Ertuğrul Özkök, eşinin ismine gönderme yapan “Tansu’ya Mektuplar” başlığı altında yazdığı ve “newsletter” olarak paylaştığı yazılarında bugün, TV100’de Cengiz Semercioğlu ile yaptıkları programa HaberTürk muharriri Nagehan Alçı ve Güneş müellifi Rasim Ozan Kütahyalı’nın konuk olacağını yazdı. Özkök, Mehmet Barlas ve Emin Çölaşan‘ın TRT1’de karşı karşıya geldiği yayın öncesi “Ekranda Yılın Savaşı…” manşetini hatırlatarak, “28 yıl evvelki bu fotoğrafa baktım ve kararımı verdim” dedi.
Özkök’ün “28 yıl evvelki bu fotoğrafa baktım ve kararımı verdim” başlıklı yazısı şöyle:
28 yıl evvelki bu fotoğrafa baktım ve kararımı verdim
TV100’de her çarşamba akşamı Cengiz Semercioğlu ile birlikte yaptığımız programa bu akşam Türkiye’nin en çok konuşulan çiftini davet ettik.
Nagehan Alçı ve eşi Rasim Ozan Kütahyalı programımıza katılacak.
Ve programda Rasim Ozan Kütahyalı’ya “Rasim beni sahiden hapise attırmak istedin mi?” diye soracağım.
Arkasından da şu soru gelecek:
“Hapise attırmayı başarsaydın bugün ne hissedecektin?”
Bütün hakaretleri göze alarak neden bu türlü bir şey yapıyorum?
Bu fikrimi, programı birlikte yaptığımız Cengiz Semercioğlu’na açtığımda, evvel pek sıcak bakmadı.
“Abi çok dayak yeriz” dedi.
Haklıydı.
Zaten Mehmet Cengiz’i programa çıkardığımız için yediğimiz dayak oramızı buramızı kan revan içinde bırakmıştı.
Şimdi durup dururken yeniden kaşınmanın bir manası yoktu.
|
28 yıl evvel yayınlanan bu fotoğrafa ve manşete baktım, yapalım dedim Ona bu fikrimi açarken, gözümün önünde bir manşet vardı. 17 Ekim 1994 günü… Yani bundan tam tamına 28 yıl evvel Hürriyet gazetesi şu manşetle çıkmıştı: “Ekranda Yılın Savaşı…” Spotu da şöyleydi: “Basın tarihinin en şiddetli polemiklerini yapan iki tanınmış muharrir Emin Çölaşan ve Mehmet Barlas bu gece TRT1’de kozlarını paylaşacaklar.” Hem iki muharriri hem iktidarı ikna edince Reha’dan bir şey rica ettim Reha Muhtar o gece Türk medya tarihine geçecek bir şeyi gerçekleştirmiş ve birbirine demediğini bırakmayan polemikçi iki köşe müellifini canlı yayında ekrana çıkarmaya başarmıştı. Ama en değerlisi, bunu devletin televizyonu TRT’de yapmayı başarmasıydı. Reha hem TRT’yi, yani iktidarı, hem Mehmet Barlas’ı ve Emin Çölaşan’ı ikna edince, evvel beni arayıp bu haberi vermişti. “Reha seni gönülden kutluyorum. Kusursuz bir işi başarmışsın” demiştim. Sonra da şu ricada bulunmuştum: “Bunu kimseye söyleme ben yarına manşet yapayım.” Bugüne kadar attığım en hoş manşetlerden biriydi. Ne yazık ki artık bu türlü programları bırakın TRT’yi, özel televizyonlarda bile yapmak mümkün değil. Çünkü herkes kendi mahallesine çekildi ve oradan birbirine ateş ediyor. |
Bu akşamki program için yararlı bir bilgi
Bu akşamki programı seyredecek olanlar evvelce şunu söylemek istiyorum.
Birbirimizin boğazına sarılıp, sen şunu demiştin ben bunu demiştim arbedesi bekleyen varsa bu olmayacak.
Böyle bir beklentisi olanlara tavsiyem, öteki konuşan baş programlarından birine takılmaları.
Oralarda her mahallenin kendi meşrebine uygun en yumruk yumruğa hengame fazlasıyla var.
Son sefer 11 yıl evvel birlikte çıkmışlardı
Rasim Ozan ve Nagehan bu ülkenin en çok tartışılan medya karakterlerinden ikisi.
Ben de öyleyim. Siyasi olmamakla birlikte, kendi alanında Cengiz Semercioğlu da…
Nagehan ve Rasim karıkoca olarak bugüne kadar yalnızca bir kere Cüneyt Özdemir’in CNN’deki programına çıktılar.
Bundan 11 yıl önceydi.
İkisi de bugüne nazaran çok daha gençti.
