Diyanet İşleri Lider Yardımcısı Burhan İşliyen, 11 Ağustos’ta iktidara yakınlığı ile bilinen bir kanalda yayımlanan programa katıldı. Diyanet İşleri Başkanlığı’na yönelik tenkitlere cevap vermek maksadıyla programa konuk olan İşliyen, dikkati çeken kelamlar söyledi. Diyanet’in beş yıldızlı otellerde gerçekleştirdiği toplantılara yönelik tenkitler karşısında İşliyen, “İmamların gözetici hekimlik bilmesi, elektrik ve tesisattan anlaması, sürücülük yapabilmesi gerekiyor” diye konuştu.
BirGün’de Mustafa Bildircin’in haberine nazaran, İşliyen, 130 bini aşkın işçisi ile dev bir orduya dönüşen Diyanet’e bağlı çalışanların, ‘halkla iç içe, yüz yüze olan bir meslek icra etmeye çalıştığını’ kaydetti. İktidarın, köy okullarının kapısına kilit vurduran siyasetlerini akıllara getiren konuşmasında İşliyen, din adamlarının, mezra ve köylerde devletin tek temsilcisi olarak kaldığını savundu.
Diyanet’in beş yıldızlı otellerdeki toplantılarıyla ilgili tenkitleri yanıtlayan İşliyen, şunları söyledi:
“İmamların, hami hekimlik, elektrikçilik, tesisatçılık ve sürücülük bilmesi gerekiyor. Daima kendini geliştirmenin mecburî olduğu bir meslek üretmeye çalışıyoruz. Bu da daima meslek içi eğitimlerle çağın gereklerine kendimizi hazırlamamızı zarurî kılıyor. Bir ortaya gelip de kaynaşma ve dayanışmayı artırmamız için milletin birlik beraberliğini artırmak için mecburî bu, mecburî hale geliyor. Bunun için hizmet içi eğitim kursları düzenliyoruz.”
İşliyen’in açıklamalarını pahalandıran Eğitim Uzman Ali Taştan, AKP iktidarında 20 bin 243 köy okulunun kapatıldığının altını çizdi.
Bilinçli politika
Taştan, “Aydınlanmanın meşalesi” olarak değerlendirdiği öğretmenlerin köylerden çekildiğini belirterek, “Köylerde yalnızca din vazifelileri kaldı” diye konuştu. Köylerin, tarikat ve cemaatlerin özgürce faaliyet yaptığı alanlar haline geldiğini savunan Taştan, şunları söyledi:
“AKP bile isteye köyleri boşaltarak bu alanları imamlara, tarikat ve cemaatlere terk etti. Köy nüfusunun azalması ziraî üretimin azalmasına, hayvancılığın olumsuz etkilenmesine ve köy okullarının kapanmasına neden olmuştur. 2000’li yıllara kadar her köyde bir okul bulunmaktaydı. Öğretmenler köylünün öteki meseleleri ile de ilgilenirdi. Hasta olan, diğer bir kente iş için gidecek olan gelir öğretmene danışırdı. Tam gün eğitim yapan köy okullarının servis, ısınma, paklık, güvenlik üzere problemleri bulunmuyordu. Köy okullarını kapatarak insanlarımızın kentlere göç etmesine yer hazırladık. Köylünün iktisada katkısını hiç hesaba katmadık. Eğitim imkânlarına eşit erişimin merkezleri olan köy okullarını kapatarak dezavantajlı çocuklarımızın dünyaya açılan tek bahtı olan bu kapıları da kapatmış olduk.
Köy okulları yaparak yaşayarak öğrenmenin merkezleriydi. Fakir ailelerin çocuklarının özgürce toplumsallaştığı alanlardı bu okullar. Artık bu çocuklarımızı kilometrelerce aralıklara taşıyarak, özgüvenlerini yok ettik. Yoksul Baykurt, Mahmut Makal, Talip Apaydın, Niyazi Altunya üzere aydınlanmacı öğretmenlerin yetişmesinin önüne set çektik.”