Ertuğrul Özkök, eşinin ismine gönderme yapan “Tansu’ya Mektuplar” başlığı altında yazdığı ve “newsletter” olarak paylaştığı yazılarında bugün, AKP’nin “Türkiye Yüzyılı” vizyon evrakını açıklayacağı toplantıya davet edilen muhalif gazetecileri ve karşılıklarını tahlil etti.
Özkök’ün “O toplantıya katılan arkadaşlar; bugün B747 gazetecisine bu iş nasıl yapılır gösterin” başlıklı yazısı şöyle:
O toplantıya katılan arkadaşlar; bugün B747 gazetecisine bu iş nasıl yapılır gösterin
Önce ismini koyalım.
Cumhurbaşkanı Erdoğan ve AKP, seçim kampanyasını bugün Ankara’da düzenlenecek toplantı ile resmen açıyor.
Yani gazeteciler için büyük bir olay…
Toplantının teması “Türkiye Yüzyılı…”
Aslında yüzyıl başlayalı 20 yıl oldu ancak biz hâlâ yeni başlıyor duygusu ile yaşıyoruz.
Oysa yeni yüzyıla, Avrupa Birliği’ne tam üyelik üzere dayanılmaz bir vizyonla başlamıştık.
İlk 8 yılında sahiden büyük işler yapılmıştı. Lakin ikinci 20 yılı tam bilakis çok makûs geçti.
Neticede Türkiye Yüzyılı’nın birinci 20 yılını kaybettik.
Bakalım bugün açıklanacak proje, son 80 yılı kazanmamıza dair umut ve ipuçları verecek mi?
Neyse bunu biraz geriye bırakıp bugünkü toplantıya dönelim.
Gazetecilik hayatımda gördüğüm en absürt tartışmayı yaşıyoruz
Gazeteciliğe başladığım 1986 yılından beni hayatımda gördüğüm en absürt ve en ibret verici mesleksel tartışmayı yaşıyoruz.
AKP bir açılım yaptı.
Aslında yaptığı “Altılı Masa’nın” yaptığının aynısıydı.
Altılı Masa ittifak açıklamasını yaparken hiçbir akreditasyon takıntısı yapmamış ve iktidarın en ateşli destekçilerini bile bu toplantıya davet etmişti.
Şimdi AKP birebiri yapıyor ve bence bu çok umut verece bir gelişme.
|
Bazı muhalif gazeteciler resmen birer mücahide dönüşmüş Giderek otoriter bir batağa saplanan iktidar bunu yaparken, kendine muhalif diyen medyada ise absürdünün tepesine çıkılmış vaziyette. |
İplemez dediklerim, şaşırtmayan muharrirler, şaşırtan gerekçeler
İşte benim gözümle bugün toplantıya davet edilen gazetecilerin analizi…
İsmail Saymaz
(*) İsmail Saymaz gazetecidir, iplemez diyordum, evvel şaşırtmadı, sonra şaşırttı
Tanıdığım İsmail Saymaz mahallerin bu fanatik ağabeylerinin baskısına boyun eğmez, o toplantıya sarfiyat diyordum.
Nitekim evvel ondan beklediğimi yaptı ve katılacağını açıkladı.
Ama mahallesinden o denli büyük reaksiyonlar geldi ki, tanıdığımı zannettiğim İsmail gitti, mahallesinin emin sularında demirlemek isteyen bir İsmail Saymaz geldi.
Çiğdem Toker
(*) Çiğdem Toker kesin masraf diyordum, yazdığı münasebet çok şaşırttı
Sözcü müellifi Çiğdem’e Toker’le Hürriyet’te uzun mühlet çalıştık. Gazeteciliğine çok beğendiğim bir muharrirdir. Bu toplantı tam da onun alanına giriyordu. Katılmayacağını söyleyerek beni şaşırttı. Bunu şöyle açıkladı: “İktidar bizim üzerimizden meşruiyet devşirmeye çalışıyor…”
Belki hiç münasebet göstermeden katılmayacağını bildirseydi, çok daha uygun olurdu.
Gerekçesinde “Bizim üzerimizden ” diyerek kendini, gazeteciliğin ötesinde bir yere konumlandırdığı anlaşılıyor.
İşte asıl buna çok şaşırdım. Zira onun habere dayalı tahlil gazeteciliği bu münasebet ile uyuşmuyor.
Tam bilakis orada olmalıydı.
Özlem Gürses
(*) Hasret Gürses daima orada olan gazeteci kesinlikle giderdi
Özlem Gürses’i çok güzel tanıyorum.
Hiç üşenmeyen, kalkıp her yere giden, tek başına medya kuruluşu üzere çalışan bir gazeteci.
Daha evvelden planlanmış bir toplantısı olduğu için katılamayacağını bildirmiş.
Ben bu türlü toplantıya katılmam seviyesi şaşırdım…
Ama yapmaz…
Uğur Dündar
(*) 30 yıldır tanıdığım Uğur Dündar koşa koşa giderdi
TRT yıllarından beri tanıdığım bir gazeteci. Tıpkı gazetede çalıştık. Olay ve haber neredeyse oradadır.
Avrasya botuna atlayacak kadar “orada olma” tutkunu bir televizyoncu.
Ben bu yazıyı yazarken daha kararını açıklamamıştı.
Belli ki mahalle nedeniyle kendi içinde bir iç savaş yaşıyor.
Belki yalnızca meslektaşlarından değil, Saraçoğlu’nda da reaksiyon alırım diye çekiniyor.