Bu akşam o programdan da kısa bir kısım yayınlayacağız.
Bakalım 11 yılda ne değişmiş…
11 yıl evvel yeni Türkiye’nin yeni ‘put kırıcılarıyız’ diyorlardı
O günlerde ikisi de iktidarın en tesirli ve kuvvetli kalemlerinden olmuştu.
Kendi tabirleriyle “Yeni Türkiye” muharriri olarak, “Eski Türkiye” diye niteledikleri bizleri yerden yere vuruyorlardı.
Neticede kendi mahallelerinde bizlerden birer “nefret objesi” yaratmayı başardılar.
Ama nefret nesnesi yaratmak için yola çıkan herkesin başına gelen onların da başına geldi.
Kendileri de toplumun bir kısmında nefret nesnesi haline dönüştüler.
Ne dersiniz biz de baht kurbanı mıyız?
Ne var ki son 15 yıl içinde bu kampların hiç beklemediği bir öbür gelişme yaşandı.
Sadece karşı mahallede değil, ama kendi mahallelerimizin bir kısmında de sevilmeyen insanlara dönüştürüldük.
Sadece biz değil, şu an televizyonlarda, toplumsal medyada gördüğünüz çok insanın başına geldi bu.
Sonunda Ekrem İmamoğlu Karadeniz seyahatine Nagehan’la beni de davet ettiği için, medyanın nefret ticaretinden geçinen bölümünde günlerce meydan dayağı yedik.
Kadere bakın ki, geçen hafta Kemal Kılıçdaroğlu’nun seyahatine katılan birtakım gazetecilerin başına da hiç haketmedikleri misal şeyler geldi.
Ne dersiniz?
Günün moda deyişi ile “Kader mi…”
|
Bir gün elinde çiçekle hasta yatağımın başında gördüğüm karşı mahalleli Allah’ın bana bahşettiği ve en şükran duyduğum hislerden biri çimde nefret biriktirememek… Bu sayede, genel yayın direktörlüğünden ayrıldıktan sonra karşı mahalleden çok beşerle konuşabilir hale geldim.. Ama onlar da benimle konuşabilir hale geldi. Ve bundan 5 yıl evvel bir gün kırık ayağımla konutta yatarken, hakkımda en ağır yazıları yazmış müelliflerden biri; Ersoy Dede’yi elinde hediye bir kitapla yatağımın başucunda buldum. Çok sevindim. Sahiden çok sevindim… Ben de onu sıkıntı vakitlerinde yapmam gerekeni yaptım. Rahmetli Ahmet Kekeç’le vakit zaman bir lokantada buluşup hoş edebiyat sohbetleri yaptık. Şimdi Murat Kelkitlioğlu ile birebir televizyonda program yapıyoruz. Mehmet Barlas’la sohbetim yıllarca hiç kesilmedi. Rahmetli Hasan Karahasanoğlu, 28 Şubat’ta içeri alınıp çıktığında birinci arayanlardan biri ben oldum… O da sıkıntı zamanlarımda arayıp geçmiş olsun diye insanlardan biri oldu. Bu yakınlaşmaları kimseye anlatamadım çünkü Bu sohbetleri kimseye anlatamadım. Neden biliyor musunuz? Kendi mahallelerinde onlara ziyan gelmesin diye. Ama bunlar yüzünden kendi arkadaş gurubumdan, arkadaş diye bildiğim kimi şahıslardan gelen en ağır hakaretlere uğradım. Vedat Milor gibi Stanford mezunu olup da bugün toplumsal medyadaki reyting performansını menemene soğan doğranır mı tartışmasına getiren bir Hürriyet müellifinin bile, hakkımda “Her dönemin adamı” diyen tweet’ler attığına şahit oldum. Boğaz kenarında arkadaş konutlarındaki yemeklerde bir ortaya geldik, elimizde en değerli Bourgogne şarapları ile sohbet ettik. Üstü örtülü bir sitemde bile bulunmadım.
|
Midem onlarla alakanı kaldırmıyor bilmiyorlardı ki onlar için de…
“Onlarla arkadaşlığını midemiz kaldırmıyor” diye yazanlar oldu.
Bilmiyorlardı ki, öbür kimileri da benim onlarla yaptığım arkadaşlığın midelerini kaldırmadığını söylüyorlardı.
Hepimizin mahalleleri, yalnızca kendini dürüst ve unsurlu; öteki herkesin mide bulandırıcı olduğunu düşünen insanların işgalinde.
Benimse, arkadaşlarımın hiç birini yemeye teşebbüs etmediğim için midemin kaldırıp kaldırmaması üzere bir sıkıntım olmadı.
Karşı mahallenin “deccali”, kendi mahallemin “dönek’i” olarak yaşamayı öğrendim.
