CHP İstanbul Milletvekili Enis Berberoğlu, TBMM Genel Kurulu’nda görüşülen ‘sansür yasası’na ait olarak, “Ben, meslek hayatım boyunca 22 hükümet, 12 başbakan, 6 cumhurbaşkanı gördüm. Hepsi istisnasız medyayla uğraştı, hiçbiri başarılı olamadı. Siz de başarılı olamayacaksınız. Bu türlü bir kanunla değil, ne getirirseniz getirin, özgürlüğe inanmış medyacıyı susturacak, korkutacak bir maddeyi tarih yazmadı, bundan sonra da yazmaz” dedi.
Kamuoyunda ‘sansür yasası’ olarak bilinen, basına ve toplumsal medyaya yönelik yeni yaptırımlar içeren kanun teklifinin TBMM Genel Kurulu’nda görüşmelerine bugün devam edildi. Mesleği gazetecilik olan Enis Berberoğlu, Genel Kurul’da kelam alarak şunları söyledi:
“Hükümeti destekleme konusunda hiçbir uğraşı esirgemeyen medyada da bir tasa sezdim”
“Bu maddeyi görüşmeye başlayalı iki haftayı geçti. Bu geçen müddette dikkat ettim, bu yasa hakkında olumlu haber yahut bir televizyon görseline rastlamadım. Lakin bir iki noktada dikkatimi çeken bir gelişme oldu. Bilhassa hükümeti destekleme konusunda hiçbir uğraşı esirgemeyen medyada, onlarda da bir kaygı sezdim. Muhtemelen bu yasa gelecek sene muhtemel bir iktidar değişikliğinde bizim tarafımızdan nasıl kullanılır, onun tereddüdü ve korkusu içindeler gördüğüm kadarıyla. Şayet bizim partiyi tanıyorsam, Genel Başkan’ımızı tanıyorsam hiç korkmasınlar. Boşuna ve gereksiz bu türlü baskılara biz başvurmayız. Bırakırız, onlar da istedikleri üzere yazsınlar, çizsinler. Zira örtecek bir yolsuzluğumuz, bir adalet ayıbımız bugüne kadar olmadı, bundan sonra da olmayacak. Lakin açığı olan, kendi hakkında yazanı, çizeni, yanılgısını göstereni ezer, eziyet eder. Bugüne kadar CHP’de bu türlü bir ayıp olmadığı için de bizim de bu türlü bir yasaya muhtaçlığımız yok. Aslında sizlerin de niçin olduğunu tam anlayabilmiş değilim.
“15 sene kadar evvel medyada iki küme vardı”
35 seneye yakın gazetecilik yaptım; televizyon kurdum, yönettim. Bu 35 sene içinde enteresan gelişmeler yaşandı, bilhassa Adalet ve Kalkınma Partisi idaresinde. Mesela 15 sene kadar evvel medyada iki küme vardı. Bu iki kümeden biri, 2001 krizinde battı. TMSF’den bir girişimciye, Ahmet Çalık’a yahut o zamanki gazetelerde çıkan formuyla ‘Bizim Çalık’a’ satıldı. Satıldı mı? Kelamda satıldı. Zira iki tane kamu bankasından 750 milyon lira kredi toplandı. Periyodun Cumhurbaşkanı, Katar Emiri’nden şahsî olarak 250 milyon dolar temin etti, böylece bu küme el değiştirdi. El değiştirdi üzere gözüktü, zira paravan işveren gazeteye uğramadı. Sabah Kümesi yahut yeni ismiyle Turkuvaz Medya’yı, aslında damat Bakan’ın ağabeyi yönetti. Artık ‘Burada ne var’ diyeceksiniz, bir gazeteci olarak o işveren da işveren, öteki işveren da işveren; o denli değil.
