Emirhan Durmaz
İZMİR – Maraş merkezli 11 ili ve yaklaşık 13,5 milyon insanı etkileyen 6 Şubat sarsıntılarının akabinde afet bölgelerinden verilen depremzede göçünün 2 milyona yaklaştığı belirtiliyor. Sarsıntıların akabinde en çok göç alan kentlerden birisi de İzmir oldu. Zelzeleden bir hafta sonra Antep’ten İzmir’de bulunan akrabalarının yanına gelen Ebru ile yaşadıklarını ve İzmir’de tekrar bir hayat kurma çabasını konuştuk.
‘DOĞUP BÜYÜDÜĞÜMÜZ KENTTE KİMSESİZ HİSSETTİK’
Antep’in merkez ilçelerinden birisi olan Şehitkamil’de ikamet ettiğini belirten 35 yaşındaki Ebru, “Oturduğumuz yer epey hareketli bir bölgeydi. Temelinde o kalabalık içinde size hiçbir şey olmaz zannediyorsunuz. Lakin, sarsıntı sonrası kent meyyit kente döndü. Kimse yoktu, elektrikler yok ve her yer karanlık. Doğup büyüdüğümüz yerde kendimizi kimsesiz hissettik. Çakarlı bir otomobile hasret kaldık, önümden geçsin göreyim istedim. Polis göreyim, AFAD göreyim istedim, kâfi ki birileri var diyelim istedik” dedi.
‘TAM ÜÇ GÜN BİR DİLİM EKMEK BİLE YEMEDİK’
Üçüncü gün açık bir kafeteryaya rast geldiklerini aktaran Ebru, “Tam üç günün sonunda bir dilim ekmek elimize geçti. Allah ondan razı olsun, bir kafe sahibi kendi imkanlarıyla elinde kalan dilim tost ekmeklerine çikolata ve reçel sürüp dağıttı. Yetkilileri arayıp yardım istedi, ‘bir dilim ekmek için izdiham olacak, korkuyorum’ dedi, lakin rastgele bir şey ulaşmadı. Orayı bulana kadar su yoktu, ısınacak bir şey yoktu, yiyecek bir şey yoktu. Kaldı ki hakkımızı da 4 yaşındaki çocuğumuza verdik. Ramazan geldi oruç tutuluyor artık, oruçta iftar var bizde yoktu, tam üç gün…” biçiminde konuştu.
Kulaktan dolma bilgilerle kendilerine bildirilerin geldiğini lisana getiren Ebru, “Şu tesis açık, buraya geçebilirsiniz diye bildiriler aldık. Gidiyoruz, bırakın konaklamayı oturacak yer dahi kalmamış. Tuvaleti gelen gidemiyor, yeri kapılmasın diye. Sonlu sayıda su geliyor 8-10 kişi bir şişeden daima bir ağızdan su içiyordu” sözlerini kullandı.
‘ÇADIR YOKTU, YİYECEK ALTINCI GÜN GELDİ’
AFAD’ın yiyecek ulaştırmasının altıncı günü bulduğunu aktaran Ebru, “Ben ve akrabalarım bırakın konteynırı çadır üzere bir şey görmedik. Yahu onu bırakın bir battaniye istedik, beşinci gün geldi lakin vermediler. Orada istiflenmiş kamyonda var, lakin bunlar öteki yere gidecek dediler. Altıncı gün ise yarım pet bardak mercimek çorbası dağıttılar. Bir müddet sonra o da bitti ve yalnızca dilim ekmek dağıtıldı bulunduğumuz yerde” diye konuştu.
‘İNSANLAR ELLERİYLE EMRE APARTMANI ENKAZINI KAZIYORDU’
Panik atağına karşın etrafta ne olup bittiğini görmek istediğini ve eşini ikna edip etrafı gözlemlediklerini tabir eden Ebru, “Sosyal medyada görüyorduk lakin devlete konduramıyorduk. Bakın bunu duyduğumla değil, gitmiş görmüş yaşamış biri olarak söylüyorum, dikkat edin lütfen. Emre Apartmanı önünde dördüncü gün yalnızca dua eden bir teyze ve elleriyle enkaz kazmaya çalışan beşerler vardı. Rabbim şahidim ki ne bir arama kurtarma takımı ne bir şey… 4-5 trafik polisi görebildik yalnızca fakat ne yapsın ki onlar” diye konuştu.
