TEK BAŞINA DEV KADRO
İzmir’in Çeşme ilçesine bağlı lldır köyü İlkokulu öğrenci sayısı yetersizliğinden 2013 yılında kapandı. Yalnızca bir öğrenci eksik olduğu için eğitime devam edemeyen köy okulundaki 9 öğrenci taşımalı eğitim kapsamında komşu köylere gönderildi. Bu yıl okul 23 öğrenci ile tekrar hayata döndü. Eylül ayında okula atanan müdür Serdar Aydın binanın yenilenmesinden, paklığına bahçe düzenlenmesinden sınıfların tefrişine kadar her şeyiyle birçok vakit tek başına bazen de köyde yaşayanların yardımlarını alarak ilgilendi. burayı küçük bir Sonuçta Ildırı köy okulu küçük bir kolej görünümü kazandı. Tek başına okulun hem yöneticisi, hem öğretmeni hem de hizmetlisi olan Serdar Öğretmen şunları söylüyor:
İNŞAAT VAKTİ YERDE YATTIM
“Eylül ayında okula atandım. Sınıfların ve okulun durumu pek parlak değildi. İnsaat çalışmaları için köylülerle birlikte çalıştık. Evvel sınıfları temizledik, okulu boyadık. Akabinde sarsıntıdan etkilenen bir okulun sıralarını, akıllı tahtalarını ve öbür eşyalarını buraya getirdik. Teknik çalışmaları tamamladıktan sonra kütüphanenin kurulması, sınıfların düzenlenmesi üzere işler vardı. 12 Eylül’de okulların açılmasına kadar çok süratli bir halde çalıştık. İnşaat sırasında anasınıfında kendime bir yer yapmıştım, yerde uyuyordum. Okulun açılışından sonraya kalan işler için de veliler takviye oldu. Benim hala 24 saatim okulda geçiyor. Okulun yalnızca müdürü değilim, her branşta öğretmeni, hizmetlisi, tamircisi, muhasebecisiyim de.”
TECRÜBELİ BİRLEŞTİRİLMİŞ SINIF ÖĞRETMENİ
45 yaşındaki Serdar öğretmenin annesi de sınıf öğretmeni. Lise yıllarında denizci olmak istemiş lakin üniversite imtihan tercih formunda annesi gizlice tercihlerini silip sınıf öğretmenliği yazınca, bahtından kaçamamış. Gazi Üniversitesi Eğitim Fakültesi mezunu olan Serdar Aydın, 24 yıldır öğretmenlik yapıyor. Lakin onun deneyim alanı köy okulları ve birleştirilmiş sınıflar. Daha evvel Bingöl, Çanakkale, İstanbul ve İzmir’in diğer bir köy okulunda vazife yapmış. Deneyimi olmayanların birleştirilmiş sınıflarda öğretmenlik yapmasının çok sıkıntı olduğunu belirten Serdar öğretmen, meslektaşlarına yararı dokunsun diye birleştirilmiş sınıflar için 5 bin sayfalık içinde aktifliklerin de olduğu akademik bir çalışma hazırlamış. Bilhassa köy okullarına atanmak istediğini söyleyen Serdar öğretmen, “Buraya gelmeyi ben istedim. İlkokul 2,3 ve 4’üncü sınıf öğrencilerini bir ortada okutuyorum. Hepsinin algısını birebir anda açık tutmak çok güç. Hepsiyle özel olarak ilgileniyorum. Okul saatleri bittiğinde çocukları meskene göndermiyorum. Zeka oyunları, İngilizce ya da gereksinimleri olan öteki alanlarda da onları desteklemek için çalışmalar yapıyoruz. Daha da neler yapabilirim diye düşünüyorum. Balıkçılardan aldığımız ağlarla kaleler yaptık spor yapabilsinler diye. Hem akademik hem de toplumsal açıdan onları desteklemek için daima daha fazlasını yapmak istiyorum. Okul denize sıfır olduğu için önümüzdeki günlerde havalar ısındığında çocukları su sporlarına yönelecekleri aktivitelerle desteklemek istiyorum“ diyor.
