Fehmi Koru*
Birbirinden farklı eğilimleri temsil eden altı partinin birlikte hareket etme emelli buluşmaları kıymetli. Önderler her ay bir yemek masasında bir ortaya gelip saatlerce konuşuyor ve her buluşmanın akabinde bir de ortak açıklama yayımlanıyor.
Takdire şayan bir durum bu.
DEVA Partisi başkanı Ali Babacan’ın evsahipliği yaptığı buluşmalarının akabinde, o akşam masada bir kişinin eksikliğinden kelam etmiştim; evvelki akşam ÂLÂ Parti önderi Meral Akşener’in davetiyle tekrar bir ortaya geldiklerinde, gözlerimin yeniden yedinci bir kişiyi o masada aradığını söyleyebilirim.
Bu kere da yeniden altı kişiydiler.
Masayı zenginleştirmek ve toplantılara ilgiyi artırmak gerekiyor.
Daha başlangıçta aklımdan daima şu fikir geçmişti: Her parti başkanı, evsahipliği sırası ona geldiğinde, öteki başkanlara, kendilerinin ‘cumhurbaşkanı adayı’ olarak düşündükleri bir ismi masaya çağırabilir.
İlla o kişi altı önderin üzerinde uzlaşacağı isim olmak zorunda değil; fakat kamuoyu her ay masaya davet edilen yeni bir yüzün varlığıyla muhalefetin elindeki seçeneklerin zenginliğini görmüş olur.
Görmelidir.
Liderlerin gönlünde günü geldiğinde kendi adaylıklarını masaya zorlamak üzere bir niyet yatıyor olabilir mi?
Öyle bile olsa…
Kamuoyu, bilhassa bir kulakları muhalefet cephesinde olan seçmen, ‘6’lı masa’dan her ay farklı cümlelerle söz edilse de tıpkı bildirileri almaktan bıkma noktasına gelebilir.
Şimdinden gelmiş bile olabilir.
Muhalefet cephesinin aylık buluşmaları sonrası yayımlanan açıklamalara da yansıyan ortak fikirleri artık biliniyor. Başkanlık sistemi yerine parlamenter sistemin destek edilmiş halini tercih ediyorlar ve çıkaracakları adayın cumhurbaşkanı seçildiğinde anayasanın değiştirilmiş halindeki geniş yetkileri kullanmayacak biri olmasında mutabıklar. AK Parti-MHP ittifakının iç ve dış siyaset uygulamalarını beğenmiyor, ekonomik ıstırapları şiddetle eleştiriyorlar.
Eyvallah.
Ayrıntılara girmemeleri anlaşılır bir durum; sonuçta her partinin tahlil için önerecekleri birbirinden farklı reçeteler olabilir.
Her bir parti, ittifak içerisindeki öbür partilerin tabanlarında duyulabilecek telaşları gidermenin teminatı durumunda. Bu da değerli.
Örnek CHP…
CHP’nin iktidar cephesinin kolaylıkla kullanabildiği geçmiş kusurlarının yeni periyotta tekrarlanmayacağı Kemal Kılıçdaroğlu’nın ‘helalleşme’ açılımının vaadi; o vaadi geçerli kılan ise, her ay ‘6’lı masa’da YETERLİ Parti, Saadet Partisi, DEVA Partisi ve Gelecek Partisi önderlerinin yer almaları…
Aynı çeşitten bir kıymetlendirme CHP tabanından öteki partilere yöneltilebilecek tenkitleri geçersiz kılmak için de yapılabilir; Kemal Kılıçdaroğlu’nun o masadaki varlığı, kendi tabanından gelebilecek tenkitlere karşı öteki partilere açılmış bir kredi sayılabilir.
Yeterli mi?
Kamuoyu araştırmalarına bakılırsa gönül rahatlığı içerisinde bu soruya ‘‘Yeterli’’ karşılığını vermek mümkün görünmüyor.
Muhalefet cephesinin ‘6’lı masa’ etrafında buluşan partilerinin oy gücü aylardır daima birebir oranı koruyor.
Esas dikkate alınması gereken ‘kararsızlar’ cephesi bir türlü çözülemiyor.
Neyi bekliyor kendilerine ‘‘Bu pazar seçim olsa oyunuzu hangi partiye verirsiniz?’’ sorusuna muhatap edildiklerinde, ısrarla, ‘‘Kararsızım’’ yahut ‘‘Oy kullanmayacağım’’ karşılığını veren beşerler?
Bu soruya karşılık olarak, bazıları, lakin kazanılmış seçim sonrasında açıklanabilecek hükümet programı özelliğine sahip detaylı bir ‘yapılacaklar listesi’nin şimdiden açıklanması beklendiğini söylüyor.
Kimileri, bilhassa ekonomik kahırların en kısa müddette üstesinden nasıl gelinebileceğine dair ikna edici bir programa muhtaçlık duyulduğundan kelam ediyor.
Ben ise, iktidar cephesini seçim tarihini erkene almaya zorlayacak bir cevvaliyetin muhalefetten beklendiğini düşünüyorum.
‘6’lı masa’ kurulması kıymetliydi muhalefet için, fakat gelinen noktada bunun kâfi olmadığı anlaşıldı. Her buluşma sonrasında verilen birbirine misal iletiler seçim kazanılınca yapılması taahhüt edilenleri duyurması bakımından merak uyandırıcıydı; fakat tıpkı iletilerin tekrarı da merakı azaltma tehlikesini içinde barındırıyor.
Artık yeni bir ‘yüz’ yahut ‘yüzler’ ile imgeyi zenginleştirme vakti gelmiş üzere.
Yukarıda, daha birinci buluşma sonrasında aklımdan geçen ‘masadaki yedinci isim’ fikrini paylaşmıştım. Şimdilerde o fikrimi biraz daha şekillendirdim.
Her başkan, bir sonraki buluşmaya, öteki önderleri olduğu kadar gelişmeleri yakından izleyen kitleleri de ‘‘Neden olmasın?’’ diye düşündürecek kendisi dışındaki bir ismi getirse ve sofra ‘6’lı’ değil de ‘12’li’ masaya dönüşse…
Sofra güçlü sofrası halini alır, konuşulanlar ve oradan dışarıya yansıtılacak görüşler de zenginleşir…
12 cumhurbaşkanı aday adaylı muhalefet…
Turgut Özal cumhurbaşkanı seçilmeye karar verdiğinde, kendisinden sonra ANAP genel başkanlığını ve başbakanlığı üstlenecek kişiyi belirlemek için değişik bir yol izlemişti. 18 ismi andı ve adayın onlardan biri olacağını duyurdu. Cumhurbaşkanı seçilip Çankaya’ya çıktığı akşam ise, ilan ettiği listede yer almayan birini başbakan olarak atadı.
Fikrimin ilham kaynağı Özal’ın prosedürü; fakat sürecin bu kere birebir halde sonuçlanması elbette kaide değil.
*Bu yazı fehmikoru.com adresinden motamot alınmıştır.