Geçtiğimiz gün büyük bir zelzele felaketi yaşadık. 7,7 ve 7,6 şiddetindeki iki büyük sarsıntıyla, on kentimizde büyük kayıplar verdik. Ailemizi, akrabalarımızı, hiç tanımasak da acısını gönülden paylaştığımız insanları kaybettik ve ne yazık ki kaybediyoruz. Acının olduğu yerde umut da var, birinci sarsıntının üstünden iki günden fazla mühlet geçse de kurtarma çalışmaları sürüyor. Bebeklerin, çocukların kurtarılışlarına şahit oluyoruz. Bu durumda hayati bir değeri olan şu soru geliyor akla: Zelzele anında küçük çocuklarla ne yapmalıyız?
Geçtiğimiz gün dünya tarihinin en büyük felaketlerinden birini yaşadık.
Kaybettiğimiz binlerce can, yitirdiğimiz konutlarımız, hayvan dostlarımız var. Acı asla dinmeyecek.
Tüm zorluklara ve imkansızlıklara karşın süren çalışmalar sonucunda hayatta olan beşerlerle umut doluyoruz.
Depreme küçük çocuğumuzla yakalandığımızla ne yapmalıyız sorusu büyük kıymet taşıyor.
Deprem anında bebeğinizi/küçük çocuğunuzu göğsünüze dayayıp, bir elinizle onu tutarak öteki elinizle de sağlam bir yerden tutunun. Cenin durumu alarak hayat üçgeni oluşturun.
Basit üzere görünmekle birlikte bu bilgilerin tümü hayati bir ehemmiyete sahip.
Deprem anında yetişkin de olsak büyük bir panik yaşamamız kaçınılmaz olduğundan, tüm bu bilgileri uygulamakta zahmet çekebiliriz.
Ne olursa olsun, bakımından sorumlu olduğumuz çocuklarımızın bu anlarda çok daha çaresiz olduğunu unutmamalıyız.
Onları kendimizi de riske atmadan nasıl koruyacağımızı bilmek büyük kıymet taşıyor.
Tüm bu acıların tekrar yaşanmaması en büyük temennimiz. Fakat yaşadığımız coğrafyayı göz önüne aldığımızda, bu mevzuda ne kadar bilgili olursak tahminen de o kadar inançta kalabiliriz.