“Heathrow’dan uçakla gelirken, Romanya’nın üzerinde bir yerlerde, İstanbul’un “ikonik” bir oteli olmadığını fark ettim. O kadar ünlü, sembolik ve Cary Grant sinemalarındaki kadar ünlü bir otel ki turistler seyahat planlarını yalnızca onu görebilmek için yapacak. Bilirsiniz: Londra’daki Ritz’te çay; New York’taki Carlyle’da birkaç martini; Raffles’ta Singapore Sling; La Mamounia, Marrakeş; Cipriani, Venedik; Le Negresco, Birçok üzere.
Pera Palace oteli var olağan, Agatha Christie, Ernest Hemingway, Mata Hari ve öbür ünlü konukların anılarıyla dolu o efsanevi neoklasik konak. 1980’lerin ortalarında İstanbul’da yaşarken, etrafındaki Beyoğlu’daki barlara gitmeden evvel oraya şık bir içki içmek için paramızı biriktirirdik.
Son birkaç on yılda kente yaptığım birçok ziyaretimde, Pera Palace’a şampanya içmek için ve başka duygusal nedenlerle geri döndüm. Fakat tatlı ve farklı olsa da, unutulmuş üzere hissediyor. Düğün ve konferanslara konut sahipliği yapan yaşlı bir dayı üzere. Bir seferinde, sandviçler ve huysuz bir piyano vardı. Cannes’daki Martinez ya da Hong Kong’daki Peninsula kadar ikonik değil.
Bu ortada, Türkiye’ye inip yerleştiğim, çok güzel bir uykunun akabinde uyanıp tüm ayrıntılarıyla harikalığına şahit olduğum bir şeyden bahsedeceğim: İstanbul’da açılan bu otel, kısa müddette kentin en büyük anıt oteli olabilir. Yeni Peninsula İstanbul’a güzel geldiniz.
The Peninsula Hotels, Hongkong ve Shanghai Hotels kümesinin sahibi olduğu ve işlettiği bir Asya şirketidir. Kökleri 1866 yılına kadar uzanan, dünyanın faaliyet gösteren en eski otelcilik şirketidir. 1928’de Bağdatlı Mizrahi Musevileri Ellis ve Elly Kadoorie kardeşler Hong Kong’daki amiral gemisini kurdular. En son lansmanı ise bu yaz Londra’da, Buckingham Sarayı’nın bitişiğindeki Hyde Park Corner’da yapılacak. Pozisyon, pozisyon, pozisyon. İstanbul, Four Seasons’tan Mandarin Oriental’e, Six Senses’ten Shangri-La’ya kadar lüks konaklama yerleri açısından oldukça varlıklı. Fakat hiçbiri tam olarak Peninsula’nın pozisyonuna sahip değil.
1453 yılında Fatih Sultan Mehmed kenti ele geçirip sarayı Topkapı’yı şimdiki kartpostal imgesine sahip Bizans burnuna yerleştirdiğinde, bunu inanılmaz bir panoramik görüntü için yapmıştı. İşte Peninsula Istanbul da Karaköy semtinden tam karşısındaki Haliç’in sularının birleştiği İstanbul Boğazı’ndan tıpkı görünüme sahip.
İstanbul Çağdaş sanat galerisine de konut sahipliği yapan, mağazaların ve yolcu gemisi rıhtımlarının bir ortaya geldiği etkileyici bir proje olan Galataport’taki Peninsula Oteli gizlice birbirine bağlı kıyıdaki dört binadan oluşuyor. Üçü, deniz ticareti, yolcu nakliyatı ve bürokratik kökenleriyle tarihi özellikte. Dördüncüsü ise bronz kaplı alüminyumdan kübist vizyonu, ve süper bir balo salonuyla orijinal.
En hayret verici kısımsa lobi. Bir vakitler insanların vapur beklediği yolcu salonu temel alınarak inşa edilmiş. Bu 1937’den kalma, katı Bauhaus hürmet duruşu, Peninsula takımı tarafından büyük bir yeraltı spa’sı oluşturmak için büsbütün sökülmüş, akabinde brutalist cephesi, saat kulesi ve konukların artık yanında ikindi çayı içtikleri süslü bir mermer çeşme korunarak tekrar inşa edlimiş.
Çay saati için buraya gelmenizi tavsiye ederim. Yüksek tavanlı yer Türk ve memleketler arası yaratıclığın bir mucizesi adeta. Otelin kayda kıymet iç dizayncısı, 1990’ların moda dünyasının sevgilisi Rıfat Özbek’in kuzeni olan Zeynep Fadıllıoğlu’nun bana çay içerken anlattığına nazaran zirvelerde asılı Çek Cumhuriyetinden getirilmiş el üretimi dev cam fenerler ve asma katta Mondrian’a selam çakan lakin aslında Bauhaus dokuma dehası Anni Albers’ten ilham alan grafik duvar panoları var.
