BEYZA COŞKUN Ankara – Mustafa Çakır Boyalı, 60 yıllık saat tamircisi. Ankara Ulus’taki Talas Kuyumcular Çarşısı’nda 30 yıldır saat tamir eden Boyalı (72), bir metrekareden küçük dükkânında bozuk saatlere can veriyor. Mesleğe 12-13 yaşlarında başlayan Boyalı, “Ev sahibimiz saatçiydi. Bir akşam bize gelmişlerdi, ben de sokakta top oynuyordum. ‘Top oynayana kadar gelsin yanımda meslek öğrensin’ dedi. Bu türlü başladım” dedi. 29 yıl sanat okullarında eğitmenlik yapan Boyalı, “Ankara Kuyumcular Saatçiler Odası’nda saatçilere seminerler verdim. Ancak artık saatçilik öldü. Ankara’da bu işi yapan çok az kişi kaldı. En küçüğü de benim dükkân” dedi.
‘Meslek sahibi olsunlar’
Her saatin kesiminin birbirine uyumlu olmadığını belirten Boyalı, “Bazı saatlerin gerecini bulmak sıkıntı oluyor. Bulunmayan modülleri tornada çektirmek zorundasın. Hassas halde çekerek bize o parçayı veriyorlar. Biz de onu takıp değerlen-diriyoruz. O da çok masraflı oluyor” diye konuştu. Boyalı, yeni kuşak gençlere ise şu tavsiyede bulundu: “Bir meslek sahibi olsunlar. Okusunlar, okumasınlar demiyorum lakin çocukluktan bir mesleği öğrenirlerse, ileride işsiz kalmazlar. Meslekleri olursa, benim üzere bir yer açar meskenlerine ekmek götürürler.”
‘Bu meslek artık öldü’
Saatçiliğin artık kaybolan mesleklerden olduğunu tabir eden Boyalı, “Bu meslek öldü artık. Kendi oğlum bile yapmak istemiyor. Yetiştireyim diye kaç defa uğraştım, istemedi. Yeni kuşak talep etmiyor. Çin’den gelen saatler bu mesleğin şevkini kırdı. Beşerler 20-30 liraya saat alıyor. Biz 10-15 liraya pil taktığımız halde buna bile çok diyor. Onun yerine sıfır saat alırım diye düşünüyorlar. Bugün bir saatin kıymeti, 150-200 lira. Duvar saatleri 200-300 liradan başlıyor. Hele bir de antikaları var ki, onlar çok değerli, 3 binden başlıyor” dedi.