Üstelik bugün değil, daha 30 yıl evvel öğrendim.
O nedenle tek besini nefret olan insanların, bu geceki program için ne diyeceklerini de 30 yıldan beri biliyorum.
Ali Tatar üzere insanların yakınlarının, sevenlerinin bu kelamları söyleme hakkı olduğunu elbette en güzel bilenlerdenim.
Ama en yüksek sesle bağıranların, kendi unutturulmak istenen çok fazla sicili olduğunu da en güzel bilenlerdenim.
Bir de şunu çok yeterli biliyorum. Nefret tacirleri,
“Cambaza bak” sanatını onlar icat etmiştir yahut onlar için icat edilmiştir.
|
Mazi artık hepimize bir ‘tık’ mesafede Bu çağda hiçbir şeyi unutturmanın mümkün olmadığını bilecek kadar yaşadım. Mazi artık hepimize bir “tık” uzaklıkta. Mahkeme kararı ile Google’da hakkınızda kayıtlı her şeyi sildirseniz bile, nefret tacirleri çoktan şahsi arşivlerine kaydetmiştir sizin dijital sicilinizi. Bilirim ki her berbat niyetli arşiv bir pusudur ve bekler zamanını… Şunu da konuşacağız: Biri Mehmet Akif’in ‘kaderle’ başlayan mütevekkil şiirini okusa Bu akşam Türkiye’nin gündemindeki birçok şeyi konuşacağız. Hiç kuşkusuz dezenformasyon yasasını da, resmî dezenformasyon bültenini de konuşacağız. Mesela Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın okuduğu “Minareler süngümüz” şiirini bugün muhalif biri okusa yahut bunu toplumsal medyadan yaysa bu kanuna nazaran ne ceza alırdı? Veya Mehmet Akif Ersoy’un “Kadermiş” sözü ile başlayan “Mütevekkil” şiirini bir savcı yahut hâkim bu kanunun 29’uncu hususuna nazaran nasıl değerlendirirdi? Bunları da konuşacağız. “Yok bizi uyutamazsınız” diyene de şunu diyeceğim Belki kimileriniz “sitcom gazeteciliğine dönüş” mü” diye soracak… O dönem geçti. Türkiye Akdenizliliğini, Türk medyası cümbüşünü kaybetti. Artık, Sözcü yazarı Emin Çölaşan’la Sabah müellifi Mehmet Barlas’ı; Cumhuriyet müellifi Merhum Toktamış Ateş’le, eski Akit yazarı Abdurrahman Dilipak’ı; bugünün Cumhuriyet muharriri hocam Emre Kongar’la Mehmet Barlas’ı birlikte tıpkı programa çıkarmak hayal oldu. Herkes kendi mahallesinde amigo alkışlarıyla keyifli bir halde geçinip gidiyor işte. Bu akşam işte biraz bunu kırmaya çalışacağız. |
Merak etmeyin yarın tekrar bir nefret şafağı daha sökecek
Belki bu akşam farklı şeyleri duymak, kızdığınız, ağır önyargı perdelerinin akabinde işittiğiniz sesleri, yüzlerini de görerek işitmek, bir akşamlık olsa bile düzgün gelebilir.
Nefretsiz bir akşam tahminen de daha rahat uykuya dalmanızı sağlar…
Ülkenin en doruğundan en altına kadar her gün epey nefretin aşılandığı bir ülkede yaşıyoruz.
Hepimiz biliyoruz, nasılsa yarın tekrar, yeni bir nefret şafağı daha sökecek.
Çok kızanlara da seslenmek istiyorum.
Yahu siz de gelin…
Cengiz ile Ahtapot
ROK ile Nagehan
Dördü biryerde
Tekmili birden…’
Size de âlâ materyal çıkar bu geceden
|
Mehmet Barlas, Emin Çölaşan ve Çetin Altan’a bildirimiz var Ve bir son kelam. Bundan 28 yıl evvel Reha Muhtar’ın o programına çıkıp bir zinciri kıran Mehmet Barlas ve Emin Çölaşan son vakitlerde sıhhat sıkıntıları yaşadılar. Samimi olarak ikisine de sıhhat ve memnunluk diliyorum… Bir de Çetin Altan… Daha 28 yaşındayken, Demokrat Parti sansürünü yermek için “Balkabağı” isimli bir gazete çıkaran Çetin Altan’ı… Hani bu hayata vedan ederken, “Hayal ettiğimiz ülke bu değildi” diyen hüzünlü bir düş kırıklığını bize vasiyet üzere bırakan Çetin Altan’ı Bu gece onu da anacağız… Ayıptır söylemesi, biraz dezenformasyon vereceğiz çevreye bu gece… |