Cumartesi Anneleri/İnsanları, gözaltında kaybedilen çocuklarının ve yakınlarının akıbetini sormak, faillerin cezalandırılması talebiyle sürdürdükleri hareketlerinin 903’üncü haftasında. Bu hafta da Cumartesi Anneler/İnsanları, 20 Temmuz 1992 günü Tarabya’daki konutundan işyerine gitmek üzere çıkan ve bir daha geri dönemeyen Hasan Gülenay için hakikat ve adalet arayışlarını tekrarladı.
Cumartesi Anneleri, 903. haftada da basın açıklamasını çevrimiçi gerçekleştirdi. Cumartesi Anneleri/ İnsanları ismine basın açıklamasını Hasan Ocak‘ın yeğeni Dilcan Acer okudu. Açıklamada 30 yıldır sonuçsuz bırakılan Hasan Gülünay evrakı gündeme getirilirken “Hasan Gülenay nerede?” sorusu yine soruldu.
Açıklamada 204 haftadır kendilerine yasaklanan Galatsaray Meydanı’ndan vazgeçmeyeceklerini bir defa daha lisana getiren Dilcan Acer, Cumartesi anneleri ismine şunları söyledi:
“Kaç yıl geçerse geçsin; Hasan Gülünay için, tüm kayıplarımız için adalet istemekten, devletin kozmik hukuk normları içinde hareket etmek zorunda olduğunu hatırlatmaktan, 204 haftadır bize yasaklanan kayıplarımızla buluşma yerimiz Galatasaray’dan vazgeçmeyeceğiz.”
TIKLAYIN | Cumartesi Anneleri’ne Galatasaray Lisesi önünde polis müdahalesi
TIKLAYIN | Cumartesi Anneleri, polis barikatının üstünden Galatasaray’a karanfil bıraktı: “Gidebileceğimiz bir mezarımız yok”
TIKLAYIN | Cumartesi Anneleri 900. haftadaki polis saldırısı hakkında hata duyurusunda bulundu
TIKLAYIN | Cumartesi Anneleri’nden AKP’li Hayati Yazıcı’ya: Neden kayıplarımız için bir ortaya geldiğimizde engelleniyoruz?
Açıklamanın tamamı şöyle;
|
30 yıldır soruyoruz: Hasan Gülünay nerede? Gözaltında kaybedilen insanlarımız için sürdürdüğümüz hakikat ve adalet arayışımızın 903. haftasındayız. 903 haftadır haykırıyoruz: Kelam konusu gözaltında kaybetmeler olunca yargılama adaleti işlemiyor. Yargılama sürecinin kendisi haksızlık ve hukuksuzluk üretiyor. Gözaltında kaybetmeleri hata olmaktan çıkaran, kaybedenleri cezasızlık zırhıyla koruyan mevcut sistem, kayıplarını arayan aileleri cezalandırıyor. Bu yüzden her yolu, her tekniği kullandığımız halde sonuç alamıyoruz. 903’üncü haftamızda 30 yıldır sonuçsuz bırakılan Hasan Gülünay belgesi ile kamuoyu karşısındayız. 23 Mayıs 1992 tarihinde Artvin’de gözaltına alındıktan sonra işkence ile öldürülen Ali Ekber Atmaca’nın üzerinden İstanbul’da birebir mahallede yaşadığı Hasan Gülünay’ın kimliği çıktı. Bu nedenle 32 yaşındaki 4 çocuk babası Hasan Gülünay, polis tarafından aranmaya başlandı. Eşine bir müddettir polis tarafından takip edildiğini söyleyen Gülünay, 20 Temmuz 1992 günü Tarabya’daki konutundan işyerine gitmek üzere çıktı ve bir daha geri dönemedi. Hasan’ın işyeri telefonunu arayan bir kişi, Terörle Çaba Şubesi’nden aradığını ve Hasan Gülünay’ın gözaltında olduğu bilgisini verdi. Ancak savcılık ve İstanbul Emniyeti’ne başvuran aileye, Hasan’ın gözaltında olmadığı, arandığı söylendi. Bunun üzerine aile memleketlileri olan ve o devir İstanbul Emniyetin’de üst seviye yetkili olan Hüseyin Kocadağ’la görüştü. Kocadağ aileye “Hasan Gülünay sağ, içeride azap yaraları güzelleştikten sonra gözaltına alındığını açıklayacaklar” dedi. Aile bu bilgiyi kamuoyuna duyurdu. Hasan’la tıpkı tarihlerde İstanbul Emniyet Müdürlüğü’nde sorguda olan bir şahit da yüzünü görmediği bir kişinin azapta “Ben Hasan Gülünay, beni gözaltında kaybetmeye çalışıyorlar!” diye bağırdığını açıkladı. Bu iki açıklamanın akabinde hem ailenin hem de tanıklık yapan kişinin konutları polis tarafından basıldı ve konuşmamaları için tehdit edildi. Aile; Başbakan, İçişleri Bakanı ve TBMM başta olmak üzere tüm resmi mercilere başvurdu. Yargı makamları, olayla ilgili kanıtları toplamadan, şahitleri dinlemeden ve tesirli bir soruşturma yürütmeden vakit aşımı mühletinin dolduğu gerekçesiyle “kovuşturmaya yer olmadığı” kararı verdi. Karara yapılan itiraz reddedildi. Bunun üzerine aile 2013 yılında Anayasa Mahkemesi’ne ferdi müracaat yaptı. Anayasa Mahkemesi de davada AİHM’nin zorla kaybetmelerle ilgili kabul ettiği kanıt standartlarını uygulamadı. 21 Nisan 2016 tarihinde yalnızca “yaşam hakkı kapsamında tesirli soruşturma yürütme yükümlülüğünün ihlal edildiğine” hükmetti. Ancak belgeyi tesirli bir soruşturma yapılması için yetkili savcılığa göndermedi. Zamanaşımını münasebet göstererek etkili bir giderim yolu sunmadı. Gülünay hakkındaki hakikatin ortaya çıkması milletlerarası hukuka karşıt olarak zamanaşımı uygulamasıyla engellendi. Gözaltında kaybedilişinin 30. yılında Hasan Gülünay için bir sefer daha hakikat ve adalet davetinde bulunuyoruz. Gülünay’ın güvenlik güçlerince gözaltına alındığını ve onların denetimleri altında öldüğünü doğrulamaya yetecek önemli ve dengeli emareler mevcuttur. Hakikatin açığa çıkarılması ve adaletin sağlanması lakin memleketler arası insan hakları hukukuna uygun bir soruşturma ve kovuşturma yürütülmesi ile mümkün olacaktır. Bu yüzden siyasi ve isimli makamları uluslarası hukuktan kaynaklanan yükümlülüklerini yerine getirmeye çağırıyoruz. Kaç yıl geçerse geçsin; Hasan Gülünay için, tüm kayıplarımız için adalet istemekten, devletin üniversal hukuk normları içinde hareket etmek zorunda olduğunu hatırlatmaktan, 204 haftadır bize yasaklanan kayıplarımızla buluşma yerimiz Galatasaray’dan vazgeçmeyeceğiz.
Cumartesi Anneleri İnsan Hakları Derneği İstanbul Şubesi Gözaltında Kayıplara Karşı Komisyon |