“Tasarımım dünyanın bu bölgesinin bir mozaiği” diyor. Ve etrafı incelerken bunu anlıyorum. Yerlerde ve döşemelerde sedef işlemeleri var. Minderlerde ise Osmanlı Ebru sanatı referans olarak kullanılmış.
Odalar ve süitler vakitsiz ve insanı korkutmuyor, biraz Hercule Poirot, Kelly Hoppen’le buluşuyor; bej ve taş tonlarında rahatça yazılmış eserler üzere. Çekmecelerde ve kapılarda Çin lakının yerine geçen kırmızı-kahverengi poliüretan katmanlarının yanı sıra, NASA deneyimi gerektirmeden çalıştırabileceğiniz banyo/aydınlatma teknolojisi de burada. Dürüst olmak gerekirse, odalar bilhassa süit düzeyine çıktığınızda Boğaziçi görüntüsü ile birlikte sahiden baş döndürücü oluyor.
Fadıllıoğlu’nun spa tasarımı, Osmanlı-Türk dekoratif doğrama sanatı olan kündekari’yi selamlayan Marmara mermer sütunları ve ceviz kapılarıyla tam bir deha yapıtı. Masajınızı beklerken parfümlü resepsiyonun üzerindeki şık mukarnaslar dikkatinizi çekecek.
Bölge barlar ve kafelerle hem gece hem gündüz capcanlı. Bir ambar dolu da tarih var. Burası hala yirmili yaşlarımdayken Kadıköy’den Boğaz Vapuruna binip bira içmek için buralara geldiğimdeki kadar büyüleyici.
Konuklar, İstanbul’daki fantastik restoranı Turk’te iki Michelin yıldızı kazanan Fatih Tutak’ın yemeklerini tatmak için haziran sonunu beklemek zorunda kalacaklar. Tadım menüsünde midye dolması ve havyarlı enginarlı börek de bulunması olası. Tutak, Uygur baharatlı şaşlık ve siyah sarımsak ezmeli kızarmış keler balığının da yer alacağı Gallada’nın menüsünü araştırmak için Aralık ayında eksi 30 derece sıcaklıklarda İpek Yolu boyunca Kırgızistan, Özbekistan ve Kazakistan’a gitti, pazarları, restoranları ve müzeleri gezdi.
O vakte dek, İstanbul’un bahardaki en hoş yanı ise Boğaziçi… Karadeniz ve Marmara denizini birbirine bağlayan antik çağın bu büyük su yolu, son aylardaki kar taneleri ve martıların çığlıklarıyla beneklenmiş kış demirini andıran Sibirya grisinden, Akdeniz safirine yakın farklı bir şeye dönüşmüş, orta sıra güneşte dönen bir kalkan üzere parlıyor.
Naneli meze başlangıçları ve akabinde kremamsı patates püresinin eşlik ettiği epeyce âlâ bir dana bonfileden oluşan öğlen yemeğini, patlayan şampanyanın gün ışığında kadehlere döküldüğü başıboş terasta almak gerek. Martıların uzaktaki Sultanahmet mescitleri üzerinde kül üzere uçuşmasını izliyorum. Mayıs ayındayız ve oteldeki bitki örtüsü ortasında kelebekler uçuşuyor; Brezilya ve Hawaii’de çalışmış peyzaj mimarı Enzo Enea tarafından geometrik yamalar halinde düzenlenmiş çiçekler, yabani bitkiler ve çimenler ortasında.
En yeterlisi de yeri mekan yapan, temizlikten konsiyerj masasına kadar burada çalışan takım. Yapabilirseniz New York ve Pekin’de Peninsula mülklerini yöneten esprili İngiliz genel müdür Jonathan Crook’un izini sürün. Crook, Haliç’in üstlerinden gelecek bir hız teknesi teması ve konuk transferi hizmetini anlatırken, teknelere Bentleylerden daha yargıcım diyor.
Hava karardıktan sonra ise…Of ne görüntü ! Bu soğuk ve berrak cuma gecesinde, otel battaniyelerine sarınıp, ısıtıcıların yanında oturuyoruz, humuslu haydarili bazlamalar yiyor, uzun ve kuru bir yürüyüşün akabinde pak ve kaygan bir su üzere gelen Türk rose şarabı içiyoruz. Boğazın karanlık sularıysa otelin terasını tokatlıyor.
Karşıda, İstanbul’un Anadolu yakasındaki uzak mahalleleri tüm Noel renkleriyle parıldıyor. Başınızı yavaşça sağa çevirin ve Bizans yarımadasının poster görüntülerini görün: Topkapı Sarayı, Ayasofya ve – şayet gözlerinizi kısarsanız – sodyum ışık altında büsbütün turuncu görünen ince, minareleriyle nöbet tutan Sultanahmet Camii.
Bu, benim için yıllar evvelki kadar sıcak, misafirperver ve şahane insanlara sahip, ziyaret etmeniz gereken bir kent. Ve kentte şimdiden yeni bir çocuk var.”