CHP İstanbul Vilayet Başkanı Canan Kaftancıoğlu, “Vatandaş artık kendisinin unutulmasından, bilhassa iktidar tarafındaki siyasetçiler tarafından bir ‘nasılsınız’ bile denmemesinden o kadar rahatsız ki hepimiz bunu deneyimledik. İstanbul’daki hanelerin yüzde 50-51’inin kapısı CHP’liler tarafından çalındı. Bugünün iktidarı Adalet ve Kalkınma Partisi, -hiçbir mevzuda eşitliğe inanmadığını görüyorum- bir hususta eşitliği başardı. Beşerler yoksullukta eşitlendi. İstanbul’da insanların görüşü, oy verdiği parti farklı, kaygıları aynı” dedi.
Kaftancıoğlu, partisinin ’80 Günde Devr-i Alem’ başlıklı saha çalışması ile ilgili açıklamalarda bulundu.
Canan Kaftancıoğlu, bugün düzenlediği basın toplantısında, partisinin ‘80 Günde Devr-i Alem’ kampanyasına ait bilgi verdi. Kampanya kapsamında konut ziyaretlerinin yüzde 50’sinin tamamlandığını ve çalışmaların devam ettiğini belirten Kaftancıoğlu, kampanyaya ait dataları ve izlenimlerini paylaştı.
İktidar olduktan sonra da beşerlerle irtibat kurmaya devam edeceklerini söyleyen Kaftancıoğlu, “80 Günde Devr-i Alem çalışmamızla birlikte İstanbul’daki 2 milyon 273 bin 754 hanenin kapısına, CHP örgütleri tarafından gidildi ve zilleri çalındı. Şu anda bile bu kapılar, alanda bulunan öbek sorumlularımız tarafından çalınmaya devam ediyor. Evvelden belirli yerlerde çaldığımız kapı, hızımıza kapatılıyordu. Artık karşımıza çıkan vatandaşa ‘Nasılsın’ diyoruz, tenkitlerini alıyoruz, yardımcı olacağımız bir husus varsa yardımcı oluyoruz, CHP iktidarında problemlerin nasıl çözüleceğini anlatıyoruz, vatandaşı ikna etmeye çalışıyoruz. Ne keyifli ki vatandaş ikna bu konuda” dedi.
Cumhurbaşkanı ve AKP Genel Lideri Recep Tayyip Erdoğan’a yönelik kelamları nedeniyle hakkında açılan soruşturma kapsamında pazartesi günü tabir vereceğini açıklayan Kaftancıoğlu, şöyle konuştu:
Umut kapıda’ diyerek, vatandaşa ulaşma konusunda hepimiz eşit sorumluluk hissiyle bunu yapıyoruz. Bir gün kapınızı genel liderimiz, milletvekilimiz, öbek sorumlumuz, CHP üyesi çaldığında, herkes eşit sorumlulukta bunu yapıyor. Vatandaş artık kendisinin unutulmasından, bilhassa iktidar tarafındaki siyasetçiler tarafından bir ‘nasılsınız’ bile denmemesinden o kadar rahatsız ki hepimiz bunu deneyimledik. Her bir arkadaşımız, yaptığı konut ziyaretini sisteme giriyor. Her bir hane ziyareti sonrasında notlar alınıyor. Öbek sorumluları, herkes, bu bilgiyi görerek faydalanıyor. Vatandaşın problemini çözmekte bize katkı sunar hale getiriyoruz. İstanbul’da bulunan 4 küsur milyon hanenin yüzde 50-51’inin kapısı çalınmış durumda. İkinci ziyaretler, üçüncü ziyaretler… İktidar olduktan sonra da vatandaşla irtibat kurmaya devam edeceğiz.
