Mehmet Haktan
Aslı Akarsakarya ismini birincinin 2009’da ‘Düşe Kalka’ isimli hikaye toplamıyla Yaşar Nabi Nayır Ödülü’nü aldığında duyduk. Genç muharrir, edebiyat etraflarından olumlu yorumlar almıştı bu kitabıyla birlikte. Bu yorumlarda edebiyatımızın yeni bir öykücü kazandığından bahsedilmiş, titiz lisan tavrı ve hassas bakışıyla yürüyeceği yolu daha birinci elden sağlamlaştıran bir müellifle karşı karşıya olduğumuz söylenmişti. Has edebiyat takipçileri de Akarsakarya’nın ismini “takip edilecekler” ortasına eklemişti. Ne ki müellif birinci kitabının akabinde uzun bir sessizlik sürecine girdi. Bu tahminen de Akarsakarya’nın yazı ile kurduğu bağ ile ilgilidir.
Yazmak için harekete geçmektense yazının kendisini harekete geçirmesini bekleyen yazarlardandır ki durum o denli gözüküyor zira bundan tam yedi yıl sonra, 2016’da ‘İçeride Kalanlar’ isimli bir romanla, birinci hikaye kitabından on iki yıl sonra da yeni hikaye toplamı ‘Buraya Kısıldık Sanırım’ ile çıkabildi okurlarının karşısına müellif. ‘Buraya Kısıldık Sanırım’ın birinci baskısı 2021’de Edebi Şeyler tarafından yapılmıştı. Basıldığı periyot de Yunus Nadi Hikaye Ödülü’ne paha görüldü. Kitap artık yeni baskısıyla tekrar kitapçı raflarındaki yerini aldı. Aslı Akarsakarya’nın edebiyat seyahatinin ortaya uzun fasılalar girmeden devam etmesi ise kendisini takip listesine ekleyenlerin dilekleri ortasında yer alıyor.
BİRBİRİYLE AKRABA METİNLER
Yayımladığı her iki hikaye kitabıyla Türkiye’nin kıymetli edebiyat mükafatlarına layık bulunan Akarsakarya’nın hikaye dünyası bugünün beşerinin kederleri, açmazları, çıkmazları ile örülü. Müellifin her iki hikaye kitabını da bu bağlamlarıyla birbiriyle akraba metinlerin bir ortada olduğu kitaplardan sayabiliriz. Toplumun içinden geçtiği süreçleri ve çeşitli kırılma anlarını da hikaye kainatı içinde tekrar yaratan müellif, hikayeleriyle ortaya koyduğu dünyada düşleri ve gerçekleri ortasında sıkışmış hikaye bireylerinin ortasına çağırıyor bizi.
Akarsakarya’nın bu düş ve gerçek ortasındaki ikilemde gördüklerinden bir “sıkışmışlık” hissiyle ilerlediğini söylemek gerek. Müellif ise bu sıkışmışlığın içinden hikaye bireylerini çekip çıkarmak üzere bir niyetle kaleme almıyor kurgularını. Bilakis, hikaye bireylerinin o ortada kalmışlığı müellifin asıl beslendiği yer. Bilhassa ‘Buraya Kısıldık Sanırım’ bunun hoş bir göstergesi.
‘Buraya Kısıldık Sanırım’da Akarsakarya, hikaye bireylerine biçtiği bahttan çıkışlarının olmadığını kendilerine çabucak her satırda hatırlatıyor. Hayattaki rollerine, belleklerinin kendilerine yüklediklerine, vaktin ruhuna ve içinde yaşanılan toplumun ikiyüzlülüğüne mahkum bu karakterlerin hayalleri ise acı ve nahoş gerçekliğin gerisinde kalmaya mecbur oluyor her vakit. Hayal ve gerçek ortasında sıkışıp kalmış hikaye bireyleri dendi ya az önce… İşte bu uğraşın peşinen galibini belirliyor muharrir: “Gerçek”. Hem de en ham, en yakıcı haliyle. Akarsakarya’nın hikayelerinde hayaller, hayal olarak kalmakla cezalandırılmış diğer hikaye şahısları üzere bir rol üstleniyorlar bu bağlamda.
ARAFTA KALMIŞ ANLARIN PEŞİNDE
Bu gerçek ise nasıl en yıkıcı haliyle hikayelerde görülüyorsa yeniden açık haliyle müellif tarafından dillendiriliyor. Son derece titiz ve bu titizliği göze sokmayacak kadar saf bir lisan kullanımı var muharririn. O denli ki, yazının kendisini çağırmak için bu kadar beklemesinin nedenleri ortasında genç kalemin bu hassasiyetinin de hissesini arayabiliriz.
On sekiz hikaye yer alıyor ‘Buraya Kısıldık Sanırım’da. Bu on sekiz hikayenin çabucak hepsi arafta kalmış anların peşinden gidiyor. Aslı Akarsakarya’nın güçlü ve titiz kaleminden insanın tüm kırılganlığını kendisine tekrar hatırlatmak için yazılmış metinler bunlar âdeta. Bu kırılgan dünyaların içinden okurlara kalan ise tatlı düşler değil, sarsıcı gerçekler olacak. Tıpkı hikaye bireylerine kaldığı gibi…