Türkiye son yılların dorukta enflasyon sayılarıyla gayretini sürdürürken vatandaş alım gücünün düşmesinden şikayetçi. İki gün evvel maaş aldığını ve cebinde ay sonuna kadar yalnızca 10 lirası kaldığını anlatan bir vatandaş, “Kendisi saraylarda, uçaklarla havalarda çeşit atıyor, millet acından ölüyor. Bu halk sana ne yaptı ya?” dedi.
Haber: Batuhan SERİM – Kamera: Ali Selim YAMANLI
Halk, ekonomik olarak ömrünün en sıkıntı vakitlerini yaşıyor. Yurttaşlar ay sonunu getirebilmek için kılı kırk fayda hale geldi… O denli ki temel besin eserleri bile lüks hale geldi… Beşerler artık boğazından kısmak zorunda kalıyor….
Vatandaşlar bu darboğazı en derinden yaşarken; Cumhurbaşkanı ve AKP Genel Lideri Recep Tayyip Erdoğan’ın 2011 yılının Mart ayında Başbakan iken Adana’da yaptığı bir konuşma tekrar gündem oldu.
2021 yılının son günlerinden beri daima halktan “sabır” bekleyen Erdoğan’ın, “Eğer 8 yıl öncesi taban fiyatla aldığın yumurtadan, aldığın sütten, aldığın peynirden, aldığın ekmekten bugün daha az alıyorsan bize oy verme” dediği görüntü kaydı toplumsal medya platformlarında milyonlarca defa izlendi.
Biz de İstanbul Bakırköy Meydanı’nda vatandaşa mikrofon uzattık, “Cumhurbaşkanı Erdoğan 11 yıl evvel ‘Eğer 8 yıl öncesi minimum fiyatla aldığın yumurtadan, aldığın sütten, aldığın peynirden, aldığın ekmekten bugün daha az alıyorsan bize oy verme’ demişti… Bugünkü durumla kıyaslarsanız, bu kelamları nasıl değerlendirirsiniz?” diye sorduk.
Verilen cevaplar şöyle oldu:
“EMEKLERİM NEREYE GİDİYOR?”
İrfan Çiftçi: “Tayyip’in neyi yanlışsız ki? Bir Cumhurbaşkanı halkını dışlamaz, hepsini kucaklar. Bu ne yapıyor? Kendine oy verenleri kucaklıyor, öbürlerini yok sayıyor. Ben Kahramanmaraş Elbistanlıyım. Köyde 105 dönüm buğday ektim, ne güz gübresi atabildim ne kış gübresi. Gübre atmadığın vakit buğday olmaz. Şu anda davar yiyor… Bunun günahı Tayyip’in boynunadır. Bizi bitirdi.
105 dönüm buğdayımı şu anda koyunlar yiyor… İşe akşam saat 7’de gidiyorum, sabah 10’da çıkıyorum. Otelde gece aşçısıyım. İki yakam bir ortaya gelmiyor. Ayın 5’inde maaş alıyorum, ayın 6’sında cebimdeki para bitiyor. (Cebinde kalan son parayı göstererek) Bak cebimde 10 lira var. (Ay sonuna kadar bu kadar mı paranız kaldı?) Şu anda benim cebimdeki para bu… Benim emeklerim nereye gidiyor?”
“İLK EVVEL HALKINI DOYURACAKSIN”
(Nasıl gelecek ay sonu?) Bilmiyorum. Kendisi saraylarda, uçaklarla havalarda çeşit atıyor; millet acından ölüyor. Bu türlü bir şey yok! Birinci evvel halkını doyuracaksın. Bu türlü olur mu ya? Bu halk sana ne yaptı ya? Sarayda oturup da pirzola pişirmenin manası yok!
O benim emeğimdir emeğim! 25 yıldır çalışıyorum ben, nereye gidiyor benim emeklerim? (Topuğuna basarak giydiği ayakkabıyı göstererek) Bak ayağımda nasırla geziyorum. Ayakkabıyı tam giyemiyorum. 10 tane nasır var… (Çalışmaktan mı?) Evet çalışmaktan, daima ayaktayım. Akşam 7’den sabah 10’a kadar ayaktayım. Niçin? Bir kızım var, okutmaya çalışıyorum ancak bu gidişle de güç.”
