◊ “Her Şey Bedava” oyununu tekrar sahneye taşıdınız. Bu sizi nasıl hissettiriyor?
İlyas İlbey: “Her Şey Bedava” Oğuz Aral idaresinde 1989’da Bakırköy Belediye Tiyatroları’nda sahnelenen birinci oyundur. Orada Yasemin Hanım’la ben oyuncuyduk. 1991 yılında kendi tiyatromuzu kurduğumuzda da “Bedavamı Sandın” ismi altında Türkiye’yi dolaştık. Bizim de profesyonel manada birinci oyunumuzdur. 33 sene sonra kendi binamızda bu oyunu oynuyoruz. Onun ötesinde hayatımızın da kuruluş oyunu. Zira bu oyunun matine suare ortasında sahnede evlendik. Merhum Yıldırım Aktuna, o vakit belediye lideriydi ve nikâhımızı kıydı. Sahnede, dekorların ortasında evlendik. Zeliha Berksoy ve Türker İnanoğlu şahidimiz oldu. Sonra suaresini oynadık. O nikâhta da Eylül, 3 yaşında kucağımızdaydı. Annesini izleyen Eylül, bugün annesinin partneri oldu.
Yasemin Yalçın: Hiç aklımıza gelmeyecek bir şey. Eylül, sahne tozunu yuta yuta bugünlere geldi.
Tiyatro Don Kişot işidir
◊ İlyas Beyefendi hem direktörlük yapıyorsunuz hem de oynuyorsunuz. Bu sizi zorluyor mu?
İlyas İlbey: 4 farklı rolüm var. Ucuz tiyatrolar vardır, fazla oyuncuya para vermemek için bütün rolleri tek kişiyi oynatır. Onu anımsatır bu oyun. Özel tiyatrolar daima yoksuldur. Seyirci yakınıyor “bilet pahalı” diye. Bir oyunda bırakın sahne maliyetini elektriğe güç yetmiyor. Tiyatro, Don Kişot işidir. Özel tiyatro olarak kapı da baca da kırsanız sonuçta bir yere kadar kazanıyorsunuz.
◊ Kaçıncı kere tiyatro sahnesindesiniz?
İlyas İlbey: Binlerce oyun oynadım. 1967 yılında 7 yaşında, ilkokulda sıraların üstünde birinci sefer oynadım. Birinci profesyonel diyebileceğim oyunum 1976’dır. 1981’den bu yana da 43 yıldır sahnedeyim.
◊ Sizin birlikteliğiniz de çok eski…
Yasemin Yalçın: Biz okul arkadaşıyız aslında konservatuvardan.
Fotoğraf: Selçuk ŞAMİLOĞLU
Annemle babamla oyunu oynamak büyük şans
◊ Televizyon dünyasından koptunuz, neden?
Yasemin Yalçın: Komedi kendi dünyasında, kendi vaktini ve kendi modasını yaşar. Bu dünyada da böyledir. Güldürünün birçok şekli vardır. Bizim şu an oynadığımız oyun birebir vakitte İtalya’nın bir gerçeğini anlatıyor. Bu manada kelamı olan da bir oyun. Büyük bir hayat uğraşı veren, zorlukları anlatan bir oyun. Sistemin her tipine karşı… Saldırıyı güldürüyle yapmak dayanılmaz bir güç oluşturuyor. “Komedi kılıcım ve kalkanım” derim. İstediğim vakit saldırırım istediğim vakit savunma kalkanım olur güldürü.
İlyas İlbey: Senin o kelamını hiç unutmam. Yıllar önce “Mizah sizin için nedir” diye sordular, “Kılıcım ve kalkanımdır” dedi. O denli yer etti bende o laf…
Yasemin Yalçın: O ruh var bende. Sözümü esirgemem. Güldürü yoluyla anlatmaya çalışırım.
◊ Eylül Hanım, sizin için bu oyunun ehemmiyeti daha büyük sanırım?