MUSTAFA’NIN YOLDAŞI
Mustafa Yiğit Kırşan İzmir’de yaşıyor. Babası Erkan Kırşan özel bir firmada yönetici, annesi Nermin Kırşan ise Mustafa’nın özel durumu nedeniyle mesken hanımlığını seçmiş eski bir sıhhat çalışanı. Mustafa’nın sıhhat problemleri hayatının birinci günlerinde teşhisi koyulan geçmeyen “yeni doğan sarılığı” ile başlıyor. Üniversite birinci sınıf öğrencisi teyzesi Mustafa’ya karaciğerini vererek ona yeni bir hayat armağan ediyor. Lakin karaciğer naklinden sonra bebek Mustafa’ya Lenfoproliferatif hastalık tanısı konuluyor. Bu defa de çocuk yaşta kemoterapiyle tanışıyor. Mustafa hekimlerin gayretiyle hayata tutunuyor.
MUSTAFA KIRMIZI ÇİZGİM OLDU
Mustafa bu güçlü bir seyahati geride bırakarak yaşıtlarından bir yıl geç de olsa i2017 yılında ilkokula başlıyor. Fakat geçirdiği güçlü yıllar onu vakit zaman eğitim hayatından alıkoyuyor. Karşıyaka’da bulunan Nebahat Alparslan Karadavut İlkokulu’nda sınıf öğretmeni Şeyma öğretmen ile tanışması da hayatının değişmesine neden oluyor. Şeyma öğretmen şunları söylüyor:
“Mustafa’ya her baktığımda kendi kızlarımı görüyor, onun için daha fazlasını yapmak istiyordum. Okuldaki arkadaşlarından geri kalmasını istemiyordum. Okula gelemediği uzun aralıklar oluyordu. Halbuki okuldan ve hayattan kopmaması gerekiyordu. Bir gün annesiyle sohbetimiz sırasında ‘Siz Mustafa’nın sağlıyla ilgilenenin, onun âlâ olmasının sağlayın, gerisini düşünmeyin. Ben akademik olarak onun muvaffakiyetini sağlayacağım’ dedim. Böylelikle Mustafa’nın sıhhatinin el verdiği günlerde ona ders vermeye başladım. Sonra ortamızda öbür bir bağ olmaya başladı. Ben onlarının meskeninin bir ferdi, Mustafa’da kızlarımın kardeşi üzere oldu. Bir gün Mustafa dalağı şiştiği için kaşıntı krizine girmişti. Bedeni kabarmıştı lakin dersi bırakmak istemedi. Ben de bir yandan soğuk kompres yapıp öteki yandan derse devam ettim. Bunun üzere çok fazla anımız var. Her hafta en az 3-4 gün yanındaydım. Bugün artık 6’ıncı sınıfta ve geçen yıl ortaokula başladığında öğretmenlerinin onu akademik olarak kâfi görmüş olması benim için her şeye bedeldi. Ömrüm yettikçe Mustafa’nın yanındayım.”
FOTOĞRAFIMIZI YANIMDA TAŞIYORUM
Mustafa ise yaşadıklarını şöyle lisana getiriyor: “Şeyma öğretmen ile vakit içinde kurduğumuz bağ çok kuvvetli. Sınıfta çektiğimiz bir selfiemiz vardı. Tek fotoğrafımızdı o vakit. Hastaneye gideceğim ya da ağır bakımda olduğum vakitler o fotoğrafı yanıma almak beni daha güçlü kılıyor. Ailemden biri üzere hissediyorum. Artık ailem, hekimlerim ve Şeyma öğretmen sayesinde daha da sağlıklıyım. Birtakım sorunlar devam ediyor lakin daha da âlâ olacağım. Büyüyünce de beyin cerrahı olmak istiyorum. Zira ben çok çektim diğerleri çekmesin.”
