Ertuğrul Özkök, eşinin ismine gönderme yapan “Tansu’ya Mektuplar” başlığı altında yazdığı ve “newsletter” olarak paylaştığı yazılarında bugün, TBMM’de kabul edilen, muhalefetin ve basın meslek örgütlerinin “sansür yasası” olarak tanımladığı, internet medyası ve toplumsal medya ile ilgili yeni yaptırımlar öngören kanunu değerlendirdiği yazısında, “Amacı, “Toplumu palavralara karşı korumak” olarak tanım ediliyor. Lakin herkesin bildiği bir sır var. Asıl hedefi iktidarı, siyasalları “Sosyal medyadan ” korumak…” ifadelerini kullandı.
Özkök’ün “Taşınırken sakın Pinokyo burunlu lideri da götürmeyi unutmayın” garantisi veremiyor” başlıklı yazısı şöyle:
Taşınırken sakın Pinokyo burunlu lideri da götürmeyi unutmayın
|
Bomba atan uçağı bile insansızlaştıran çağ, “baban akşam dönecek” garantisi veremiyor Bazı durumlar var ki empatisi mümkün değil.
|
Önümdeki kitabın ismi “Like A Rolling Stone…”
Benim neslimin en büyük enigmasının da ismidir bu…
Bob Dylan’ın 1965 yılında çıkan “Like A Rolling Stone” müziğinin isminden geliyor.
1968 jenerasyonunun Rock’n Roll ve Karşı Kültür kanadının en değerli müziğidir diyebilirim.
Bir “Anti Bella Ciao” baladıdır.
57 yıllık bir Annus Horribilis şarkısı
Bana sorarsanız; Bob Dylan’ın Nobel Edebiyat mükafatını almasının nedeni, o müzikteki “How does it feel” diye başlayan kısımdır.
“Nasıl hissettiriyor…Nasıl hissettiriyor
Evsiz olmak
Tam bir bilinmezlik gibi
Yuvarlanan bir taş gibi…”
İşte bu müzikte geçen “Nasıl hissettiriyor” sorusu, daha doğrusu
cevabı bizim nesillerimiz için 57 yıldır çözmeye çalıştığımız bir enigma oldu.
Bir “Annus Horrisbilis”, yani en berbat yıl müziğidir.
Bob Dylan’ın, Londra konserinde yuhalandığı ve müziği bırakmaya karar verdiği günlerde yazılmıştır.
Ben de kendim için o denli bir yılda, yalnızca bu müzik için “Annus Horribilis yahut Script Mortem Post” isimli küçük bir kitap yazdım.
Sadece 100 tane basıldı ve yalnızca arkadaşlarıma dağıttım.
Neyse bahsimiz bu değil, Rolling Stone mecmuasının kurucusunun anıları.
Bir genel yayın direktörü ayrılırken neler götürür
Rolling Stone, 1967’de kurulan ve Rock’n Roll jenerasyonunu en çok etkileyen mecmualardan biridir.
Aynı vakitte siyasi olarak da büyük tartısı vardı.
İşte o mecmuanın kurucusu Jann S. Wenner iki hafta evvel anılarını yayımladı.
Kitap 2019 yılı Mayıs ayında New York’ta Altıncı Cadde ile Radio City Müzik salonuna bakan bir ofiste başlıyor.
Wenner, kurduğu Rolling Stone mecmuasını bir şirkete satmış ve ofisini toplamaya gelmiştir.
Böyle bir mecmuanın kurucu editörünün odasında, alıp meskenine götüreceği neler olabilir iddia ediyorum.
Ben de kendi odamı bu türlü toplamıştım.
Bild Gazetesi’nin Genel Yayın Direktörü Kai Diekmann’ın odasını neredeyse telefonda konuşa konuşa birlikte toplamıştık.
Bir genel yayın direktörüne gelen özel kimi eşyalar vardır.
Bende mesela merhum Oğuz Aral’ın imzalayıp verdiği bir Reiser karikatür albümü vardı.
Hiç tanımadığım bir okuyucumun Hollanda’da yaptırtıp bana gönderdiği bir Salome tablosu..
