Günümüzde meseleler büyük. Yalnızca bizde değil, her yerde tıpkı. Başta iktisat olmak üzere hele pandemi sonrası devasa meselelerle karşı karşıyayken… Enflasyon..işsizlik…lojistik…
Sıra dışı durumlara karşı sıra dışı vaziyetler almak gerekir.
Derin sıkıntılar için tahliller de kapsayıcı olmalıdır.
Türkiye’nin kendine mahsus sıkıntıları de var. Sistemden kaynaklanan aksaklıklar.
Bunların aşılabilmesi için güçlü bir taban, geniş bir temsiliyet kural.
Toplumun büyük kısmının dayanağı alınmadan ve isteği üretilmeden kolay kolay sorunların üstesinden gelemeyiz.
Geçenlerde Saadet önderi Karamollaoğlu merhum Ecevit ve Erbakan’ın koalisyonlarından övgüyle bahsetmişti. O devir idaresinin randımanını hatırlatmıştı. İki gün evvel Özgür Özel’e sordum; “Ecevit ve Erbakan bir arada Kıbrıs çıkarması yapmışlardı” dedi.
Aklıma şu geldi:
Esasen 7 Haziran’da AKP/CHP koalisyonu kurulmalıydı. Davutoğlu istekliydi. Kılıçdaroğlu da. Erdoğan önledi. Ne yaptı etti, önledi. Toplumsal uzlaşı yolunda büyük fırsat kaçırdık. Hepimiz bedel ödüyoruz.
Biliyorsunuz; artık iktidara gelebilmek için en az yüzde 50+1 gerek. Koalisyonları bitireceğiz dediler; tam aykırısı oldu. AKP/MHP blok oluşturdu. Buna karşılık muhalefet birleşti. 6 parti bir arada hareket ediyor. Türkiye böylesini birinci defa deneyim ediyor. Şayet altı başkan diyalog ve uzlaşma ile yola devam edebilirse… Konuşabildikleri üzere uzlaşmaya da varabilirlerse ülke için talih olur.
Demokrasi farklı fikirlerin bir ortada olabilmesine dayanır. 6 parti seçimden sonra toplumsal barışa muazzam hizmet edebilirler.
Kuzey ülkelerinden biliriz. Almanya ve Fransa üzere güçlü Avrupa ülkelerinden de. Koalisyonlarla temsiliyet oranını, seçmen tabanını yüzde 60’lara çıkarmak çok güzel sonuçlar verebiliyor.
Cumhuriyet’in 100. yılında, 2023’de büyük bir toplumsal uzlaşmaya ulaşabilir, meseleleri çözebiliriz. ‘Tek adam’ sisteminden ‘ortak akıl’ idaresine geçebiliriz. Başkanların basiretine kalmış.