Eylül İlbey: Matine suare ortasında “annemle babam bugün evleniyor” deyip 3 yaşımda, elimde bir cips paketiyle dolaşmışım sahnede. Büyüyüp annem ve babamla tıpkı sahneyi paylaşmak harikulade heyecan verici. Annemin bir kelamı vardır, “İyi bir oyuncu olmak için evvel düzgün bir insan olmak gerekir.” Annemle babamla âlâ bir insan oldukları için gurur duyuyorum. Küçüklüğümden beri o sahnenin tozunu birlikte yutmam büyük talih. Ve şu anda birebir sahnede annemle babamla selam vermek, o alkışı almak, gurur verici.
Yasemin Yalçın: Bir anne olarak beni düşünün… Zannediyorum memnunluğu kat ve kat daha fazla birlikte selama çıkmanın. Bu ortada gençliğinden de faydalanıyoruz, ortada sufle veriyor bana.
Eylül İlbey: Her gün provaya geldiğimde sahneye çıkacağım vakit çok heyecanlanıyorum. Sahneden inince “oh” diyorum. Sevdiğim, âşık olduğum bir şeyi meslek edinmişim. En büyük lükslerden biri de bu.
Yasemin Yalçın: Ben de birinci oyunlarda daima kaçıp gitmek istiyorum. “Ben niçin bu işi yapıyorum” diye. Birinci oyunlar vahim bir şey zira karşınızdaki oyuncunun da lafları şuur altınıza girmesi lazım. Harikulade bir şey, meczupluk bu öteki bir şey değil.
◊ Sanırım bu grubun işvereni İlyas Beyefendi?
İlyas İlbey: Yok, benim direktörlük dışında patronluğum yok. İşveren Eylül.
Yasemin Yalçın: Benim hiç o denli bir hissim olmadı. Biz ofis açtığımızda bir masa vardı İlyas, “Gel şuraya otur” dedi. “Yok yok. Ben oturmam” dedim. Sahneye çıkarım oyunumu oynarım ve giderim. Benim öbür anladığım işim yok. Başım basmıyor. Başı basanlarla buradayım o yüzden. Fevkalade bir rahatlık benim için de… Eylül de yetişti esasen, o da babasının işlerini hafifletiyor.
◊ Seyirci bu oyuna neden gelmeli?
Yasemin Yalçın: Bizim tiyatromuzda oyunumuz hiçbir vakit makus gitmemiştir. Sahiden 23 yaşında açtığımız oyun, hiç bizi yanıltmadı. Seyircimiz her vakit son oyunda da salonu doldurdu.
İlyas İlbey: Bu oyuna seyirciyi, seyirci gönderiyor. Seyirci izliyor, beğeniyor ve gönderiyor. Lakin bunun altyapısına baktığımız vakit kuruluşumuzdan bu yana seyirciyi hiç küstürmedik ve boş göndermedik. Seyirci kendi halini görüyor, gülüyor, eğleniyor, dersini de alıyor ve gidiyor.
Eylül İlbey: Gerçeklik ve farkındalık var bu oyunda.
“Her Şey Bedava” 18 Aralık’ta Bakırköy Sahne 74 sahnesinde olacak. Takımın, 6 Ocak’ta Ankara’daki MEB Şura Sahne’de başlayan turneleri yurdun dört bir yanında devam edecek.
AT İŞİ HOBİ İŞİ
◊ İlyas beyefendi sizin yarış atlarınızı ve merakınızı bilmeyen yoktur…
İlyas İlbey: Koşan atlarım var, evet. En son 1.5 ay evvel Tumturaklı diye bir atım kazandı. En son koşan atım da 3. oldu Müjdat Hoca. Müjdat Gezen’in ismini verdim. Birinci koşusunda 3. oldu. Ortada Müjdat Hoca’ya soruyorum “Sağlığın nasıl düzgün mi, hocam koşabilecek misin” diye.
◊ Peki yarışlardan yüksek çıkarlar elde ettiniz mi?