“Otoyol paralarıyla, santral paralarıyla, köprü paralarıyla o medyayı da biz finanse ediyoruz”
Bu işveren 2014’te battığı vakit kara yolları müteahhitleri toplandılar ortalarında, bir çıkma yaptılar. Bu kümesi kelamda yine satın aldılar. Tekrar lakin parti komiseri birebir kaldı. Bakın, burası çokomelli, hakikatten çokomelli. Artık siz tüm bu operasyonları yapıyorsunuz, paralı otoyollar var ya kullansak da kullanmasak da biz ödüyoruz bedelini, her gün sizleri öven, her gün bizlere söven medyanın masrafını da bizim sırtımıza yıkıyorsunuz. Otoyol paralarıyla, santral paralarıyla, köprü paralarıyla o medyayı da biz finanse ediyoruz. Benim isyanım bundan. Tek örnek yetmez. Mesela orada iki küme var dedim. İkinci küme, benim çalıştığım küme; Hürriyet, Milliyet, Kanal D, CNN kümesi. Ne yaptınız? Evvel iki tane FETÖ’cü maliyeci buldunuz, o kümenin işverenine Cumhuriyet tarihindeki en yüksek rekor vergi cezasını kestiniz, adamı korkuttunuz. Yetmedi, gazetesini düşündüğü için istifa eden ve siyasete atılan eski genel yayın müdürünü içeri attınız, daha da korkuttunuz. Yerine kim geldi? Tekrar kamu bankalarının finanse ettiği ve o borçları ödememeye neredeyse yeminli bir isim geldi; Demirören.
“İstemediğiniz bir şey, herhangi bir gazetede yayınlanmıyor”
Ama özet şu; medyanın yüzde 80’inden fazlasını denetim ediyorsunuz, görsel medyanın da yazılı medyanın da. Daha ne istiyorsunuz ki yahut buradaki bürokrat kardeşlerim ne istiyor ki? Bu biraz, hani, tahminen 2014’teki bir söylemi de hatırlatabilir size; ne istiyor ki vereceksiniz, daha ne? Yani medya aslında sizin üzerinize zimmetli, Türkçesi bu. İstemediğiniz bir şey rastgele bir televizyonda yayınlanmıyor. Rastgele bir gazetede manşet olamıyor. Mesela basın kartıyla ilgili yetki istiyor bu maddede. Bu yetkiyi almadan bana basın kartı vermedi bu bürokratlar. 35 sene bu mesleği yapmış adamdan, büsbütün sembolik, onursal bir manası olan daima basın kartını esirgediler. Ben ne diyeyim? Bıraktım, haydi basın kartını verdi, bahşetti birilerine, basın kartını verdiği gazeteciler, bu ülkenin seçilmiş Cumhurbaşkanı’nı izleyemiyor. Gazetesine nazaran, televizyonuna nazaran seçiliyor. Ya hepimiz oy kullandık o seçimde, o Cumhurbaşkanı’nın konuşması benim için de haber, diğeri için de haber; yorum farklı lakin haber bu. O gazeteleri okuyanlar, o televizyonları izleyenler haberi nereden alacak? Aldıkları habere nazaran siyasi tercihlerini nasıl kullanacak? Yani aslında siz ‘birtakım gazeteleri, gazetecileri ya da televizyoncuları cezalandırayım’ derken akreditasyon mantığıyla aslında o gazetelerden haber almaya çalışan, o televizyonlardan haber almaya çalışan insanları cezalandırıyorsunuz, farkında mısınız? Bunun nasıl bir mantığı var?
Ben mesleğe başladığımda teleks, daktilo vardı. Ben meslekten ayrıldığımda cep telefonuyla haber yazıyorduk. Teknoloji bir nimet, birebir vakitte çok büyük bir külfet ve tehdit. Çocukluk hastalığı geçirir tüm medya, gazeteler de öyleydi. Bir çocukluk hastalığı, her medyanın teknolojik gelişiminin doğal modülüdür.
“Özgürlüğe inanmış medyacıyı susturacak, korkutacak bir maddeyi tarih yazmadı; bundan sonra da yazmaz”
Bu maddeyle ne murat ediyorsunuz bilmiyorum. Cumhuriyet gazetesinin idaresini toptan içeri attınız. Kalktınız, Sözcü Gazetesi’ne ‘FETÖ’cü’ dediniz, cezaları yağdırdınız. Sahibi yurt dışında yaşıyor, babasının cenazesine gelemiyor. Ne değişti? Ben, meslek hayatım boyunca 22 hükümet, 12 başbakan, 6 cumhurbaşkanı gördüm. Hepsi istisnasız medyayla uğraştı, hiçbiri başarılı olamadı. Siz de başarılı olamayacaksınız. Bu türlü bir maddeyle değil, ne getirirseniz getirin, özgürlüğe inanmış medyacıyı susturacak, korkutacak bir maddeyi tarih yazmadı; bundan sonra da yazmaz.” (ANKA)