‘UMUDUMUZU YİTİRDİĞİMİZ KENTİ GERİDE BIRAKIP İZMİR’E GELDİK’
Depremden bir hafta sonra İzmir’de bulunan akrabalarının yanına gelebildiklerini aktaran Ebru, “Buraya gelince depremzede olduğumu anladım. Ayağımda terlik, üstümde yardım kolilerinden verilen pijama ve ablamın montuyla çıktım sokağa. Burada birinci sefer ‘geçmiş olsun, bir şeye gereksiniminiz var mı’ üzere şeyler söylendi” biçiminde konuştu.
Yanına geldiği ablasının eşinin iflas ettiğini ekleyen Ebru, “Bizde de beş kuruş yok, onlarda da. Kaymakamlığa gitmemiz gerekiyordu lakin otobüse dahi verecek paramız yoktu. Aradık ve toplumsal yardım kaydımızı yaptırdık. Sağ olsun Buca Kaymakamlığı bir ölçü para yardımında bulundu. Devlet de hesabımıza 10 bin lira yolladı. Pekala lakin burada nasıl kalacağız, sonrası ne olacak” diye konuştu.
‘BU ŞARTLARDA YİNE BİR HAYATI NASIL KURACAĞIZ’
Hayat pahalılığından keder yanan Ebru, “İzmir Belediyesi tarafından Bir Kira Bir Yuva kampanyası yapıldı. Bir umutla başvurduk ve sonucunu bekliyoruz. Aksi takdirde burada nasıl kalacağız, işimize devam edemiyoruz ve bulduğumuz en uygun kiralık konut 6 bin lira. Bunu karşılamak ise mümkün değil” diye konuştu.
İzmir’e dört aile birlikte geldiklerini belirten Ebru, “Ablamlarla üst üste kalıyoruz. Banyo, tuvalete sırayla gidiyoruz. AFAD’ı aradık konaklayacak yer sorduk, şu anda yerimiz yok karşılığını aldık. İzmir’e nasıl tutunacağız, ya da nasıl geri döneceğiz bilmiyoruz. Bilinmezlik içerisinde ve boşluktayız” biçiminde konuştu.
‘ANTEP’TE KİRALAR 5-10 BİN LİRA ARTTI’
Eşinin Antep’te müzisyen olduğunu ve müzik yasağının devam ettiğini söz eden Ebru, “Pandemiden bu yana alışığız bu duruma. Pandemi de hastalığın yanısıra müzik yasağı ile birinci evvel bizi vurdu. İşler âlâ gittiğinde dahi taban fiyatın bir tık üstünü kazanabiliyorduk. İlanlara girdiğinizde Antep’te kiraların 5-10 bin lira arttığın görebilirsiniz. 9 bin lira kazanıp 3 bin liralık meskenlere 8-10 bin lira kirayı nasıl vereceğiz, bu mümkün değil. Valilik, az-orta hasarlı meskenlere girebilirsiniz demiş lakin rafları, eşyaları, duvarları üzerimize gelen konutumuza nasıl girelim. O travmayı baktıkça nasıl hatırlayalım” tabirlerini kullandı.
‘TOPLANAN PARALAR İLE KÜÇÜK BİR ÜLKEYE BAKILIR’
İnsanların üzerine yükseklerden bir şeyler fırlatılmasının yakışık olmadığını belirten Ebru, “Depremzedelere dilenci muamelesi edilmesin. 6 Şubat’tan evvel bizim de her şeyimiz vardı. Bu duruma düşürmemek devletin elindeydi. Bekleyeceksin, yapacağız üzere dikte cümleler değil, şefkat görelim istiyoruz. Yaşadığımıza şükrediyoruz fakat bu türlü mi olmalıydı? Beşerler kalacak yer bulamıyor, yiyecek-içecek bulamıyor, çadırları su basıyor, köydekiler hayvanları bırakıp çıkamıyor. Her şeyi bırakalım, devlet ulaştı diyelim, çadır kentler kuruldu diyelim… Çadırda hayatını idame ettirmeyi kim ister? Toplanan bu kadar para ile küçük bir ülkeye bakılır. 11 kente bakılamaz mı? Bir an evvel harekete geçmeleri lazım” halinde konuştu.