İlyas İlbey: Benim at yarışlarında oyun oynamak üzere bir derdim yok. O tarafında değilim. Yarar olsun diye yapılmaz yani. Alanlarda koşan Türkiye genelinde 10 bin at var. Yıllık toplam ikramiye 500 milyon olsa ve onu at sahiplerine verseniz atın bakımına yetmez. Bu iş hobi işi. TJK’da asli üyeliğim var. 2-3 tane at daima koşturuyorum. Daha çok ben dalda bir at kaç kişiyi istihdam ediyor, ona bakıyorum.
Yasemin Yalçın: Ben koşulara çok sık gitmesem de çiftlikte seviyorum. Onlar apayrı bir şey. İnsan hissine sahip köpeklerle atlar.
İşimizi meskene getirmiyoruz
◊ İlyas Beyefendi hanımefendilerin sizin için manasını sorsak?
İlyas İlbey: Biri sağ gözüm oburu sol gözüm.
◊ Yasemin Hanım pekala sizin için İlyas Beyefendi ne mana söz eder?
Yasemin Yalçın: Öğrenciliğinden beri İlyas ile beraberim fakat güya onca sene geçmemiş üzere. Hani güya biz evleneli 10 sene olmuş üzere. Doğalız meskende de… İşimizi meskene getirmiyoruz. Konut hayatımız başlıyor. Sıradan beşerler üzere yaşamayı seviyoruz.
Kırmızı halılarda dolaşmayı seven şahıslar değiliz. Bizim en vefalı dostumuz halkımız oldu. Çocuklarımızı da o denli yetiştirdik. Daima etrafına yardımcı olan, vefası olan çocuklar. Çok memnunum o hususta.
“İnce İnce Yasemince” bize mani oldu
◊ Yeni oyun var mı planlarınızda?
İlyas İlbey: Eylül, müzikal yapmak istiyor. Eylül’e de müzikal yakışır zira çok uygun dans ediyor. Onun ötesinde kabare yazdırmak istiyoruz. “İnce İnce Yasemince” biçimi mizahi kabare yapmak istiyorum. 95 yaşında da olsanız sahneye çıkacak derman gücünüz varsa çıkarsınız. Haldun Dormen, örneği olduğu üzere. Emekliliğimiz yok bizim. Onun için yapabildiğimiz kadar yapacağız bu işi.
◊ Hiç içinizde ukde kalan bir oyun ya da proje var mı?
İlyas İlbey: Özel tiyatrolarda bu biraz hesap kitap işi oluyor. Mesela Yasemin Hanım “Hırçın Kız”ı oynamak istiyor. Ben de oynamasını hakikaten çok isterim lakin en az 40 kişi oyuncu takımı gerek. Tıklım tıklım oynasanız yeniden ziyan edersiniz. Münasebetiyle hayata geçemiyor.
Yasemin Yalçın: Rahmetli Aram Gülyüz bana bir senaryo yazmıştı. Onu hayata geçiremedi. Her şeyi hazırdı. “Başkası oynasın” dedim, bana “Yok, rafa koyar, çöpe atarım tekrar de oynatmam. Onu sen oynamalısın” demişti. Oğlu hayata geçirmeye çalışıyor. 25 sene evvel televizyon için bir proje düşünmüştüm. Lakin “Yasemince”ler çok pürüz oldu. Bütün kanallarda reytingler çok yüksek olduğu için her kanal “Yasemince”yi istedi, münasebetiyle biz bize mahzur olduk. Kendi ayağımıza taş koyduk.
◊ Meskende mutfağa kimler girer?
Yasemin Yalçın: Tabii ki her vakit ben. Ben evcimen bir kadınımdır. Her şeyim elimin altından geçer, kendim yaparım.
İlyas İlbey: Mutfaktan çıkmaz. Yasemin Hanım’ın yedirme hastalığı var. Ancak eli de lezzetlidir.
◊ Hangi mevzularda fikir ayrılıklarınız oluyor ya da ortak noktada birleşiyorsunuz?