Kadın cinayetinin adresi bu defa İstanbul Ataşehir oldu. Ersin Müezzin, 5 ay evvel boşandığı eski eşi Burcu Tokaç’ı tabancayla başından vurarak öldürdü.
Peşini bırakmadı
Muhasebeci Burcu Tokaç (32), eşi Ersin Müezzin’den (35) 5 ay evvel ayrıldı. Fakat Müezzin, Tokaç’ın peşini bırakmadı. Teze nazaran daha evvel birlikte yaşadıkları konuta daima gelerek Tokaç ile konuşmak istedi. Eski eşinden olan çocuğu ile kalan Tokaç, başına bir şey gelir dehşetiyle kız kardeşi Burçin Tokaç’ı yanına alarak birlikte yaşamaya başladı.
Müezzin, 30 Eylül Cuma günü tekrar Burcu Tokaç’ı arayarak ‘Sensiz yaşayamıyorum’ dedi. Akabinde telefonu kapatıp kapıyı çaldı. Meskende bulunan Tokaç kardeşlerin 2 çocuğu kapıyı açtı. Direkt mutfağa giden Müezzin, ablasını yalnız bırakmak istemeyen Burçin Tokaç’ın üzerine yürüdü. Akabinde belindeki silahı çıkardı. Çocukların mutfağa girmesiyle korkan Burçin Tokaç çocukları diğer bir odaya götürdü. Saniyeler geçmeden silah sesi duydu.
12 günlük ömür çabasını kaybetti
Yatak odasından gelen silah sesine hakikat gitti, ablasını yerde Müezzin’i ise başında gördü. Müezzin’e saldıran Tokaç akabinde ambulans çağırdı. Burcu Tokaç Göztepe Eğitim Araştırma Hastanesi’ne götürüldü. 12 gün boyunca ömür gayreti veren Tokaç, dün sabah hayatını kaybetti. Ersin Müezzin ise tutuklanarak cezaevine gönderildi.
“En ağır cezayı almasını istiyorum”
Olayın yaşandığı gün konutta olan Burçin Tokaç, şunları anlattı:
‘Olay günü ablam dışarıdan geldi. Telaşlıydı zira arayıp duruyormuş. Kendisine ne olduğunu sordum. ‘Rahatsız ediyor’ dedi. Hoparlöre almasını rica ettim. ‘Ben sensiz yaşayamıyorum, geleceğim konuşacağım’ dedi. Ablam reaksiyon gösterdi. ‘Bu konutta çocuklar var, kardeşim var, gelemezsin’ dedi. Telefonu kapatmasıyla kapıya dayanması bir oldu. Çocuklar bilmeden kapıyı açtılar. Akabinde içeriye girdi direkt mutfağa oturdu. Benden müsaade istedi, ablam çıkmamı istemedi. Ablama dönerek, ‘Sen ne yapmaya çalışıyorsun’ dedi. Ablam ise ‘Artık peşimi bırak, beni hayatından çıkar’ dedi. Sonra ben ablama takviye verdim, rahatsız etmemesini söyledim.
Sonra masaya vurdu ayağa kalktı üzerime yürüdü. Tahminen beni vurabilirdi. Akabinde ablama çok şiddetli halde vurdu. Ablam yanıma düştü ve sersemledi. Niyet ben onu yerden kaldırdım. Akabinde daima dövdü. Kızım ile onun oğlu vardı mutfağa girmeye çalışıyorlardı. Çocukları içeriye götürdüm. Mutfağa geldiğimde belinden silahı çıkardı, tuttu. Sonra silahla birbirlerine girdiler. Ben o an silah çocuklara gerçek patlayacak çocuklara bir şey olacak diye çok korktum.
O yüzden çocukları dışarı çıkarmaya çalıştım. Çocukları oturma odasına götürdüm, sakinleştirdim. Saniyeler içinde o formda mutfaktan yatak odasına geçmişler. Ben çocukları bıraktım, mutfağa gittim mutfakta olmadıklarını gördüm. Saniye farkıyla bir ses duydum. Olağan bir silah sesi üzere değildi fakat o an içeriye girdim. Ablam yerdeydi o da başında bekliyordu. İki üç tane ona vurdum. Akabinde çıkıp gitti. Peşinden kaçmasın diye bağırdım. Çok güzel bir kızdı, çok sevinçliydi. Yaşamayı çok severdi. En ağır cezayı almasını istiyorum. İçeriden çıkmasın. Geride bir çocuğu kaldı. Boşanmışlardı ancak takıntılı hale gelmişti.’