Çalışma ve Toplumsal Güvenlik Bakanı Prof. Dr. Vedat Bilgin, çalışan çalışanlar ve sendika temsilcileriyle bir ortaya geldiği toplantıda yaptığı konuşmada, “Demokratik toplumlar, sendikaların olduğu toplumlardır. Toplu mukavele kurumunun olduğu toplumlardır. Toplumsal hakların geliştirilme araçlarının olduğu toplumlardır” dedi. Bakan Alım, “Türkiye’de demokratikleşme ileriye hakikat gitgide sendikal hakları ve özgürlüklerin kullanımı da genişlemiştir” sözünü kullandı.
Bursa’da bir dizi programa katılan ve açıklamalarda bulunan Çalışma ve Toplumsal Güvenlik Bakanı Alım, Türk-Metal ve Türk-İş Sendikası Bursa Şubesinde bölümde çalışan personeller ve sendika temsilcileriyle bir ortaya geldi.
Bakan Alım, “Bir personel kardeşimizin rastgele bir iş yerinde bir sorun olduğu vakit o sorunu kendi sıkıntımız olarak biliyoruz. Sendikalarımızın, şube liderlerimizin, liderlerimizin yönetici arkadaşlarımızın vasıtasıyla yada ferdi olarak bu problemleri bizim karşımıza getirebilirsiniz. Önümüze gelen her sorun çözülmesi gereken bir konudur” dedi. Personellerle bir ortaya gelerek konuşan ve emekçilerin sendikal mevzularda daha çok örgütlenmesi gerektiğini aktaran Bakan Alim’in konuşmasından öne çıkanlar şöyle:
“İşçi hareketinin bütününü temsil eden örgütlü halini dikkate alıyoruz”
“Bizim bakanlığımız da aslında Türkçeye çevirirken Çalışma Bakanlığı diye çevriliyor lakin batı lisanlarından Türkçeye çevirdiğimizde Emek ‘Bakanlığı’ ön ismini alıyor. Emek ve Toplumsal Güvenlik Bakanlığı. Türkçede o denli yerleştiği için biz Çalışma Bakanlığı okuyoruz. Emek sahiden üretimin, hayatın olmazsa olmaz kaidesidir. Münasebetiyle biz çalışma hayatında işçilerimizi ön planda tutan, emeği müdafaayı, emeği geliştirmeyi, emeğin toplumsal ve kişisel ölçekte yani personel ve personel hareketinin bütününü temsil eden örgütlü halini dikkate alıyoruz.
“Demokratik toplumlar, sendikaların olduğu toplumlardır”
Çalışma Bakanlığı olarak bu vazife çerçevesinde işçilerimizin her türlü sorunu bizim meselemizdir. Her türlü sorunu bizim çözmemiz gereken öncelikli meselemizdir. Probleme bu türlü bakıyoruz. Elbette demokratik toplumlar, sendikaların olduğu toplumlardır. Toplu kontrat kuruluşunun olduğu toplumlardır. Toplumsal hakların geliştirilme araçlarının olduğu toplumlardır.
“Sosyal devletin bütün imkanlarını en aktif bir biçimde kullanan bir ülkeyiz”
Türkiye’de demokratikleşme ileriye hakikat gitgide sendikal hakları ve özgürlüklerin kullanımı da genişlemiştir. Toplumsal Güvenlik Sistemi Türkiye’nin epey ayrıntılıdır. Yüzde doksan dokuz nokta doksan dokuzuna ulaşan bir toplumsal güvenlik ağına sahibiz. Sıhhat sigortası sistemimiz yani toplumsal güvenliğin içerisinde değerli bir toplumsal muhafaza sistemi olan sıhhat sistemimiz tıpkı formda. Biz bu bakımdan toplumsal devletin bu alanlardaki bütün imkanlarını en faal bir formda kullanma konusunda hiçbir tereddüdü olmayan, bugüne kadar da bu mevzuyu muvaffakiyetle yürütmüş olan bir ülkeyiz.