“Geçmişten bugüne kadar yapmadığımızı kapatmak için daha çok gideceğiz”
Karşımıza çıkan vatandaşa ‘Nasılsın’ diyoruz, tenkitlerini alıyoruz, yardımcı olacağımız bir husus varsa yardımcı oluyoruz, CHP iktidarında anlattığı meselelerin nasıl çözüleceğini anlatıyoruz, vatandaşı ikna etmeye çalışıyoruz. Ne keyifli ki vatandaş ikna bu bahiste. Vatandaşa kelam verdiğimiz için, vatandaşın problemini daha güçlü bir formda duyurabilmek için bu basın açıklamasını yapıyoruz. Vatandaşın gerçekliği İstanbul’da sahiden haber. İstanbul’un gerçekliği buyken, kimin ne dediği, ne demediği, ne giydiği üzerinden algılar değişirken siyasetin vazifesi, vatandaşın sesini duymak ve duyurmaktır. Şu ana kadar CHP’ye gelen en büyük tenkit; ‘Şimdiye kadar niçin yoktunuz? Bizi berbat idareye, yoksulluğa, yokluğa mahkum bıraktınız’. Haklılar. Geçmişten bugüne kadar yapmadığımızı kapatmak için daha çok gideceğiz. Bu eksiğimizi gidereceğiz.
“İktidara aracılık yapmaktan usandık”
İktidara aracılık yapmaktan usandık. Her kapıyı çaldığımızda, iktidara oy veren seçmen, ‘Benim ne kapımı çalan var, ne sıkıntımı gören var, iletin buradan’ diyor. Ben de diyorum ki buradan; şayet o vatandaşın oyuyla iktidara geldiyseniz, o vatandaşın eleştirisi varsa CHP’nin özgüvenli tutumu üzere dinleyin. Yanlışınız varsa düzeltirsiniz. Niyetiniz yok, o farklı mevzu. Lakin o vatandaşla temas kurun. Hangi partiye oy vermiş olursa olsun vatandaş, kendini uzaklaştırılmış, kıstırılmış hissediyor.
“İnsanlar yoksullukta eşitlendi”
Eğitimiyle, çalışmasıyla, üretimiyle zenginleşen de kalmamış İstanbul’da. Yoksulluğun niteliklisi olur mu diyeceksiniz? Dört üniversite bitirmiş, doktorasını yapmış, meskenini geçindirecek ekmek götüremeyen kişi varsa… Bugünün iktidarı Adalet ve Kalkınma Partisi, -hiçbir mevzuda eşitliğe inanmadığını görüyorum- bir mevzuda eşitliği başardı. Beşerler yoksullukta eşitlendi. İstanbul’da insanların görüşü, oy verdiği parti farklı, kaygıları tıpkı.
Bana şahsen kapıyı açan bayan kardeşimiz, kendisiyle dertleşirken başörtüsünü tuttu, ‘Gel, yalnızca bunu diye diye bizi fakirleştirdiler. Ben ister başımı açar ister kapatırım. Benim başörtümle ilgili televizyonlarda konuşacağına, benim çocuğum hasta… Benim kederimle ilgili hiçbir şey yapmıyorlar’ dedi. Bayanlar, yaşadıkları gerçeklik konusunda çok daha kararlı. Yabancı uyruklularla da karşılaşıyoruz. Vatandaşlar, öfkeyi sığınmacılara, yabancı uyruklulara, göçmenlere yöneltmiş durumda. Kapıyı çalıyoruz, ‘Ben minimum fiyata iş bulamıyorum, yarısına Suriyeliyi çalıştırıyorlar’ diyor. Vatandaşın, İstanbul’da bu derece yabancı, sığınmacı bulunması konusunda haklı olduğu noktalar var.