Görsel editörümüz Reha Erdoğan’ın yaptığı çağdaş bir sandalye tasarımı…
“Cehennem’in Ağzı” isimli bir Venedik maskesi…
Bir de Kai Diekmann’ın bana ikram ettiği, Helmut Kohl, George Bush ve Gorbaçov imzalı küçük bir Berlin Duvarı parçası…
Odanızda bir Hunter Thompson ve Leibovitz fotoğrafı varsa
Wenner’in giderken yanında götürdüğü değerli hazinesinin başında gonzo gazeteciliğin mucidi Hunter Thompson’un çektiği bir fotoğrafı varmış.
Ayrıca Annie Leibovitz’in çektiği The Who Kümesinin gitaristi Pete Towsend’in, ellleri gitar çalmaktan kan içinde kalmış bir fotoğrafı…
İkisi de sahiden çok kıymetli…
Ülkenizi yöneten liderin Pinokyo burunlu heykelini ne yapacaksınız
Wenner’in ofisinden alıp götürdüğü bir öteki nesne var ki, beni çok o düşündürdü ve bu yazının başlığı oldu.
Ünlü Amerikalı sanatçı Bob Grossman’ın yaptığı bir büst bu.
ABD Lideri Bill Clinton’ın, burnu Pinokyo üzere uzamış bir büstü…
Sanatçı bu heykeli, Clinton-Monica Lewinski olayı sırasında tabir verdiği sırada yapmış.
Pinokyo burunlu lider mecmua kapağı olur mu
Wenner “Bana nazaran şahane bir Rolling Stone kapağı olurdu” diyor.
Neden mi?
Onun karşılığını da şöyle veriyor:
“Çünkü palavra söylemişti…”
Bunu söyleyen insan Demokrat Parti destekçiliği herkes tarafından bilinen Rolling Stone mecmuasının kurucusu ve editörü.
Clinton’ı kapak yapmışlar, lakin Pinokyo burunlu büstünü kullanmamışlar.
2019’un o mayıs günü ofisinden ayrılırken şunu söylüyor:
“Bob’un bu heykelini bugüne kadar kutsal bir emanet üzere sakladım. Zira bana gazeteci olarak sorumluluklarımızı hatırlatıyordu…”
Bob Grossman’ın arşivindeki yalancı liderler galerisi
Bob Grossman, 2018 yılında öldü.
Onun bıraktığı sanat evrakında iki liderin daha Pinokyo burunlu portresi var.
Nixon ve Reagan… O porteler bize diyor ki;
Popülizmin, diktatörlüğün hakim olduğu ülkelerde liderler halklarına palavra söylerler.
Standart yani…
Ama demokratik ülkelerde, seçilmiş liderler da palavra söyler…
Oradaki fark ise şudur:
Demokratik ülkelerde liderler palavra söyler, ancak medya da onların palavra söylediğini söyler… Söyleyebilir.
Çünkü özgür medyaları vardır.
Çünkü halkı, liderlerin ve siyasalların palavralarına karşı koruyacak anayasal kalkanları vardır.
Demek ki devlet, toplumu halkın içinden gelecek palavralara karşı koruyacak
Şimdi Türkiye’de tam zıddı enteresan bir durumla karşı karşıyız…
Artık bir toplumsal medya ve dezenformasyon kanunumuz var.
Amacı, “Toplumu palavralara karşı korumak” olarak tanım ediliyor.
Ama herkesin bildiği bir sır var. Asıl gayesi iktidarı, politikleri “Sosyal medyadan ” korumak…
Hadi bütün saftorikliğimizle diyelim ki; “Aman ne hoş, hem bizi, hem iktidarı toplumsal medya trollerinin şerrinden koruyacak… ”
İyi de, en saftoriğimizin bile aklına şu da gelmeyecek mi;
Bu kanuna el kaldıranlar, toplumsal medyadan, trollerden gelecek palavralara karşı bizi müdafaayı mı amaçlıyorlar?
Yoksa kendilerini mi?