SON İSTEĞİNİ YERİNE GETİRDİLER
Melisa Parıltı Hacıosmanoğlu’nun şimdi iki yaşındayken ayaklarının üstüne basamadığını fark eden ailesi, yaklaşık bir yılı hastanede geçirdi. Uzun süren tetkik ve tedavilerin akabinde hekimler Melisa’nın ailesine hiç bir anne babanın duymasını istemeyecekleri berbat haberi verdiler; Melisa’nın bu dünyada sayılı günleri kalmıştı. Bu süreçte 4 yaşına yaklaşan Melisa’nın ise tek isteği vardı; bütün çocuklar üzere okula gidebilmek. Bir gün ailesine “Benim hiç öğretmenim olmayacak mı” dedi. Babası Enis Hacıosmanoğlu da kızının durumunu ve son dileğini İzmir Vilayet Ulusal Eğitim Müdürlüğü’ne aktardı. Bunun üzerine harekete geçen Narlıdere Merkez Anaokulu Müdürü Filiz Kaplan, okul öncesi öğretmeni Songül Sever ve rehberlik öğretmeni Hülya Akman la birlikte Melisa’nın öğretmeni oldu. Onun yaşına uygun etkinlikler hazırladılar, hastanede Melisa’ya öğretmen oldular.
ÖĞRETMENLERİM NEREDE BABA
Filiz Kaplan, “Bize bu talep geldiğinde hiç düşünmeden kabul ettik. Bir çocuğa takviye olabilmek bizim için çok kıymetliydi. Hastane odasına gittiğimizde Melisa ile tanıştık. Onunla hamur oynadık, parmak boyasından fotoğraf yaptık. Artık onu okulumuzun duvarına astık. Daha çok çalışma planlamıştık lakin olmadı. Çok üzgünüz lakin en azından son dileğini yerine getirebildik” dedi. Melisa, öğretmenleriyle yalnızca iki sefer bir ortaya gelebildi. Baba Hacıosmanoğlu da yaşanan süreçle ilgili şunları söyledi: “Melisa Işık ölmeden iki hafta önce ‘Ben okula girmek istiyorum, ne vakit gideceğim’ diye sayıkladı. ‘İnşallah giderim, öğretmenlerim olur’ dedi. Tahminen o gidemedi lakin çok bedelli, hakkı ödenmez öğretmenlerimiz Melisa Nur’a geldiler. Kızımın son dileğini yerine getirdiler. Son nefesini verdiği günün sabahında ‘Öğretmenlerim nerede baba’ dedi. ‘Gelecekler kızım haftasonu, dinleniyorlar’ dedim. Gece saat 02.00’de ise ellerimde melek oldu. Meleğime eli değmiş değmemiş tüm öğretmenlerimizin Öğretmenler Günü’nü kutlarız.”
BUGÜNÜN SİMGESİ AYŞENUR ÖĞRETMEN
Okulunda terör saldırısına kurban giden 22 yaşındaki öğretmen Ayşenur Alkan, bugünkü 24 Kasım Öğretmenler Günü’nün de simgesi oldu.
Bugün 24 Kasım Öğretmenler Günü… Ayşenur Alkan, şimdi 22 yaşında, mesleğinin başında genç bir öğretmendi. Mefkureleri, hayalleri vardı… Meslektaşlarıyla, öğrencileriyle Öğretmenler Günü’nü kutlayacaktı. Lakin pazartesi günü PKK/YPG’li teröristlerce Gaziantep’in Karkamış ilçesine düzenlenen roketli akına, çok sevdiği okulunda yakalandı. Öğretmenler odasındaydı. Büyük bir gürültüyle patlayan camlar, Ayşenur öğretmeni hayattan koparıp aldı. Şehit Öğretmen için dün Şırnak’taki 709 okulda anma merasimi düzenlendi. Şükrü Geliş Ortaokulu’ndaki merasime katılan Vilayet Ulusal Eğitim Müdürü Mirza Tetik “Eğitimciler tüm toplumun bedelidir. Eğitimci demek bedel demektir. Öğretmenleri gaye almak alçaklıktır” dedi.