Bartın Amasra’da meydana gelen yeraltı afeti onlarca cana mal oldu. Toprağın altında çalışan hoş insanların afete, ihmal muhtemelliğine yahut vefat ihtimalli işlerine söyleyecek kelamları olsa bize ne diyeceklerdi, bilmiyoruz.
Fakat şunu biliyoruz ki vefat hangi ailenin kapısından girdiyse oradaki yüreklerde gerçek bir patlama var.
Ölüme yakın olmak diye bir seçenekten uzak, ölümsüz planlarla uyanmışlardı. Ve yas… Beklenmedik olağandışı olaylara verilen olağan reaksiyonlardan ibaret olacak.
Ölümün bir nedenle uğramadığı insan yoktur. Ancak bir travma terapisti olarak böylesi ölümlerin hem toplum güvenliğini bozduğunu hem de şahsî odaklı donmalara neden olduğunu biliyorum. Vefatın formunun mevti kabul edişle büyük bir ilişiği vardır. Ani ve soru işaretleri olan toplu kayıplarda kolektif şuurlar mana arayacaktır. Mevzuyla ilgili ünitelerin toplumu süratlice gerçek bilgiyle yatıştırması çok faydalıdır. Kuşkuları elemek, acı da olsa mevti kabul edişe yardımcı olur.
Bireysel travmalar yahut bundan evvelki sarsıntı ve patlamalarda istekli travma terapisti olarak çalıştım. Biliyorum ki şu an içimiz yanarken ve nasıl yani derken yatışmayı beklemek doğal olan değil.
Onlarca aile için vefatın idraki kolay olmayacak.
Deprem örneklerindeki üzere yüreğimizin bir yanı her daim teyakkuzda olacak tahminen. Tekrar yapılması gerekenler konuşulacak. Tekrar çocukların yanında ahlar vahlar eksik olmayacak. İtimat gereksinimine körleşeceğiz. Vefat karşısında sükûneti ihmal edeceklerimiz çok olacak.
Hukuksal boyutu benim alanım değil lakin ruhsal perspektiften bakıyorum. Travma devam ediyor. Yaşadıklarımız berbat olduğundan acıyı atlatmak ve tekrar inançta hissetmek için vakte muhtaçlığımız var. Kendimizi böylesi geniş tesirli olayları izlerken tetiklenebilir, uyuşmuş, kopuk ve insanlara güvenemez halde bulabiliriz.
Travma başımıza gelen değildir.
Travma şefkatli bir şahidi yokluğunda içimizde tuttuğumuz şeydir. Tam bu nedenle acı varsa şefkat de olmalıdır. Öfke elbette yasın değerli bir modülüdür ve tıpkı vakitte yanımızda sağlam ve şefkatli refakatçilere gereksinim duyarız. Vücut örtük anıları depolar ve tetiklendiğinde içimizdeki kaplanı tutamayız. Tüm hayatta kalma reaksiyonlarımıza minnet duyuyor ve acının varlığında şefkatle güzelleşmeyi diliyorum.