Anlamak lazım bu öfkeyi. Zira meskene gidiyoruz, kapıyı çalıyoruz, ‘Ben minimum fiyata iş bulamıyorum. Zira minimum fiyatın yarısına Suriyelileri çalıştırıyorlar’ diyor. Kapıyı çalmışız, bir bayan, ‘Restoranda bulaşıkçılık yapıyordum. İşimi de düzgün yapıyordum. Eşim hasta. Öbür gelir kaynağımız yok. Lakin benden daha ucuza bir Suriyeli işe alındı’ diyor… Vatandaş kendi ekmeğinin ortağı gördüğü yabancıya kendi tabiriyle düşman ve o günden güne vatandaşta artan bir öfkeye sebep olduğunu sohbetlerde ya da aldığımız notlarda görüyoruz.
Yine çaldığımız kapılarda karşımıza çıkan gerçeklik, zelzele gerçeği ve kentsel dönüşüm. Son periyotta bilhassa mesken ziyaretlerinde, en az bunun kadar, tahminen bundan daha fazla barınma sorunu gündeme getirilmeye başlandı. ‘Ev sahibimle de çok âlâ geçiniriz. Hiçbir sorun yok. Makul artırımlarla biz yönetim ederdik. Lakin bu süreçte mal sahibim artırım yaptı. Ödeyemiyorum. Ben, mal sahibimi de anlıyorum’ diyor. Lakin bütün diyaloglar bu halde olmuyor. Vatandaş demiş; ‘Evim yok, kiradayım, konut sahibi beni çıkarıyor. İstanbul’da çadırda mı yaşayacağım?’ Bu ortada kiracılar mutsuz da mal sahipleri memnun mu? Hayır. İstanbul’da kiraya verecek konutu olanlar da ‘Ben keyfimden kiracı çıkarmıyorum, ben de geçinemiyorum’ dediği için birbirini tetikleyen bir formda süreçler devam ediyor. Kentsel dönüşüm dediğimizde, daha doğrusu vatandaştan gelen bildirilerde zelzele gerçekliği esasen vatandaşın gündeminde ancak mahrum barınması, beslenmesi o kadar çok ön plana çıkmış ki sarsıntı gerçekliği, vatandaşın bizimle yaptığı sohbetlerde yeri ve konusu gelirse, ‘zaten İstanbul’da bir zelzele olacak, asıl o vakit ne yapacağız’ telaşı. Fakat öbür meseleler bu kadar yakıcı ki sarsıntı üzere tedbirli ve öncelikli bir mevzuyu bile vatandaş kendi gündemine alamıyor. Kentsel dönüşümle ilgili esasen barınma sorunu var. Vatandaşın hali ortada. İktidarın yapmadıkları ortada. Bir de bilhassa AKP’li belediyelerin olduğu yerde rant uğruna dönüştürülen ve yapılan ve devam eden çalışmalar da ziyaret ettiğimiz hanelerde sıklıkla karşımıza geliyor.
“Sağlığa ve ilaca erişimde vatandaşlarımız sorun yaşıyor”
Hani diyorlar ya ‘Biz sıhhatte ihtilal yaptık, çığır açtık. Kent hastaneleri yaptık. Beş dakikada randevu alıyorsunuz. Sıhhatte bu kadar ihtilal yapılmışken nedir senin derdin’ diye. Bir defa konuttaki bayan, engelli çocuğu varsa sistemli bir süreci hiç yok. Randevu almakta badire yaşıyorlar. Sıhhate erişimde kahır yaşıyorlar. Artık beşerler hem yoksulluktan hem işsizlikten ilaca erişimde sorun yaşıyorlar. Bakın, ilaca erişimde; sıhhate erişimi geçtim artık.
İstanbul’da kapısını çaldığımız hanelerde bütün ailenin korkusu birebir. Başta fakir semtler olmak üzere İstanbul’un tüm ilçelerinde husus satışı ve kullanımı, herkesin bildiği bir sırra dönüşmüş halde. Fakir ilçelerde aileler, çocuklarına bulaşması endişesinin tesiri ile birlikte hususun hangi fiyat aralıklarında satıldığına, kimlerin nerelerde sattığına ve yaygınlaştırma usullerine kadar tüm süreçlerine hakim vaziyetteler. ‘Çocuklarımızı sokağa top oynamaya göndermekten korkuyoruz. Çocuklara hap satıyorlar. Polise söylüyoruz; polis, Abla ben ne yapayım, yarım saat sonra bırakıyorlar diyor. Benim çocuğumun kabahati ne, yoksulluk mu’ diyor. Bu işin vebali, uyuşturucu baronları ile fotoğraf verip de uyuşturucuya temas etmiş çocukları görmeyen siyasi iktidardadır.
