Araştırmacı müellif Bekir Ağırdır, Gazete Oksijen’deki yazısında, tüm dünyada otoriter idarelere karşı gelişen itirazların “bir argümana dayanan örgütlülük önderliğinde gelişmiyorsa” hüsranla sonuçlandığını yazdı. Ekonomik sıkıntıların sınıfsal bir kutuplaşma da yarattığına dikkat çeken Ağırdır, sınıfsal yapısı gereği “kapsayıcı olamayan Altılı Masa” ile bileşenleri sebebiyle “yeniyi kurma sürecinin aktörü olmaya aday Emek ve Özgürlük İttifakı”nın ortak aday belirlemelerinin Türkiye’nin önünde tarihi bir fırsat olacağını belirtti.
Bekir Ağırdır’ın Gazete Oksijen’de yayınlanan “Türkiye’nin önündeki tarihi fırsat” başlıklı yazısının ilgili kısmı şöyle:
“Siyasi alanda Altılı Masa yanı sıra iki yeni ittifak daha oluştu ve kamuoyuna açıklandı. İki hafta evvel sol, sosyalist, komünist partilerin bir ortaya gelerek oluşturduğu Sosyalist Güç Birliği kuruldu. Geçen hafta HDP’nin öncülük ettiği tekrar sol partilerin dahil olduğu Emek ve Özgürlük İttifakı (EÖİ) kuruluşunu ilan etti. Hâlâ da ilan edilen ittifakların dışında kalan Zafer Partisi, Memleket Partisi, Yine Refah Partisi üzere öbür partilerin içlerinde olacağı yeni ittifaklar mümkün görünüyor.
Başkanlık sistemi ve yüzde 50+1 oy gerekliliği, yüzde 7 seçim barajı üzere nedenlerle seçimler için sistem değişmediği sürece bu çeşitten ittifaklar kaçınılmaz hale gelecek. Tahminen sistem değişmez ise siyaset bu ittifaklar üzerinden yeni bir konsolidasyon süreci yaşayacak.
Ama oy potansiyelini de dikkate alarak Emek ve Özgürlük İttifakı’nın (EÖİ) seçimlerin sonucunu ve sonrasındaki yaşanacakları belirleme potansiyeli en yüksek oluşum olduğu da dikkat çekiyor. Demokratikleşme, laiklik, adil iktisat üzere itirazlardan öte kapsamlı bir gayeler bildirgesi de yayınlayan ittifak HDP’nin yüzde 13’lük oy potansiyeli nedeniyle başlarken bile yeniyi kurma sürecinin bir aktörü olmaya aday olarak başlıyor.
Altılı Masa’nın en kıymetli handikaplarından birisi ideolojik olarak beşi klasik sağ biri toplumsal demokrat olduklarını söyleseler de devlet-yurttaş ikileminde devletçi oluşları. Yurttaş öncelikli bakmadıkları için de Kürtler, emek-kadın-yeşil hareketlerine karşı kapsayıcı bir siyaset üretememiş olmaları, sivil topluma uzaklıklı oluşları ve sivil toplumun bilgi, maharet ve gücünden beslenme damarlarının tıkanıklığı da bir öbür handikaplarıydı.
Bu kapsayıcılık eksikliği ve beslenme tıkanıklığı sırf seçimi kazanma sürecinde değil, asıl seçimin akabinde yeniyi kurma sürecinde toplumun gereksinim ve taleplerini anlamak, kapsamak konusunda da değerli bir eksikliğe işaret ediyordu.
Halbuki pandemi, akabinde gelen ve hâlâ süren büyük ekonomik tufan, rejimin keyfiliği, otoriterliği, hoyratlığı üzere bir dizi nedenle toplumsal bir taban dalga yaşanıyor. Ülkenin uzun müddettir akli ve ruhi esaretine kapıldığı kutuplaşma ve kimliklere sıkışmanın harareti düşerken sınıfsal tansiyon tekrar yükseliyor.
Ekonomik buhran karşısındaki çaresizliği deneyimledikçe toplum sorunun inanç farklılığı, etnik aidiyet ya da hayat şekli problemi olmaktan da öte yoksulluk problemi olduğunu kavrıyor her gün. Sırf gelir adaletinin olmadığını değil, yanı sıra eğitimde ya da istihdamda fırsat adaletinin de olmadığını görüyor gençler. Hayatlarına dair kararlara katılamadıklarını görüyor her gün bayanlar ve gençler. Kendi seçtikleri siyasetçiler, belediye liderleri vazifeden alınır, tutuklanırlarken tanınma adaletinin olmadığını bir defa daha deneyimliyor Kürtler.
Terse dönen, tabanda kabaran bir şey var. Büyük bir rahatsızlık var ve beşerler birinci kere o rahatsızlığın yalnızca kimlik farklılıklarından kaynaklanmadığını, ekonomik bir sorun olduğunu hissediyorlar artık. Kültürel kimlik eksenli kutuplaşmanın da siyasal kutuplaşmanın da yanı sıra tekrar sınıfsal kutuplaşma yükseliyor ve bunun siyasette kıymetli yansımaları olacak.
Altılı Masa şimdi bu dinamiği kavramış ve buna uygun siyaseti üretiyor üzere görünmüyor. EİÖ’nin fırsatı hatta sol ittifakın da fırsatı bu taban dalgadan besleniyor. Bu toplumsal dinamik öbür yandan HDP’nin Türkiyelileşme fırsatını da güçlendirebilir.
Eğer bu ittifakların tümü cumhurbaşkanlığı seçiminde tek adayda uzlaşabilirler ve milletvekili seçimleri için siyasi rekabeti hakikat kurgulayabilirlerse ülke bir tarihi fırsat yakalayabilir. Bu fırsat cumhurbaşkanının kim olacağından öte, yeni anayasanın tartışılacağı, biçimleneceği Meclis’te ülkenin tüm kültürel ve sınıfsal bölümlerinin en yüksek biçimde temsil edilebilmesinin tabanı oluşabilir.
Eğer seçim süreci yeni periyodun, yeni sistemin tartışılması, bu tartışma süreçleriyle büyük toplumsal uzlaşmanın üretilebilmesi tarafında her parti ve ittifakın yeni bir siyaset stili, lisanı oluşturması süreci biçiminde yaşanabilirse ülke yıkımı yeniyi kurma sürecine çevirebilmek tarafında çok olumlu bir fırsat yakalayabilir.
Siyasi aktörler, başkanlar ve cumhurbaşkanı adayı bu sorumluluğu yerine getirebilecek mahareti geliştirebilecekler, yeni bir siyaset usulü, stratejisi üretebilecekler mi yoksa Fransa ve İtalya’daki üzere çok yüksek seçimlere katılmama ya da Macaristan ve Şili üzere geri dönüşler mi yaşanacak göreceğiz.” (YAZININ TAMAMI)