Ülkece yaşayabileceğimiz en büyük kabuslardan birini yaşıyoruz. Kahramanmaraş’ta üst üste meydana gelen iki sarsıntıyla dehşetli bir yıkım yaşadık ve birçok canımızı kaybettik. Enkaz altında kurtarılmayı bekleyen onlarca canımız var ve kurtulan insanlarımız da çok sıkıntı kurallar altında hayatta kalmaya çalışıyor.
Depremde sevdiklerini ve yakınlarını kaybeden insanların kelamları ise yüreğimizi acıtıyor, boğazımızda kocaman bir yumru var ve asla geçmiyor…
Bu fotoğrafa güzel bakın, acının ve çaresizliğin fotoğrafı oldu bu! Kahramanmaraş’ta, hayatını yitiren 15 yaşındaki çocuğunun elini dondurucu soğuğa karşın bırakmayan bir baba o.
Bir yanda enkaz başında yakınlarından haber almayı bekleyen gözü yaşlı beşerler, bir tarafta tüm yardım davetlerine karşın yakınları için arama kurtarma çalışmalarının başlamadığını söyleyen çaresiz beşerler var…
Bir yanda ise sevdiklerinin cansız vücudunu enkaz altından elleriyle çıkarmak zorunda kalan insanlar! Acımız tarifsiz.
Yakınlarını kaybeden beşerler üzgün, öfkeli!
Bir bir yakınlarının kayıp haberlerini alıyorlar…
Canlarını, en yakınlarını kaybedenler.
Yakınlarının kaybıyla sarsılan insanların acısı o denli büyük ki…
Boğazınıza koskocaman bir yumru oturuyor ve yutkunamıyorsunuz…
Yardım için saatlerce çırpınan ancak sevdiklerini kaybeden insanların hem ıstırabı hem de öfkesi o denli büyük ki!
Bir umut ailesi için yardım isteyen fakat ailesini kaybeden insanların acısı tarifsiz!
Üstelik acıların en büyüğünü yaşamalarına karşın geride kalan insanların hayatlarını kurtarmak için ellerinden geleni yapıyorlar…
Ne denir ki, hepimizin başı sağ olsun…
Umarız enkaz altında kalan canlarımız sağ salim kurtarılır…
