Seyhan Akıncı – DasDas’ta perdeler görkemli bir bayan anlatısıyla açıldı yeni döneme. Şebnem İşigüzel’in kaleme aldığı “Dünya Yerinden Oynar” oyununun direktör koltuğunda Mert Fırat oturuyor. Yüzyıllar öncesinin İstanbul’unda bir yalıya dünyanın farklı yerlerinden getirilmiş bayanların yalnızca cinsiyetleri nedeniyle gördükleri muamele, verdikleri özgürlük çabası şuur akışıyla sahnelenirken pek bir sevdiğimiz tanınan müziklere yazılmış yeni sözlerle ortaya tam manasıyla eğlenirken düşündürten bir iş çıkmış. Pekala, 21. yüzyılda bayanların özgür olması talebiyle sahnede olmak neler hissettiriyor? Oyuncular anlattı.
Gökşen Ateş: “Kadınların ortak sıkıntısına dokunmak anlamlı”
Sahneden “Dünya yerinden oynar bayanlar özgür olsa” diyebiliyor olmak benim için çok değerli. İçinde olmaktan keyif aldığım, dans ve müziğin anlatılana güç kattığı oyunumuzda da yüzyıllardır değişmemiş bayana şiddet ve manipülasyonun örneklemelerini görüyoruz. Aslında bayanın o güçlü, mücadeleci tarafıyla nasıl vazgeçmediğini, içlerinde kalmış özgürlüklerine, burukluklarına, haksızlıklara karşın hâlâ dans edip, müzik söyleyerek hayata tutunma eforlarını görüyoruz. Tüm bayanların ortak kederine dokunmak benim için derin bir manaya sahip… Umuyorum ki dünya üzerinde hangi tarafından yaralanıyor olursa olsun, zorbalığa uğramış her insan, çocuk, hayvan, tabiat, bayan yok edilmeye çalışılmadan, varlıkları ve özgürlükleriyle yaşama hoşluk katabilmeye devam ederler. Umarım bir gün bayanın aklı, bayanın gücü ve sevgisi dünyayı güzelleştirebilir özgürlüğe kavuşur.
Su Sonia: “Sahnede ve hayatta gayrete devam”
Beni çok âlâ hissettiriyor, lakin 21. YY’da hâlâ yüzyıllar öncesinin eşitsizlikleriyle uğraşıyor olmak üzücü. Bayana karşı şiddet ve bayan cinayetlerinin sıklıkla cezasız kalışı, bayan emeğinin değersizleştirilmesi / yok sayılması, bayan cinselliğinin bastırılması yahut ahlaksızlıkla eş tutulması üzere mevzular ne yazık ki yeniliğini koruyor. Eşitsizlikler bitinceye kadar özgürlük taleplerimizi sahnede ve hayatta lisana getirmeye devam edeceğiz.
Alara Canay: “Hâlâ çok yolumuz var”
Asırlardır özgürlüğü talep etme gereksiniminde olmak hâlâ çok yolumuz olduğunu söylüyor bize aslında. Lakin bu yolda emek verip, kendimizi tabir edebildiğimiz en âlâ formda bir şeyleri değiştirmeye çalışmak, her vakit hoş hissettiriyor.
Özge Fışkın: “Cesaret vermek ismine kusursuz fırsat”
Kadınların özgür olması, birey olması, istediği üzere bir hayat yaşayıp, kendi ayaklarının üzerinde durması hayatta en hassas olduğum husus. Ve maalesef bunlar için hâlâ çaba etmemiz gerekiyor. Lakin pürüzleri aşabilmek için biz bayanların sesinin gür çıkması lazım. Bu oyun sesimizi duyurmak, umut, yürek vermek ismine şahane bir fırsat oldu. Bana uygun hissettirdiği üzere izleyen herkese düzgün, güçlü hissettirmesini dilerim.
Rana Büyükyılmaz: “İhtiyacımız olan bir çağrı”
Çok canlı hissettiriyor, bilhassa seyircinin coşkusu ve bayan seyircilerin gözlerindeki pırıltı, ne kadar içimizde kalmış ve muhtaçlığımız olan bir çağrıyı lisana getirdiğimizi bize kanıtlıyor. En keyifli yanı ise bunu, son 20 yılın biz bayanlara “yakıştırmadığı” biçimde yapmak, yani çılgınca eğlenerek, coşarak ve yaşayarak.
Melisa Akman: “İzah etmeye çalışmak can sıkıcı”
Kötü hissettiriyor elbette. 2022 yılında hâlâ cinsiyet eşitsizliğini izah etmeye çalışmak nitekim can sıkıcı.
Beraberce söylemek için herkesi bekliyorlar
Özge Borak: “Özgürlük ismine sahnede olmak güzel”
Tarihte Türkiye’de bayanlara seçme ve seçilme hakkı birçok Avrupa ülkesinden evvel tanınmış olmasına rağmen hâlâ özgürlük ismine gayret göstermek zorunda kalmak, bunun gayretini veriyor olmak çok üzücü. Öte yandan birçok önemli mevzuyu ele alabilecek, ses çıkarabilecek ve o sesi bir yerlere ulaştırabilecek bir mesleği icra ediyor olmak da hoş. Keşke 21. YY’da hâlâ özgürlük için gayret etmiyor olsaydık lakin madem ortada bir gayret var, o vakit bu uğurda sahnede olmak hoş.
Emine Doruk: “Meşaleyi seyirciye devrediyoruz”
Öncelikle bu yüzyılda “Kadın olmak ve yapmak istediğini yapabiliyor olmak” algısının bir lüks olması üzücü. Bir yandan da gerçekleştirebiliyor olmak dayanılmaz bir his… “Dünya Yerinden Oynar” oyunumuzla da vermek istediğimiz ileti bu aslında. Sanatın ilettiklerinin bir kolu da boğazlarda düğüm olan cümleleri herkes ismine dökmek değil midir baktığınızda? Biz söylemek istediklerimizi meşaleyi seyirciye devredercesine gümbür gümbür söylüyoruz, bir arada söyleyebilmek için herkesi bekliyoruz.