“Toplu kontratlar, sendikalaşma taban fiyatı üste taşıyacak bir araçtır”
Çalışma hayatında öbür bir düzenleyici düzeneğimiz bizim toplu mukaveleler ve toplu mukavelelerin dışında da minimum fiyat uygulamasıdır. Minimum fiyat ismi üzerinde çalışanlarımızın minimum seviyede temel geçimlerini sağlayacak bir fiyat siyasetidir. Bunun manası şudur aslında. Demokratik toplumlarda minimum fiyatın üstündeki fiyat demokratik kurumlar vasıtasıyla işletilir ve yükseltilir. O da nedir? Toplu mukaveledir. Toplu mukavele deyince kesinlikle örgütlü personeller toplu mukavele hakkından istifade ediyorlar. Bu bakımdan ben Türkiye’de taban fiyatı üste taşıyacak fiyat siyasetlerinin tıpkı vakitte bir toplumsal siyaset aracı olarak görüyorum.
“Demokratik toplumun getirdiği özgürlükler çalışanlarımız tarafından gereğince kullanılamıyor”
Mücadele ve sendikal örgütlenme sonucunda oluşacak toplu kontrat vasıtasıyla gerçekleşecek fiyatların örgütlenmeye bağlı olduğunu, örgütlenme seviyesi arttıkça bizim taban fiyatın üzerinde ortalama fiyat düzeyinin yükseleceği bir evreye geçeceğimizin altını çizmek istiyorum. Hasebiyle minimum fiyat toplam fiyatların üçte birini geçti. Temel fiyat oldu vesaire üzere tespitler var. Lakin bu bize bir diğer şeyi söylüyor. Demek ki Türkiye’de personel bölümü yeteri derecede örgütlü değil, yeteri derecede toplu mukaveleden istifade edilemiyor.
“Örgütlenme gayreti içerisine giren personellere olumsuz hal sergileyen patronlar karşı biz bakanlık olarak çalışanlarımızı koruduk”
Demokratik toplumun getirdiği özgürlükler çalışanlarımız tarafından gereğince kullanılamıyor. Bunun manası buralarda kimi problemler var. Problemlerden hepsinden bahsedecek vaktimiz yok fakat kimilerini söyleyeyim. Bunlardan biri işletme cinslerinin bizde ölçeğinin küçük olması. Bu küçük işletmelerde örgütlenme problemlerinin ağır olduğunu biliyoruz. İkincisi bizim patronlarımızın sendikaya karşı demokratik çalışma kültüründen uzak olması. Sendikalardan yürütmeleri, sendikalı örgütlenmeyi bir tehlike olarak algılamamalı. Bu durum günümüz için, çağdaş ve demokratik toplumlarda örgütlenme kültürü açısından geri bir zihniyet söz ediyor. Bunun değişmesi lazım. Üçüncüsü de sendikalarımızın ve çalışanlarımızın örgütlenme motivasyonlarının düşük olması. Personellerimizin de daha hassas hale getirilmesi, eğitim başta olmak üzere onlara dayanak verilmesi. Bu hususta şunu söylemek isterim ki örgütlenme gayreti içerisine giren emekçilere olumsuz hal sergileyen patronlar karşı biz bakanlık olarak emekçilerimizi koruduk.
“İşçi ve iş verenin yaşadığı problemler çözülmesi gereken konulardır”
Ben burada ayrım yapmam. Değerli olan burada personelin ekmeğini büyütecek emeğinin kıymetlendirecek bir toplu kontrat hakkının kullanımıdır. Bu bahiste her sene dayanak olacağımızı, çeşitli örnek olaylarla bugüne kadar gösterdik, göstermeye de devam edeceğiz. Biliyoruz ki Türkiye personellerinin emeğiyle büyüyor. Alın teriyle büyüyor. Türkiye’nin büyümesinde en büyük hisse onların. Onları bu üretim sürecinde, ürettikleri pahadan hisse almaları konusunda da bizim Çalışma Bakanlığı olarak bütün sorumluluğumuzu yerine getirmemiz gerekir. Bu mevzuda hiçbir durumdan kaçınmayacağız. Ben bu vesileyle Türk-İş Topluluğu’nun sendikalı örgütlenmesinin Bursa’daki liderleriyle, temsilcileriyle bir ortaya gelmekten memnun olduğumu tabir etmek isterim. Şunun altını çizmek istiyorum. Çalışanın rastgele bir sorunuz olduğu vakit, rastgele bir iş yerinde bir sorun olduğu vakit o sorunu kendi sıkıntımız olarak biliyoruz. Sendikalarımızın, şube liderlerimizin, liderlerimizin yönetici arkadaşlarımızın vasıtasıyla yada ferdi olarak bu meseleleri bizim karşımıza getirebilirsiniz. Önümüze gelen her sorun çözülmesi gereken bir bahistir. Bunu bu türlü bilmenizi isterim.” (İHA)