“Evin erkeği sensin” cümlesi taşıyamadı… Yasta kayboldu

“Çok yorgundum, ağır geldi her şey, taşıyamadığımı hissettim. Herkes üzere daha düzgün bir hayat istedim, annem merdivenleri yıkamasın, kız kardeşim ağlamasın istedim. Ağır gelen çöpleri ayrıştırmak, içinde ekmeğimi aramak değildi, ağır gelen ‘baba’ olmaya çalışmak, ‘evin erkeği sensin artık’ cümlesini taşımaktı. Taşıyabildiğim yere kadar taşıdım lakin sonra sorumluluğumu değil, kendimi bıraktım…” çok akıllı, diksiyonu düzgün, omuzlarında hayatın yükü ile ezilmiş bir gencin ağzından döküldü tüm bu cümleler kitap satırları üzere.

Her ergen üzere hareketli, kendi içerisinde benliğini bulma süreçlerinde yaşadığı kahırları olan, hayatı anlamlandırmaya çalışan, inişleri çıkışları olan, her şeyden değerlisi hayalleri olan bir gençti T.P. Mühendis olmak istemiş, okumuş araştırmış ve yaşadığı içsel çalkalanmalarında devrilmeyen tek hayali olmuş tahminen de. Okulunda başarılı fakat yerinde duramayan, orta ara devamsızlık sorunu olan, gençliğini getirdiği heyecanı ile yaşamaya çalışan ancak babasının ani mevti ile gençlik heyecanın yerini hayat gayreti depresyon alan bir genç T.P. Babasının mevti sonrasında kısa bir mühlet dolup taşan konutları yerini sessizliğe ve çaresizliğe bırakınca ne yapacağını bilemeyen, bir gecede büyüyen bir genç adam o. Evvel okulu ile sürdürebileceği bir iş arayışına girmiş lakin bir müddet direndikten sonra artan devamsızlıklar yerini okuldan ayrılmaya bırakmış.

“KAZANDIĞIMIN YANINDA DAHA ÇOK KAYBETTİM”

“Aileme, anneme dayanak olmalıydım, çalışmalıydım. Bu süreci atlatınca bir halde okulumu tamamlarım diye düşünmüştüm. Gücümün yettiğince dayanmaya çalıştım fakat çok yorulmuştum. Beynimin içinde daima fikirler, aksilikler dönüyordu, sonrasında tanıştığım arkadaş kümesi içerisinde unsurun parlak ancak zehirli hayatında buldum kendimi. Yaptığım işten çok daha fazla kazandırıyordu bana, kaybettireceklerini hiç hesaba katmamıştım.” Pişmanlığı gözlerinden ve kalbinden dökülen kelamlardan anlaşılsa da unsurun beyinde yarattığı ‘nüksler’ onu rahat bırakmıyordu. Tedavi olmayı başaramayacağı için istemedi evvelce. Zira kendi başına denemeye çalışmış lakin daima yenilmiş beynine.

Bağımlılık sorununda ‘tedavi olmayı istemek’ güzelleşme süreci için önemli ehemmiyet taşır. Bireylerin içerisinde bulundukları süreçler de güzelleşmeyi yahut reddetmeyi tetikler. Kişinin isteyerek husus kullanmayı bırakması güzelleşme sürecini kısaltır. T.P. ile bir ortaya getirildiğimizde anlatımından ve yaşadığı süreçten yola çıkarak ağır bir kullanıcı olmadığı kanısına varmıştım. Klinik tedavisinin olması ve sonrasında ruhsal süreç takibinin yapılması geri dönüşlerin önünü kesmek için çok değerlidir.

YASTA KAYBOLMAK

T.P. babasının kaybını, o yaşaması ve atlatması gereken ‘yas’ sürecini sağlıklı bir halde yaşayıp atlatamamış, olmayışını kabul edememiş, gitmesinin gerisinden ona bırakılan ve bir nevi dayatılan aile reisliği duruşunun altında ezilmiş ve çıkışı yanlış tercihlerde aramış bir genç. Bağımlılık tedavisi ile eş vakitli olarak dışa vuramadığı, onu acıtan tüm hislerini yavaş yavaş da olsa kusması, babasının kaybının sağlıklı halde yaşaması ve her şeyden değerlisi hem kaybı hem de içinde bulunduğu durumu KABULLENMESİ tedavinin birinci evresini oluşturmaktaydı. Yaşadıkları hayallerini yıkmaya yetmemiş olması, onun yine yaşama tutunmasına sebep oldu, hiç kolay olmadı ne onun için ne de ailesi için…

Bazen hayat bize acı senaryolar müellif. Yaşımızdan büyük hayat deneyimleri bırakır kucağımıza. Ne yapacağımıza, nasıl yapacağımıza karar veremeyiz. Akıl veren, sabır dileyen, yanında olduğunu söyleyen çoktur lakin sonuç itibariyle tüm bunlar o imtihanda ‘yalnız’ olduğun gerçeğini değiştirmez. İşte bu süreçte çabayı kaybetmemek, çabalamak ve ayakta kalmaya çalışmak çok değerlidir.

Çocuk yetiştirmek, bir gencin sorumluluk şuuru ile yetişmesini sağlamak yetişkin bir birey olduğunda yaşama dair birtakım hazırlıkların geliştirilmesine, tedbir alacağı noktaların belirlenmesinde kolaylaştırıcı tesir yaratmasında kıymetlidir. Öbür değerli nokta ise hayatın getirdiği zorluklar karşısında verilen uğraşa takviye olabilmektir.

Dr. Burcu Bostancıoğlu

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir