Selcan Taşçı’nın yazısının ilgili kısmı şu biçimde:
“CHP, YETERLİ Parti, Saadet Partisi, Demokrat Parti, Gelecek Partisi ve DEVA Partisi’nin, “hâlâ” bir “ortak cumhurbaşkanı adayı belirleyememiş” olmalarının en değerli sebebi “İYİ Parti’nin bozgunculuğu”ymuş.
Bunlar daima “Meral Akşener’in burnuna halka takıp güdebileceği bir aday” çok pardon “iç güveyi” istemesinden kaynaklanıyormuş.
Bu ne “görgüsüzlük”müş…
“Kabalık”mış…
Düne kadar seçime girebilmek için CHP’den milletvekili dilenirken artık utanmadan bir de “pazarlık” yapmaya kalkıyormuş.
“Nankörlük”müş, en hafif tabiriyle “vefasızlık”, “hatır bilmezlik”miş…
Hele bir de “Mansur Yavaş lobisi” varmış ki ÂLÂ Parti’de; yılanın başıgiller familyasındanmış…
Masayı dağıtacaklarmış…
Millet hepsini not edecekmiş…
Tarih hiçbirini affetmeyecekmiş…
Böyle, her biri asla kaba olmayan, görgü, zarafet, nezaket, hatırşinaslık, hakkaniyet timsali sözlerle dolu son iki gündür medyamız.
Demokrasi tam da bu türlü bir şeydir zira; hiç kimsenin senden farklı düşünmesine, düşündüğünü tabir etmesine tahammül etmeme, dayatma, biat ve aklın akıldan üstün olabileceği ihtimalini görmezden gelme rejimi!
Ensesine vurup da lokmasını alamadığın kim olursa; doğal günah keçisi!
Bu kadar ağır, kesin, emin, net ve milim geri adımı kelam konusu olmayan, ısrarlı da bir “ortak dil” oluşunca, ister istemez septikleşiyor insan;
Acaba mı?
Kuşkunun esiri olmak hastalıklı bir hâl hatta bizatihi hastalık hâlidir.
Netlik ise şifa…
Dolayısıyla, dün, 6 önderin yuvarlak masada oturduğu saatler boyunca, ben de kendi köşeli masamda oturup, GÜZEL Parti’nin tez olunan “lobi faaliyetleri”ni inceledim. Ki, bu, muhakkak ki kasıtlı olarak bulanıklaştırılan “yol”da görüş uzaklığımız netleşsin.
Bu ortada “lobi”nin ele başlarını söylememe gerek yok herhalde, isimleri evvelce ifşa olmuştu;
“Koray Aydın, Buğra Kavuncu ve Yavuz Ağıralioğlu”!
Misal Koray Aydın, 7 Aralık 2021 günü, Kemal Kılıçdaroğlu’nun adaylığı konusunda demiş ki;
“Kendisinden talip olduğunu duymadım lakin bizim bir prensibimiz var. Diyoruz ki bu mevzuda herkes idealist davranmalı… Millet İttifakı’nın varlığı seçimi birinci tıpta kazanabilecek genişlikte, o bakımdan en uygun adayın istişarelerle belirlenerek ortaya konulması Türkiye’ye yapılabilecek en yeterli iyilik…”
Görüyor musunuz yaptığı kabalığı!
Salla başı, kap makamı; “istişare” de neymiş!
Gelelim Buğra Kavuncu’ya…
O da yememiş, içmemiş, “Anlat İstanbul” diye 32 ilçede, sokak sokak yürüttükleri “halkı dinleme” sürecinin sonunda ortaya çıkan “durumu” bildirmiş:
– Bizim alanda Şubat ayından beri en çok duyduğumuz isim Mansur Lider. Mansur Yavaş ile ilgili bir yük var.
Ay ne ayıp şey!
Kulaklarını tıkasaydı ya; mazeret artık bu!
