Seçim atmosferinde gerçekleşen zelzelenin siyasi tabloyu nasıl etkileyeceği, toplumun tüm bu yaşananlara nasıl bir reaksiyon vereceği tartışmaları gündemde öne çıkıyor. Karar müellifi Ahmet Taşgetiren, “‘Taraftarlık’ körleşmesi” başlıklı yazısında, tüm ülkenin bu büyük sarsıntı ders alması gerektiğini söz etti. Halkın iktidara sorumluluklarını hatırlatması gerektiğini belirten Taşgetiren, muhalefetin de ülkeyi yönetme sorumluluğunun olup olmadığını tekrar halkın takdir edeceğini tabir etti. Taşgetiren’in yazısının ilgili kısmı şöyle:
“İktidar, belirli ki, zelzeleye geliş sürecinde ‘veballer’ bulunduğunu, onun da bedel ödeteceğini biliyor.
Öyleyse en azından zelzele öncesinde kendi kampında yer alanları korumak üzere kimi gereçler üretmek çabasında.
(…)
Oysa bu çeşit büyük felaketlerde ülke için ders almak kıymetli. Dersi de öncelikle, sorumlu takımlar alacak ki, bir öbür döngüde ülke birebir felaketlerle yüz yüze gelmesin ya da yüz yüze gelmek mukadderse, daha az zayiat verilsin.
Dersi halk verir. Halk sorumlulara der ki ‘Sizi bu cins sorunları göresiniz, karşı önlemler alasınız ve insanları ve ülkeyi koruyasınız diye seçtik. Niçin yapmadınız? Daha düzgün hizmet verilemez miydi?’
Böyle bir halk, idareleri silkeler ve kendine getirir. Zelzele bölgesinden iktidarı silkeleyen sesler yükselseydi, hem mevcut iktidara hem gelecekte ülke sorumluluğunu üstlenecek olanlara ‘ibret’ olurdu. Her propagandayı, mazereti yiyen, özümseyen kitleler yerine, sorgulayan bir halk, her vakit ülkenin sağlıklı idaresi için garantidir.
Halen sarsıntı bölgesini gezmekte olan Cumhur İttifakı başkanları, ‘Bizi unuttunuz, canlarımız enkaz altında kaldı, soğukta dondu, neredesiniz?’ üzere sorgulayan seslerle karşılaştıklarında mı ayaklarını denk alırlar, yoksa ‘Padişahım çok kanun’ seslerine muhatap olduklarında mı?
Herkes emin olsun ki, iktidarı sorgulayabilen bir ‘Taban’ bulunması, bizatihi o ‘Taban’ için bile hayırdır. Hatta iktidar için de hayırdır. İktidarlar, övüle övüle gerçek istikamette gitmezler, bilakis eleştirile eleştirile yanlışsız hareket ederler. Zira lakin o denli ayaklarını denk alırlar. ‘Seni kılıçlarımızla düzeltiriz’ üzere bir ikaza muhatap olan Halife Ömer’in yanlış yapma lüksü var mıdır? Lakin gel de sen ‘Seni oylarımızla düzeltiriz’ diyen bir halkı bul.
Meselenin başka boyutu, mevcut iktidarı eleştirip, ülkeyi yönetmeye talip olan siyasi takımlarla ilgilidir. Orada oluşan ‘kamp ruhu’ da, bir öteki sorun potansiyeli taşır. Ülkedeki kamplaşma o kadar derinleşir ki, mevcut idare takımlarına olan öfke her şeyin önüne geçer, onlardan bir an evvel kurtulma duygusu, idareye talip olan takımların yeteneğini, insicamını, birikimini, iktidar olunması halinde yapılması vadedilenlerin niteliğini sorgulamayı akla getirmez, var olan sorunları gündeme getirmekten kaçınır, üstünü örter. “Yeter ki ülkeyi bu hale getirenler gitsin” söylemi en öne geçsin istenir.
Şu anda muhalefet, bu türlü bir yerde yürüyor, iktidardan bıkan toplum bölümleri de, muhalefetin yalnızca iktidarı silkeleyen boyutlarını görüyor. Bunlar, siyaset tabanında olağan şeyler. Zelzele, biraz da bu yere el koydu ve herkesi kendi atmosferine aldı.
Ama nihayetinde siyaset, ülke idaresine talip olmak demektir ve iktidar o alanda sınanıyor ise, muhalefet de tekrar o alanda sınanacaktır. O yüzden hem muhalefetin kendi kendisine ‘Bu ülke sorumluluğunu taşıma kapasitesi’ boyutuyla bakması hem de halkın, öncelikle de taraftarların bu potansiyelin var olup olmadığını sorgulaması gerekir.
Depremlerin bu kadar yıkıcı olmasında ‘kötü yönetimler’in tesiri varsa, oylarıyla iktidarı ve muhalefeti belirleyecek olanların da, en azından kaybettikleri canlar – varlıklar hürmetine, hala sorumlu olanlara ve yarın sorumluluğa talip olanlara ‘Diyeceklerini demeleri’ gerekir.
Giden canlar üzerine bir bardak soğuk su içme manasına gelen davranışlar her ülke için sorundur. “Nasılsanız o denli yönetilirsiniz” Demokrasi aslında budur. Yanlışı yapana onay veren, o yanlışa ortaktır, yanlışsız yöneteceği vadinde bulunanı evvelden sorgulamayan, mümkün yanlışa kapı aralıyor demektir.” (HABER MERKEZİ)