Ve asıl kıymetlisi; Bizleri yani sıradan vatandaşları, iktidarın, devletin, kurumlarının, bir kaygı sineması üzere uzayıp gözümüze, ağzımıza burnumuza soktuğu Pinokyo burunlarından kim koruyacak…
Hadi söylemeyeyim, siz kendi kendinize hatırlayın şu son 30 yılda, 40 yılda devletin zirvelerinden bizlere söylenen çok tehlikeli ve provokatif yalanları….
Anında hatırladınız değil mi… Esasen hiç unutamamıştınız…
Kimseler yahut kanunlar koruyabildi mi bizi o yalanlardan…
Bu kanun tozpembe bir Alis Mükemmeller Diyarı yaratır mı
Bütün yanlışlarına karşın özgür bir medyayı yok ederseniz, toplumsal medyanın bütün telepati musluklarını kapatırsanız, bir mühlet için tozpembe bir Alis Mükemmeller Diyarı yaratabilirsiniz.
O pesbembe tavşan deliklerinin içinde, uzamış burunlar bile kendinize Brad Pitt burnu üzere görünür.
O burun, yayılan makus kokuları hiç hissetmez…
Yani duymazsınız, görmezsiniz…
İlk palavra masumiyetini kaybedip kuyruklu palavraya dönüşünce
Unutmayın ki; Pinokyo hüzünlü bir öyküdür.
İlk palavra, gururunuza yediremediğiniz bir şeyle gelir. Günahsız bir palavra üzere görünür.
Sonra bu palavrası öbür bir palavrayla örtmeye çalışırsınız, palavra palavrası davet eder…
Sonunda en beyaz birinci palavra bile masumiyetini kaybeder…
Burunlar uzadıkça uzar, halkın gözünde kuyruklu canavarlar haline dönüşür.
Pinokyo bir kukladır lakin hareket etmek için oburunun elinde tutacağı iplere muhtaçlığı yoktur. Uzun burunlu lider heykelleri, sizin iplerinizden kurtulurlar, kurduğunuz tozpembe Alis diyarının duvarlarını yıkarlar…
Bir bakarsınız ki, yıkık duvarların gerisinde, WhatsApp hücrelerine sığınmış devasa bir fısıltı “Underground’u” oluşmuş.
Mecburen Pinokyo burunları oraya da sokarsınız…Başka “Undergound’lar bulurlar.
Kahvehane köşeleri, işyerleri, konutlar, sokak ortaları, pazar yerleri… Her biri WhatsApp kümelerine dönüşür.
Vatandaşın yarısını muhbir yapsanız, başaramazsınız…
İşte o an fısıltıları duymasanız bile derinden gelen gurultusunu hissetmeye başlarsınız.
Deprem gurultusu üzere bir şeydir…
İktidarı halkın fısıltısından koruyacak siber kalkan şimdi icat edilmedi
Yaşayarak öğrendik. Vatandaşı tozpembe devlet palavralarına karşı koruyacak bir kalkan yoktur.
Ama kendini devlet sananlar da bilmeli ki, o “Underground” fısıltı aleminden gelecek daha hudut bozucu daha tahripkar fısıltılara karşı kendilerini koruyacak bir siber kalkan da şimdi icat edilmedi.
Üstelik, vatandaş fısıltıları birden fazla sefer, gerçek zahmetlerin sesidir.
Yani daha bulaşıcıdır.… Mutasyon kabiliyeti daha fazladır.
Devlet kurumlarının çıkaracağı “ Resmi dezenformasyon bültenleri” o devasa fısıltı aleminin içinde kimsenin farketmediği, hiçbir aklın satın almadığı küçücük birer fanzin olarak kaybolup sarfiyatlar.
Geriye o büyük gurultu kalır…
Duymadığınız o büyük gurultu sonunda seçim sandığında bir yanardağ üzere patlar.
Biliyorum beyhude bir yazı lakin yeniden de söyleyeyim
O nedenle derim ki;
Bırakın Pinokyo burunlu heykeller hiç olmazsa mecmuaların kapaklarında, instagram hesaplarında, toplumsal medya paylaşımlarında özgürce dolaşsın…
Emin olun herkesin menfaatinedir.
Biliyorum beyhude bir yazı lakin bir bağlantıcı olarak tekrar de fısıldıyayım dedim…
Sürçü lisan ettiysek affedile…