Rafael Sadi
Toplamda 11 ili etkileyen 7,7 ve 7,6 büyüklüğündeki zelzeleler nedeniyle Türkiye’ye farklı ülkelerden pek çok arama kurtarma takımı dayanağa geldi. Yardıma gelen ülkelerden biri de İsrail’di.
İsrailli hemşire Yosefit Moshe’nin, annesinden başka hastanede tedavi gören 4 yaşındaki Aras’ı uykuya dalana kadar sarıldığı duygusal anlar ise İsrail’in resmi hesabından paylaşılmıştı.
İsrail hükümetinin resmi hesabından yapılan paylaşımda “4 yaşındaki Aras ve annesi Türkiye’deki zelzelenin akabinde kurtarıldı. Farklı hastanelerde tedavi altına alındılar. Schneider Hastanesi’nde ağır bakım ünitesi hemşiresi ve İsrail’in insani yardım misyonu üyesi olan Yosefit Moshe ve İsrail’in insani yardım misyonu üyesi Aras’ı tedavi etti. Uykuya dalana kadar ona sarıldı” denilmişti.
Herkesin konuştuğu Yosefit Moshe Türkiye’de yaşadıklarına dair Odatv’nin sorularını yanıtladı.
Her İsrailli genç kız üzere askerlik vazifesini yapan, hemşirelik tahsilini yapan Petahtikva’daki Shneider Çocuk Hastanesi ağır bakım hemşiresi olarak vazife yapıyor. Zelzele grubunda de uzman çocuk hemşiresi olarak misyonunu yerine getirdi.
İşte Moshe’nin sorularımıza verdiği karşılıklar:
R.S. Yosefit sen de Petah Tikva’da mı doğdun?
Y.M. Hayır be İsrail’in güney kenti olan KİRYAT GAT’ta doğdum.
R.S.Ailen nereli?
Y.M. İsrailli.
R.S.Tamam hepimiz İsrailliyiz de nereden gelmişler yahut aile kökeni neresi?
Y.M. Ha biz Mısır kökenliyiz fakat ben burada doğdum.
R.S. Mısır yemeklerini pek bilmiyorum yalnızca bildiğim bir MOLOHİYA var ki pek sevemedim.
Y.M. Yazık en sevdiğim yemektir. Tahminen yanlışsız yapılmamış bir Molohiya’ya denk geldiniz.
Yosefit Moshe İsrail Ordusu Sivil Savunma Kurtarma ünitesi sıhhat vazifelisi olarak ve asker elbisesi ile kendi sözü ile bu kutsal vazifeye dahil olmuş.
Y.M. Bir saniye bile düşünmeden ve tasa etmeden misyonu kabul ettim.
Y.M. Vazife yerimiz Sahra Hastanesi idi. Ve açık alanda değil fakat yıkılmamış olan bir Kahramanmaraş Hastanesi olan Necip Fazıl Kısakürek Hastanesinde yaralı ve hastalara hizmet vermeye başladılar. Tam 7 gün bu hastanede vazife yaptık.
R.S. Seni en fazla etkileyen olay neydi Maraş’ta?
Y.M. Kuşkusuz enkaz altından çıkarttığımız küçük erkek çocuğu Aras. Çocuk yalnızca 4.5 yaşında ve zelzelede birinci evvel bütün akrabalarını anne ve babasını hatta kardeşlerini de kaybettiği bilgisi ile yıkılmak üzereyken bizim takıma rast geldi ve yarı ağır yarı hafif yaralar ile hastaneye getirildi. Aras’ı kendi çocuğum kardeşim üzere gördüm ve bütün sevgimi kendisine yansıttım.
Sevgi çok çabuk karşılık gören bir olaydır. Kendisi de bana sarıldı ve geri gelene kadar bu sevgi yumağını koparamadık. Bu ortada 2 yahut 3 gün sonra annesinin hayatta olduğunu öğrendik ve bu gerek hastanede gerekse Aras’ın nezdinde büyük bir bayram havası oluşturdu.
Düşünün neredeyse tamamı yıkılmış bir kentte herkesin öldüğünü kimsenin canlı olmadığını düşünüyorsunuz ve birden 4 buçuk yaşında bir çocuk hayatta ve bu çocuğun hayatta olması bizim neden burada olduğumuzun adeta karşılığıydı. Onun hayatta olması bizim bu işi neden yaptığımızı en açık biçimde anlatıyor ve burada olmamızın ne kadar hakikat olduğunu anlatıyordu.
R.S. Pekala 7 gün sonra Aras’ı ve kurtardığınız insanları bırakıp geri döndünüz. Neden?
Y.M. Bakın 7 gün birinci yardım ve kurtarma için gerekli olan müddettir. 7 günün sonunda Türk makamları birinci şoku atlatmış ve gerek sarsıntı alanlarına gerekse hastanelere diğer kentlerde hekimler ve hastabakıcılar gelmeye başlamıştı. Biz vazifesi Türk insanına ve hekimlerine devredebilir durumdaydık.
Geri dönüş sebebi vazifenin Türk gruplara devredilebilir olduğunu anlamamızdır.
R.S. Yeterli de ne yiyip ne içtiniz orada sarsıntı bölgesi malum beşerler yemek bile bulamadılar. Siz ve takımınız neler yediniz.
Y.M. Ne yazık ki fevkalade Türk Mutfağını pek tadamadım. Yalnızca kimi hasta yakınlarının getirdikleri dolmaları bir lokmada yedik. Bundan sonraki Türkiye seyahatimde ne kadar Türk yemeği varsa hepsini tatmaya niyetliyim.
R.S. Güzel de Türk insanı ile bağlantılar ne durumdaydı. Size karşı davranışları nasıldı. Rastgele bir düşmanlık hissettiniz mi?
Y.M. Asla herkes çok fakat çok çok yeterli davrandı bizi aileden saydılar. Bizi kurtarıcı ve dostları olarak sarıldılar. Aras’ın ailesi bilhassa bizi kardeşleri ilan ettiler. İnşallah birinci fırsatta kendilerini de ziyaret etme imkânı bulurum.
R.S. Sevgili Yosefit Öncelikle Türk Halkı ismine sana kocaman bir teşekkür eder. Türkiye’ye gideceğin vakit haber verirsen nerede en hoş yemekleri yiyebileceğini bildirmekten de onur duyacağım. Kim bilir tahminen eşimle birlikte seni de orada ağırlama imkanı da buluruz inşallah.
Y.M. Ben teşekkür ederim. Türkiye’de bu kutsal misyonda bulunmak benim için onurdu.