Ertuğrul Özkök, eşinin ismine gönderme yapan “Tansu’ya Mektuplar” başlığı altında yazdığı ve “newsletter” olarak paylaştığı yazılarında bugün, İngiltere Bayan Ulusal Ekibi’nin Almanya’yı 2-1 yendiği maçtan izlenimlerini aktardı. Özkök, “Başarı hissini ve coşkusunu, kızların soyunma odalarında çok daha uygun görüyorsunuz…” fikrini lisana getirdi.
Dün akşam birinci sefer kızların soyunma odasına girdim.
Daha doğrusu, bir bayan futbol grubunun soyunma odasına demeliyim.
Erkek soyunma odalarını biliyorum.
Fenerbahçe futbol kadrosu Sivasspor’u yenip şampiyon olduğu gün soyunma odasına girmiştim.
Çok tuhaf o gün orada memnunluk ve sevinç değil büyük bir hüzün vardı.
***
Daha sonra Fenerbahçe basketbol grubu Berlin’deki Final Four’da CSKA’ya son saniyede yenilip ikinci olduğu maçtan sonra da soyunma odasındaydım.
Orada da büyük bir son saniye hüznü vardı…
Bense bu türlü bir şampiyonada ikinci olduk diye seviniyordum.
Ama bir Fenerbahçe yöneticisinin şu kelamı bana erkek soyunma odalarının kanununu da öğretti:
“İkincileri kimse hatırlamaz…”
***
Birincilik soyunma odasını ise İstanbul’da tanıdım.
İşte o tam bir şampiyon soyunma odasıydı…
Ama gerçek bir şampiyon soyunma odası coşkusunu birinci kere dün akşam gördüm.
***
Dün akşam şampiyon bir bayan ekibinin soyunma odasına girdim.
Ama benim üzere maçı seyredenlerle birlikte, yani ekrandan girdim.
Biraz evvel İngiltere Bayan Ulusal Ekibi Almanya’yı 2-1 yenerek şampiyon olmuştu.
İngiltere sokakları çılgınca kutluyordu bu zaferi.
Çünkü futbol 52 yıl sonra doğduğu yere, yani İngiltere’ye şampiyon olarak dönmüştü.
İngiltere erkek ulusal grupları son şampiyonluğu 52 yıl evvel görmüştü.
***
Soyunma odasını anlatmaya maçın 111’inci dakikasından başlayacağım.
Evet dakika 111…
Uzatmanın son dakikası…
Live Aid konserlerinden, Freddie Mercury’nin o efsane performansından tanıdığımız Wembley stadı ağzına kadar dolu.
İngiliz bayan ulusal grubu korner kazanıyor.
Chloe Kelly, kornerden gelen topu iki farklı hareketle Almanya ağlarına gönderiyor.
***
Soyunma odasının birinci hareketi orada başlıyor.
Chloe Kelly formasını sıyırıp atıyor…
Altından bir spor sütyeni çıkıyor.
Ve o sütyen bir anda sokak modasının yeni gözdesi “crop top’a” dönüşüyor.
Yeşil saha İngiltere’nin ünlü moda okulu Central St Martin’in podyumuna dönüşüyor.
Sanki o okulun mezunları; Vivienne Westwood’lar, Alexander McQueen’lar, Rıfat Özbek’ler, Galliano’lar da onunla birlikte koşuyor.
Kadınlar futbola yalnızca, en az erkeklerinki kadar harikulade bir performansı getirirken, bizlere estetiği de hatırlatıyorlar.
***
Bazı dostlarım futbolun bayanları kaslı yaptığını ve bunu da hoş bulmadığını söylüyorlar.
Benim tezim ise tam aksi…
Bugün insan bedenine en hoş formu veren sporun futbol olduğunu düşünüyorum.
Son 40 yılda basketbolcu bedeni kalınlaşıp, irileşirken, futbolcu bedenleri çok inceldi…
Mesela Ronaldo…
Chloe Kelly golü atıp formasını çıkardığı an tezimin ne kadar hakikat olduğu anlaşılıyor.
Futbol bayanı da güzelleştiriyor.
***
Sonra soyunma odasını görüyoruz.
İçeride öylesine büyük bir cümbüş ve sevinç var ki…
Kupayı odanın ortasına koymuşlar.
Ve etrafında fevkalade dans ediyorlar.
Kimi sıraların üzerinde, kimi birbirine sarılmış.
Müthiş bir sisterhood…
O an anlıyorum ki, futbol bayana yakışıyor…
***
Şu an bütün dünyada bayan futbolunun süratle yükselişini daha da güzel anlıyorum.
Son bayan futbolu dünya kupasında statların niçin dolduğunu, canlı yayınların niçin yüksek reytingler aldığını da anlıyorum.
Tabii bu ortada Saraçoğlu Stadı’nı dolduran 45 bin bayanı da hatırlıyorum.
Evet bayan futbolu “Post MeToo döneminin” yükselen sporu…
***
Özetle; muvaffakiyet hissini ve coşkusunu, kızların soyunma odalarında çok daha düzgün görüyorsunuz…
Kızlar daha sonra daima birlikte soyunma odasından çıkıp, o sırada basın toplantısı yapmakta olan koçlarının yanına gidiyorlar ve danslarını onun etrafında bir krampon koreografisine dönüştürüyorlar.
Canlı yayınlanan basın toplantısı bu şahane ayinle kesiliyor.
***
Dün akşam dünya futbolunda tarihi bir geceydi.
Bütün İngiliz gazetelerinin manşetinde bu vardı.
Hemen hepsi soyunma odasındaki bu coşkuyu anlatıyordu.
Kadın hoşluğu, bayan başarısı, bayan performansı, bayan coşkusu ve bayan dokunuşu artık kramponlara da geçti.
Bundan bu türlü, yeşil alanlar ve soyunma odaları muhakkak çok daha eğlenceli ve renkli olacak.
Hatta gün gelecek o spor sutyenleri de fora edilecek.
Muhafazakarlarımız delirecek, şampiyon bayanlar ise onlara nanik yapacak.
Çünkü hayat ırmağı artık Fellini’nin o harikulade sinemasındaki üzere akıyor:
“Et la nave va…”
Ve gemi gidiyor…