“İstanbul halkı artık iktidar değişsin diyor”
İstanbul halkı, artık belirsizlik, telaş, güvencesizlik durumunda bir, iki ayda, mevcut siyasi iktidarda söylenen kelamlar, verilen vaatler ne olursa olsun gerçekliğinin değişmeyeceğinin farkında. İstanbul halkı, ‘Artık iktidar değişsin’ diyor. ‘Oy verdim fakat elim kırılsın’ diyenler de var. Kırılmasın. Onlar, ülkeye hizmet edecekler inancıyla oy verdi. Oy veren seçmenin oyuna ihanet edenlerdir hatalı olan. İstanbul halkı, ‘O verdim, elim kırılsın. Bir an evvel seçim olsun, bir an evvel bizim kederlerimizi gören, siyaseti kendisini ve etrafını zenginleştirmek için değil benim meselelerimi çözmek için yapacak iktidar gelsin’ temennisinde.
İstanbul’da ziyaret ettiğimiz haneler, Türkiye’deki seçmenin yüzde 10’unun üzerinde. ‘80 günde bitirebiliriz’ dedim, lakin mahkemeler, cezalar oldu. Vatandaşın gündemi dışında bizleri meşgul ettiren gündemler oldu. Yaklaşık 60 günde yüzde 50’yi yaptık. 80 günde tamamını bitiremeyeceğiz. Bizlerden çalınan günleri hesaba katarak 100 günde bitireceğiz. İkinci mesken ziyaretlerine başlayacağız. Bu meskenlerin yaklaşık yüzde 30’una ikinci kez gidilecek. Üçüncü mesken ziyaretimiz var. Seçime kadar temas kurmaya devam edeceğiz.
Ülkelerin gelişmişlik göstergelerinden biri de temel sorun alanlarını bitirmiş olmaları. Barınma sorunu, bu temel sorun alanlarının başında gelen bir bahis. Yakın vakte kadar en büyük 20 iktisat ortasında olan Cumhuriyet’imiz, 100. yılına gidiyor. Geride bırakılan vakitte elde edilmiş tüm birikimi eriten AKP iktidarları, ülkenin temel meseleleri ortasına barınma problemini da ekledi. Yalnızca İstanbul’da 1 milyonun üzerinde boş konut varken vatandaşlarımız, fahiş mesken fiyatları yahut kiralarla uğraş etmek zorunda bırakıldı. Enflasyon karşısında satın alma gücünü yitirmiş toplum, muhtaçlığı olan konutu alamadığı üzere inanılmaz sayılara erişmiş kiralar karşısında piyasanın vicdanına itildi. Dar gelirli yurttaşı önceliklemesi gereken TOKİ vb. kurumlar kent rantına dayalı lüks konut projelerine kaynak ayırırken kirada oturan İstanbullular mesken sahiplerinin tahliye talebiyle karşılaşıyor. Devletleşen AKP, konut siyaseti geliştirmek yerine kira artışına yüzde 25 yasal hudut getirerek sorunu çözeceğini varsayarken sorunu daha da büyütüyor. Yasal düzenleme öncesi kiracılar ile pazarlık ederek uzlaşmayı tercih eden mesken sahipleri, düzenleme sonrasında artık direkt tahliye talebi ile geliyor. Araştırmalar bize gösteriyor ki Türkiye’de kiracıların sadece yüzde 7,1’i kirasını ödemekte zorlanmıyor.” (ANKA)