“SARAYDA OTURUYOR; NEYMİŞ? ‘BEN HALKIMI SEVİYORUM’…”
“Bu nedir ya! Konutumuza ekmek götüremiyoruz. Ne oldu bize ya? Biz bunu mu hak ettik? Artık kâfi, cinnet geçireceğiz. Ekmek Kur’an çarpsın konutumda yumurta yok ya! Dün değil ondan evvelki gün, ayın 5’inde maaş aldım; kirayı ödedim, cebimde 10 lira para kaldı. Ulaşım kartına 300 lira yükledim ki işe gidip geleyim… Olur mu bu türlü ya! Kendisi sarayda oturmuş, saray üstüne saray yapıyor, neymiş, ‘ben halkımı seviyorum…’ Bu türlü halk kucaklanmaz. Benim Cumhurbaşkanım değil, olamaz da…”
“HAYATTAKİ TEK İDEALİM AY SONUNDA FATURAMI ÖDEYEBİLMEK”
Tugay Fazilet: “Bugün ben ailemle birlikte, bir çocuğum var, sokağa çıktığım vakit bir kahvaltı yaparken hesap yapıyorum… Yahut bir yere yemeğe gittiğim vakit hesap yapıyorum. Yazık günah. Bu türlü polemiklerin, siyasi telaffuzların ülkeye hiçbir yararı yok. Bu ülkeye yazık değil mi ya? Yok Avrupa’da da şöyleymiş, Avrupa’da da böyleymiş…
Gerçekten insanların aklıyla bu kadar dalga geçmesinler. Ben sabahın köründen gece yarısına kadar çalışıyorum; bu ülkede benim otomobil sahibi olmamın imkanı yok, mesken sahibi olmamın imkanı yok, çocuğuma hoş bir gelecek sağlamamın imkanı yok. Hayattaki tek idealim ne? Ay sonunda faturamı ödemek, çoluğumun çocuğumun mecburi gereksinimlerini karşılamak. Yazık günah değil mi kardeşim?
“AVRUPALI İNSAN DA BİZ DEĞİL MİYİZ?”
Ben 50 yaşındayım, bu kadar berbat bir devir görmedim. ‘Eski Türkiye’ diyorlar ya… O ‘eski Türkiye’de beşerler emekli oluyordu; yerini da, dairesini da alabiliyordu, otomobilini da alabiliyordu… Biz de Avrupa’yı takip ediyoruz. Ortalama 10 bin dolara Mercedes’e biniyor. Onlar insan da biz değil miyiz? Onların kullandığı hakları biz neden kullanamıyoruz? Bu ülkeyi düşünen herkesin bunları sahiden değerlendirmesi lazım.”
“O DEVİR HASTALAR İLAÇ ALMAKTA ZORLANMIYORDU, ARTIK VERESİYE DEFTERLERİ KABARDI”
Hasan Beyefendi: “Ben eczacıyım. Cumhurbaşkanımızın bunu söylediği vakitte hem eczacının ekonomik durumu düzgündü hem de hastalar ilaçlarını pek rahat bir biçimde alabiliyordu. Lakin bugün inanın eczaneler çok sıkıntı durumda. (Cumhurbaşkanı’nın 11 yıl evvel söylediği kelamlardan yola çıkarak; 11 yıl evvel size gelen hastaların alım gücü ile bugün gelen hastaların alım gücü ortasındaki fark nedir?) Fark çok büyük. 11 yıl evel gelen hastalar hiçbir vakit ödeme ıstırabı yahut iştirak hissesi ödemede çok zorluk çekmiyordu. Lakin bugün her eczanenin veresiye defteri var.”
“PARASIZLIKTAN PSİKOLOJİM BOZULDU”
Nurgül Hanım: “2000 yılından beri geriye gidiyoruz. Psikolojim bozuldu. (Niçin?) Parasızlıktan.”
“BUNLARDA NE İKTİSAT NE HUKUK BİLGİSİ VAR”
Abdullah Demir: “Kendisi yanıtını vermiş. ‘Bana oy vermeyin’ demiş. Kendisi karşılığını vermiş aslında burada. (Şu an alım gücünüz nasıl?) Söylemeye gerek var mı? ‘Ekonomistim’ diyor lakin ‘e’si bile yok… İktisattan gelen insan ekonomiyi düzeltir, hukuktan gelen insan hukuku düzeltir. Bunlarda ne iktisat bilgisi var, ne hukuk bilgisi var.”
“NASIL GEÇİNECEĞİMİN YANITINI BANA VEREMEZ”
Turgay beyefendi: “Alım gücümüz azaldı, hiçbir şey alamıyoruz. Ben bir ekmeği 4 liraya alıyorsam, yarın öbür gün de 5 lira olacaksa; minimum fiyatla çalışan adamım, 4 tane çocuğa bakıyorum, nasıl geçineceğim ben? Bunun karşılığını bana verebilir mi o? Veremez. Onun için ben de şu an söylüyorum; ben de ona oy vermeyeceğim.”
“DERHAL İSTİFA ETMELİ”
İsmini vermek istemeyen vatandaş: “Ondan daha berbat, feci bir durum var artık. Derhal istifa etmesi gerekir. Vatandaş kan ağlıyor. Kimi de muhakkak etmiyor örf, adet gereği. Birtakım vatandaşlar utanıyor söylemeye. İsteyemiyor, mahcubiyet içerisinde… Çocuğuna harçlık veremiyor. Onun kederi içerisindeki anne babanın durumunu takdir edebilir misiniz? O vaziyette Türkiye’nin durumu. (Şu anki ekonomik durumu nasıl değerlendiriyorsunuz?) Çok makûs. (İktidar düzeltebilir mi sizce bu problemleri?) İmkansız, hayal.”