Fatih Portakal
(*) Tahminen siz bana şaşıracaksınız ancak Fatih Portakal beni şaşırtmadı
Belki mahallesinin, hatta karşı mahalleden birçok insan “Kesinlikle gitmez” diyordu.
Belki de “Hasılsa gelmez” diye davet edilmişti.
Bence hiç o denli düşünmüyordum.
Fatih muhalif olsa da gazeteci. Bir gazetecinin yapması gerekini yaptı.
Arkasında, mahallesinden gelecek reaksiyonları göğüslemeye ziyadesiyle yetecek bir muvaffakiyet ve özgüven var.
Bence gazetecilik mesleği açısından son derece gerçek bir karardı.
En muhalif tutuma sahip bir gazeteci olarak onun bu toplantıya gitmesi, giderek konuşan baş mücahitleri kıraathanesine dönen ekranlar için de olumlu sonuçlar doğurabilir.
Nevşin Mengü
(*) Nevşin Mengü’nün anketi başarılı bir sitcom’du ama
Nevşin Mengü kararı takipçilerine bıraktı. Yani bir anket yaptı. Başarılı bir toplumsal medya şahsiyeti olarak, bunu da siyasi bir sitcom’a çevirme taktiği enteresandı.
Bir yandan bunu takipçi sayısını arttırma ve etkileşim bakımından uygun kullandı.
Bir yandan da katılmama kararının sorumluluğunu takipçilerinin üzerine yıktı.
Katıl diyenler mi yoksa katılma diyenler mi çoğunlukta çıksın isterdi bilmiyorum.
Tahminim “Katıl” diyenlerin çoğunluk olmasını tercih ederdi.
Böylece mahallenin kararı ile gitmiş olurdu.
Bence gazetecileri bu türlü durumlarda mahallem ne der sorusunu sormadan katılması doğrudur.
Ama kutuplaşmış toplumlarda herkes kendi canavarını kendi yaratıyor.
Mahalle canavarlarla dolu.
Mahallenin elinde vuvuzelası olan gür sesli sakinler müsaade vermez.
Ben daima gazetecinin kendi kararı ile yürümesi gerektiğini düşündüm.
Ertuğrul Özkök
(*) Bana gelince kendime şaşırmadım, eminim siz de şaşırmamışsınızdır
Bu husustaki yazılara baktım.
Benim adımı çabucak hiçbir yerde “muhalif” diye yazmamışlar.
Buna da çok sevindim.
Hep söyledim. Mesleğimi iktidar gazetecisi olarak değil, iktidarla düzgün bağlantıları olan bir gazeteci olarak yaptım.
O nedenle mesleksel unvanımın başında muhalif yahut yandaş üzere bir söz hiç istemedim.
AKP’nin medya bağlarından sorumlu yöneticisi Hamza Dağ beni arayarak davet etti.
Davet edildiğim için sevindim.
Çünkü gazeteciliğe başladığım günden beri benim için en güçlü motivem “Being There”, yani “arada olmak” duygusuydu.
Ne yazık ki Amerikan Türk Derneği toplantısı için New York’taydım ve bugün dönüyorum.
Ankara”daki toplantıya yetişmem mümkün değildi.
Hamza Dağ”a teşekkür ettim, daha da ileri giderek “Beni de katılmış kabul edin” dedim.
Çünkü katılmasam da bu toplantıyı yakından izleyeceğim.
Soner Yalçın
(*) Soner Yalçın da “Gazeteci vardır ve gider” diyor
Soner Yalçın da benim üzere diyor. Olay varsa, davet varsa gazeteci sarfiyat.
Yıllardır tanıdığım gazeteci beni şaşırtmadı. Mazeretim olmasaydı giderdim diyor. Hem de çok net halde.
|
(*) Muhalif medyanın ‘çağrılmayan Yakupları’ niçin bu kadar öfkeli Baktım davet edilmeyenlerin bir kısmı çok kızgın… |
(*) Arkadaşlar B747 gazetecilerine gazetecilik nasıl yapılır gösterin bugün
Katılmayı kabul eden meslektaşlarıma şunu söylemek isterim.
Doğru olanı yapıyorlar.
Onları bekleyen tehlike ise şu:
Kendi mahallelerindeki “vuvuzela muhaliflerin” tesirinde kalıp bu olayı değerlendirmede kompleksli davranmalarıdır..
Yani mahallelerine “Bakın gördünüz mü” diyebilmek için, o toplantıyı “İktidar dövme” gösterisine çevirmeye kalmalarıdır.
Böyle bir davranış, yani orada gazeteciliği gösteriye dönüştürmek, mahallelerindeki üç beş fanatiğin “Helal olsun” demesinden öteki işe yaramaz.
Bugünkü toplantıyı düzenleyenler soru sordurmazsa…
Veya sorduklarına yanıt vermezse…
Veya mevzuyu saptırmaya kalırsa…
Zaten siz gazeteci olarak misyonunuzu yapmış olursunuz.
Orada bulunmayı en haklı hale getirecek davranış, gerçek soruyu, gösteri tiradına çevirmeden, en direk biçimde sormaktır.
Böylece yıllardır Cumhurbaşkanı’nın B747 uçağına binen gazetecilerine “Bakın bu iş bu türlü yapılır” deme hakkı ve imkânını da bulmuş olursunuz…
Tabii bu üzere toplantılarda sunum yapılır lakin soru sorulmasına müsaade verilmeyebilir. O vakit da oradan daima programla ilgili çarpıcı izlenimler yazabilirsiniz.