Dr. Ekrem Yılmaz*
Hekim ve umut… Ne yazık ki, bu iki söz, bu topraklarda, uzunca bir müddettir, birebir cümlede dahi bir ortaya ge(tiri)lemez oldu. Bu yazı, biraz da bunun için kaleme alındı. Merkezinde sıhhatin yani hayatın olduğu bir mesleğin olmazsa olmazı olan umudu, mizacen optimist ve otuz üç yıllık (Sanırım bu beni her ölçüye nazaran gereğince deneyimli yapıyor) bir tabip olarak, başta genç meslektaşlarım olmak üzere herkese bir sefer daha hatırlatmak için.
Önce bir durum değerlendirmesi yapmak isterim. Tabiplerin, mesleksel alışkanlıkla, herkesi hasta görme eğiliminde olduğu söylenir. Kendimden biliyorum, bu tespitte haklılık hissesi var. (Biriyle konuşurken bile konuştuğum kişinin yüzünde bir hastalık aradığımı sonradan fark ediyorum.) Biraz da bundan cüret alarak (ve galiba yalnızca yüzüne bakarak bile) söyleyebilirim ki, memleketimiz hasta. (Bir bünyedeki kimi hayati organ ve sistemler olağan işlevlerini icra edemez ve bu durum, kimi arazlar, ağrılar biçiminde kendini gösterirse, biz buna hastalık deriz.) Bünye güçsüz düşmüş, uzun vakittir kendini destek edememiş. Bu nedenle, güzelleşmekte, mevcut hastalıklarından kurtulmakta zorlanıyor. Bağışıklık sistemi de zayıflamış. Bu da, onu diğer ve tahminen de daha ağır hastalıklara, dış taarruzlara karşı savunmasız hâle getiriyor. En berbatı de, her türlü güzelleşme için olmazsa olmaz olan moral ve motivasyonu çok azalmış. Yani uygun durumda değil. Bu prestijle, ondan normali, olağan davranışları, yansıları beklemek yanlış olur. Aksi hatta öfkeli olması, onu çok sevenlere ve onun için büyük fedakârlık yapanlara dahi kaba ve berbat davranması mümkün ve o da bunu yapıyor. Fakat bu durum süreksiz. Çünkü hasta, tablonun tüm aksiliğine karşın, hâlâ hayatta, inatla hayata tutunuyor, bir halde dayanıyor. Bu, yaşadığı onca berbat şeyden sonra sahiden fevkalade bir şey. Buna güvenebilir, bunun üzerine bir tedavi inşa edebiliriz. Allah’ın müsaadesiyle, hastanın yine eski sıhhatine, gücüne, görünümüne kavuşması mümkün. İş ki, teşhis, tedavi ve daha da değerlisi tabip sağlam/doğru olsun.
* * *
Hekimler, herkesin sükûnetini kaybettiği en güç vakit ve durumlarda, en acil hadiselerde dahi sakin kalıp, sorunun içindeki tahlili arayıp bulmaya, yaralıyı, hastayı kurtarmaya, güzelleştirmeye odaklanan insanlardır. Mucizevi geri dönüşler olarak bilinen binlerce vak’a göstermiştir ki, sahiden çıkmadık candan umut kesilmez. Her vakit yapılabilecek bir şey daha vardır. Geldiğimiz noktada, bize düşen, doktor olmaya karar verdiğimiz birinci günden beri yaptığımız üzere, hiç yılgınlığa kapılmadan çok çalışmaya, sabırla ve kararlılıkla gayret etmeye devam etmek olmalıdır.
* * *
Çocukluğumda bize daima büyüyünce ne olacağımız sorulurdu. “Doktor olacağım” demeyen çocuk olmazdı. Doktorluk en kıymetli, en pahalı mesleklerden biri sayılırdı da ondan. Sünnet için gelen çocuk hastalarımdan biliyorum, artık çocuklar tabip olmak istemiyorlar. Buna bir doktor olarak çok üzülüyorum. Galiba doktorların çok sıkıntı şartlarda çalışıp emeklerinin tam karşılığını alamadıklarından, itibarsızlaştırılmalarından, giderek artan düzeyde şiddet ve mobbinge maruz bırakılmalarından onlar da haberdar ve etkileniyorlar. (Bugünlerde sıkça kelamı edilen daha çok Almanya’ya yönelik doktorlar göçünün birinci işaretini, yıllar evvel bir 23 Nisan’da değerli bir haber kanalının canlı yayınında, büyüyünce hekim olmak isteyen bir kızımız vermişti. Tam bir “Çocuktan al haberi” durumu imiş. Çocuklar, bozulmamış vicdanlarıyla, hakikatin en saf hâlini seslendirirler çünkü.) Bu yakıcı gerçeği değiştirip, hekimliği, o eski prestij ve cazibesine kavuşturmak, her şeye karşın evvel biz tabiplere düşüyor. Pekala, bunu nasıl yapabiliriz? Bence, siyasetle. Ülkemiz siyasetinin en genç partilerinden birinde, mahallî düzeyde, yaklaşık 1.5 yıldır siyaset yapan (15 yıldan uzun müddet vazife yapıp artık ikinci memleketim olarak gördüğüm Aşkale’de de dendiği üzere “teze”) bir siyasetçi olarak, hudutlu tecrübemle dahi söyleyebilirim ki, siyasetle, siyaset üzerinden bir değişim başlatmak, bir fark yaratmak mümkün. Zira siyaset vasıtasıyla herkese, her toplum kesitine ulaşmak, erişmek imkânı var. Elbette ki, siyasetin, sunduğu dayanılmaz fırsatlar kadar kısıtları, kısıtlayıcı tarafları da var. Lakin bunlar, sorun çözme, alternatif üretme kapasitesi çok yüksek biz tabipleri durdurabilecek şeyler değil.
Hekimler olarak, siyasette çok güçlü ve tesirli olabileceğimizi, olmamız gerektiğini düşünüyorum. Daha çok sayıda doktor, tüm siyasi partilerde, mahallî ya da genel merkez fark etmez, her düzeydeki karar alma süreçlerinde, rol ve sorumluluk üstlenirse, birbirine dayanak olursa, uygunlaştırma odaklı bakış açımızı idareye yansıtabileceğimize, siyaseti ve pek çok mevzudaki makûs gidişatı kısa müddette değiştirebileceğimize içtenlikle inanıyorum.
Benim hâlâ umudum var. Sizin de olsun. Zira bütün hoş şeyler umuttan doğar.
* DEVA Partisi Büyükçekmece İlçe Başkanı