdukları seçmen kitleleriyle zıt düşmek istemezler zira. HDP konusundaki görüşleri her vakit sert olmuş MHP’nin önderi, sadece ittifak ortağını üzmemek için, en zoru kabullendi.
Ziyaret için ‘doğal ve doğru’ tespitini yapan politik figür, MHP önderi Devlet Bahçeli.
Böylece hakkı teslim etme borcumu ödemiş olduğumu sanıyorum.
Yalnız ziyareti onaylamakla da kalmadı MHP önderi, HDP’ye yönelik kaç kelamlar, kapatma niyeti ve bu yolda tereddüdü olanları teşvik, yasal bir parti olmasına karşın HDP’yi terör örgütüyle eş-değerde görme üzere bir geçmişi bulunan AK Parti’nin, bir heyetle kapısına kadar giderek verdiği yeni imajda zıtlık ve tutarsızlık aradığı için, muhalifleri ve bu ortada CHP’yi ve önderi Kemal Kılıçdaroğlu’nu da, çok sert tabirlerle eleştiren tekrar o…
MHP başkanı Devlet Bahçeli…
En dikkat cazibeli cümlesi şu MHP başkanının:
“Kılıçdaroğlu’nun hiçbir kelam ve hareketi CHP’nin geçmiş genel liderleriyle bağdaşmamaktadır.”
Bir günde iki dikkat cazibeli değerlendirmenin siyasetçilerden gelmesine pek hazırlıklı değiliz; bunu da başardığı için ayrıyeten övülmeyi hak ediyor MHP başkanı.
Gerçekten de dediği hakikat: Kemal Kılıçdaroğlu CHP’nin çok partili devirde başında görmeye milleti alıştırdığı genel liderlere hiç benzemiyor.
İsmet İnönü’den Deniz Baykal’a uzanan doğrusal çizgiyle bir ilgisi yok Kılıçdaroğlu’nun…
1980 askeri darbesi sonrasında CHP kapatılmıştı, tekrar açılması mümkün hale geldiğinde, o yola başvurmak yerine yeni bir partiyle -DSP ile- yoluna devamı daha yanlışsız bulan Bülent Ecevit bir ölçü istisna sayılabilir.
Belli bir anlayışı ‘gardrop Atatürkçülüğü’ ile yaftalayan, Necmettin Erbakan’ın MSP’si ile ‘tarihsel yanılgı’ değerlendirmesi eşliğinde koalisyon iştiraki yapan da Ecevit’ti.
Kabul edelim ki, CHP’nin şimdiki başkanı, Kemal Kılıçdaroğlu, kendisinden evvelki genel liderlerin izledikleri çizgiyle bağdaşmayan özelliklere ve icraatlara sahip.
Parti kapatılmasına karşı çıkıyor.
Kendisinden evvelki liderlerin seçilmesin diye 367 mazereti icadını Anayasa Mahkemesi önüne götürdükleri -bu ortada kendisinin de müracaat heyetinde yer aldığı- Abdullah Gül’ü bir evvelki seçimde cumhurbaşkanı seçtirmeyi bile düşünmüştü.
‘Post-modern müdahale’ ile hükümet devirmiş askerlerin vesayet altında tuttukları Türkiye’nin en kıymetli -hatta simgesel- manzarası olan başörtüsü yasağının fiilen sona ermesinde belirleyici rol oynadığını kendisi açıkladığı üzere, yasağın bütünüyle kaldırılması gayesiyle yasa değişikliği teklifini de tekrar o yaptı.
Gerçekten de, sırf bu birkaç başlık bile, Kemal Kılıçdaroğlu’nu ve onun önderi bulunduğu CHP’yi, eski genel liderlerden ve eski CHP’den farklı hale getirmeye yetiyor.
CHP’nin bu yeni hali, tarihî olarak temsil ettiği, siyasi hayatımızda varlığına alışılmış alandan CHP’nin ayrıldığının ilanı manasına geliyor.
Siyaset boşluk kabul etmez. Var olan bir alan boşalmış yahut boşaltılmışsa o alan öbürleri tarafından doldurulmaya açık hale gelmiş demektir.
Günümüzde sanki hangi politik görüş ve o görüşün kurumsal kimliği, eski CHP’nin vaktiyle karşıladığı fonksiyonu yerine getiriyor olabilir?
Eskiden CHP’nin politik alanı etkileyebildiği devirlerde, insanların özgürlüklerinin kolay münasebetlerle kısıtlanabildiğini, basının baskı altında tutulduğunu, partilerin kapatılmasında rol oynandığını, millete haksızlıklar yapıldığını, yaşatılan ekonomik zahmetlerin ekmeğin karneye bağlanmasına yol açtığını, ülkenin geri bıraktırıldığını ve bunlara benzeyen daha birçok tenkitleri, AK Parti sözcülerinin -özellikle de genel lideri Tayyip Erdoğan’ın- ağzından her fırsatta işitmişizdir.
Kılıçdaroğlu CHP’si ise, Selahattin Demirtaş ve Osman Kavala başta olmak üzere cezaevlerinde tutulan, müzikçi Gülşen üzere bir latife yüzünden gözaltına alınıp sonradan hareketleri kısıtlanan şahıslara yapılanın yanlışlığını söylüyor.
Dün bir fırıncı birtakım kelamları yüzünden gözaltına alınmıştı; muhtemelen buna da karşı çıkmış olabilir yeni CHP…
Hak ve özgürlükler taraftarı bir yerde duruyor Kılıçdaroğlu ve başında bulunduğu parti.
Ülkeyi geri bıraktığı ithamına muhatap partinin başkanı, ABD’de bilim yuvalarını ziyaret edip oradan ülkeye bildiriler iletilmesini sağlıyor, İngiltere’ye gidip milletlerarası sermayenin yine Türkiye’ye yatırım yapmasının ön koşullarını oluşturmaya çalışıyor, yaşanan ekonomik düşünceler için tahliller üretme uğraşı içerisinde…
Bunlar hakikaten de CHP’den ve başkanlarından şimdiye kadar görülmeyen telaffuz ve girişimler…
Liderinin farklı bir kulvara yöneltmesiyle CHP tarafından terk edilmiş alan da boş değil. Geçmişte CHP’nin yaptığı ileri sürülen ve bu yüzden tenkitlere muhatap edilmesini getiren ne varsa, onları savunan, o yoldaki uygulamalardan yana tutum alan siyasetçiler günümüzde tekrar var.
Sözleri ve aksiyonları CHP’nin eski genel liderlerine benzeyen siyasetçiler günümüzde de eksik değil.
Eski CHP’nin yeri tekrar dolu.
Aynı fonksiyonu günümüzde üstlenenler yeniden var.
Bazıları CHP’nin fazla uzağında değil o tiplerin, muhtemelen eskiye bakıp dövünenler CHP içerisinde de bulunuyor; lakin eski CHP zihniyetini benimsemiş öbürleri da politik alanda varlıklarını hissettiriyorlar.
CHP’ye ve şimdiki başkanına bakıp geçmişle mukayesede bulunan ve gördükleri fark yüzünden hayıflananlar aslında boşuna üzülüyorlar.
Sözü buraya kadar getirmişken, “Eski CHP’nin yerini günümüzde hangi politik çizgi dolduruyor?” sorusuna da karşılık vermek isterdim, lakin kendimde o hamaseti bulamıyorum.
Cesaretsizliğimi bağışlayın.
*Bu yazı fehmikoru.com adresinden motamot alınmıştır.