Gülseren Onanç
“Her insan onurlu yaşayacağı insan haklarını ve adaleti hak eder. Hayattaki hedefim, herkesin bu devredilemez haklara sahip olmasını sağlamaktır” diyor Chantal Zuzi. Chantal Demokratik Kongo Cumhuriyeti’nde doğmuş bir albino. Albinoların tehdit olduğuna inanmış bir toplumda onun hayat hakkına inanan bir tek ailesi var. Ona inanmış, sevmiş desteklemiş çok sevdiği annesini ve babasını 13 yaşında bir katliamda kaybetmiş. Bu acı olay hayatını değiştirmiş. Kardeşlerine anne olmak ve onların sahip oldukları için sorumluluk almak ve şükretmeyi öğretmeyi kendine misyon olarak belirlemiş. Bir seferinde albino düşmanları tarafından kaçırılmış ve vefatla burun buruna gelmiş. Hayatını kurtarmak için ülkesi Kongo’dan Uganda’daki bir mülteci kampına kaçmak zorunda kalmış. “Kampta kendimi inançta hissetmedim, yaşamak için gerekli en az gereksinimleri bile elde etmek kolay değildi. Eğitimimden vazgeçmek benim için üzücüydü. Sahip olduğum hiçbir şeyin garanti olmadığını, her an her şeyi kaybedebileceğimi öğrendim” diyor.
Liderlik maharetleri nedeniyle, kampın albinizmli geniş nüfusu şimdi 14 yaşındaki Chantal’ı karşılanmamış muhtaçlıkları karşılamak için lider seçiyor. Chantal üç yıl boyunca onları hükümet ve BM Mülteci Ajansı’nda temsil ediyor. Kamptaki Uganda hükümeti temsilcileri, Chantal’ın bu aktivizminden rahatsız oluyor, onu tehdit ediyor. Uganda’dan kaçıp tek başına Kenya’ya gidiyor. BM tarafından evvel Kenya’ya oradan da 2018’de Amerika Birleşik Devletleri’ne yerleştiriliyor.
Chantal ile Lauren’in yolları bir yıl evvel benim de çevrimiçi katıldığım bir toplantıda kesişti.
Lauren cinsiyet eşitliği ve farklı kimliklerin eşitliği için çalışan bir aktivist kadın. Lauren, bir bayan sivil eğitim kuruluşu All in Together’ın (AIT) kurucusu ve lideri. İLİŞKİN, bayanların Amerikan demokrasisinde eşit kelam ve güce sahip olması için çalışıyor. İLİŞKİN kurulduğu 2014 yılından beri, Amerika genelinde yüz binlerce bayana sivil liderlik konusunda eğitimler vermiş. Lauren Chantal’ın geçen yılki toplantıda anlattığı kıssasından çok etkilenmiş ve onu desteklemeye karar vermiş. Geçen bir yıl boyunca Lauren Chantel’e meskenini, ailesini, kalbini açtı, birlikte vakit geçirdiler. Bir yılın sonunda Lauren Chantal’ı ailesine katmak üzere hukukî prosedürleri tamamladı ve bu hafta Chantel Lauren’in ailesinin bir parçası oldu.
“Eşitlik, adalet ve insan hakları konusundaki tutkumu tüm dünya için koruyorum. Diğerlerine yardım etmeyi ve daha fazla insanın benim üzere acı çekmesini önlemeyi istiyorum” diyen Chantel üzere bir genç aktivisti destekleyen Lauren’in dayanışma öyküsü hepimiz için ilham verici bir kıssa.
Geçen haftaki yazımı keyifli ve umutlu olmanın tek yolu aktivizm diye sonlandırmıştım. Gelen geri bildirimler bu söylemimin söylenmesi, kolay yapılması sıkıntı olduğu istikametindeydi. Doğrudur; aktivist olmak, bilhassa otoriter ülkelerde güç tehlikeli bir süreç olabilir.
Aktivizmin güç olduğunu düşündüğünüzde aklınıza Chantel’in yürek burkan öyküsünün nasıl hoş sonuçlandığını düşünün. Lauren’in Chantal ile dayanışma öyküsü dirayetin, çabanın, inanmışlığın ve dayanışmanın gücünü gösterecek.
Yaşasın bayan dayanışması!
Bu yazı; SES, Eşitlik, Adalet, Bayan Platformu’ndan alınmıştır.