Ya Yavuz Ağıralioğlu’na ne demeli…
“Hep sessizlik olacak” haberi yoksa demek; konuşmuş da konuşmuş:
-Kazanabilir de Sayın Kılıçdaroğlu lakin klasik AKP-MHP seçmeni gönülsüzdür oy vermede…
-Bu nezaketsizlik olsun diye söylemek istediğim bir şey değil ancak Kemal Beyefendi, İstanbul’da aday oldu alamadı fakat Kemal Beyefendi İstanbul’u aldırdı. İstanbul ve Ankara’yı alırken bir istişare yeri oluşturduğumuz için bu yerde AK Parti ve MHP seçmeninin kalbine yürüyebilecek imkanlar bulabildik…
-Sağ seçmenin oy isteksizliğini konu ediyorum ben…
Bu “istişare” ne ise; kapalı bir siyasi darbe/kumpas/tezgah şifresi filan zahir; baksanıza daima dillerinde!
Hele bir de Cihan Paçacı var ki…
Yıktı perdeyi, eyledi viran…
Serde bu denli yılın devlet aklı, siyaset deneyimi varken, hiç tutup da, “Sokakta Kemal Bey’e itiraz görüyoruz, ‘dürüst değil mi?’ diye soruyoruz, ‘dürüst’ diyorlar. ‘Devlet deneyimi yok mu?’ diyoruz ‘var’ diyorlar. ‘E o vakit?’ ‘Ama olmaz…’ Sokaktaki bu itirazı DÜZGÜN Parti olarak görmezden gelemeyiz” denir mi?
Geleceksiniz arkadaş…
Sokak isterse yansın, yıkılsın; görmeyeceksiniz…
Çünkü neden?
Gözü kör mümkünce demokrasi; bizimkisi!
Bakın Bülent Kuşoğlu Bey’e…
Züccaciye dükkanına giren fil üzere, “…Kılıçdaroğlu’nun adaylığının masada reddedilmesi Türkiye için ne manaya gelir, bunun düzgün kıymetlendirilmesi lazım. Çalışkan, dürüst, birikimli bir devlet adamı. Buna karşın olmazsa, Alevi olduğu için reddedildi algısı yerleşecek. Bunu toplum da demokrasi de hazmedemez. Bu durumda karşı çıkarlarsa masa dağılır” dedi, bitti.
Ne bir düzeltme…
Ne özür…
Çünkü tam da bu Türkiye’nin son 20 yıldaki yerleşik demokrasi terbiyesi.
“-malı”, “-meli”; bütün “tercih”, “seçim” özneleri “vacip” hale getirildi.
Bütün bu ahval ve şerait içinde…
Mesela, “Masayı dağıtma” cümlesi birinci olarak CHP’li bir yönetici tarafından söylem edilmişken…
Mesela, Cihan Paçacı, YETERLİ Parti’de Kemal Bey’in adaylığına tahminen de en sıcak isimken, yüzüp yüzüp de kuyruğuna gelinen bir sürecin sonunda bir çuval incir berbat olmasın hassasiyetiyle, açıklaması “yanlış anlaşılabilir” diye kimsenin yanına dahi yaklaşmadığı istifa düzeneğini işletme fazilet ve samimiyetini göstermişken…
Mesela, Kemal Bey’in “Aleviliğini” bir sorun olarak birinci gündeme getiren kişi TİP’li Ahmet Şık iken…
Ve mesela bu hususun kendisine sorulması üzerine ve “kendisinin o denli düşünmediğini” de vurgulayarak söylediği kelamlardan ötürü İbrahim Halil Oral, “günah keçisi” yapıldığı ortada olmasına, tekraren özür dilemesine, Kemal Bey’i şahsen ziyaret edip gönlünü almasına, mutabakatına karşın, “masa”nın ali huzuru ismine ve CHP’den reaksiyon gelip gelmeyeceği beklenmeksizin disipline sevk edilmişken…
Ama, “Elimde evrak var” diyerek, ÂLÂ Parti önderini adeta tehdit eden Yaşar Okuyan’ın CHP’yle ilgisi günler sonra ve GÜZEL Parti’nin ağır yansısı üzerine kesilmişken; bu ortada Okuyan’la tebessüm dolu fotoğraflar verilmişken…
Nasıl olabiliyor da, günün sonunda “maraza çıkarma” ihalesi YETERLİ Parti’ye kalıyor sanki?
İYİ Parti’nin “her şeye rağmen” masada kalma iradesi açık da…
Manidar bir “tekzipsizlikle” yol verilen akıl, izan dışı, hakarete varan yorumlara bakınca da kuşkulanmıyor değil insan; YETERLİ Parti’yi masadan kaldırmak isteyen birileri mi var sanki?”