Üç gündür ibret verici bir tartışmayı, kahredici bir münazara olarak izliyoruz.
Ve bu münazara giderek sakinleşiyor…
Münazara hususumuz Hatay Havaalanının pistinin onarımı…
Pisti kim onardı…
Depremin lakin 6’ıncı gününde tam kullanıma açılabilen asfalt bir pistin tamiratını tartışıyoruz…
Ve ne yazık ki mevzu hala “Basit bir asfalt pist niçin lakin bir haftada onarılabildi” sorusuna sıra gelemedi.
Araç mı bulunamadı…
Yoksa buyruk verecek, koordine edecek biri mi…
ANKARA’NIN GURURUNA DOKUNDU
Özetleyelim…
Depremin üçüncü gününde Ankara Büyükşehir Belediye Lideri Mansur Yavaş bir açıklama yaptı:
“Büyükşehire ilişkin araçlar Hatay pistinin tamiri için çalışıyor…”
Bu kadar kolay, bu kadar yalın bir cümleydi…
Her yıl kilometrelerce asfalt onaran, hafriyat yapan bir mahallî kuruluş elinde gelebilecek çok kolay bir işe başlamıştı.
Nedense bu cümle Ankara’da birilerinin çok onuruna dokundu…
Oysa bu türlü bir zelzelede yapılması gereken birinci işti bu…
Kurtarma takımlarının, yardım materyalinin en süratli biçimde sarsıntı alanına geçmesini sağlayacak en acil işti…
Aradan geçen üç gün içinde havaalanına tek araç göndermeyen yahut gönderemeyen bir Afet idaresi nedense çok sonlandı bu açıklamaya…
KARŞI ATAK: HAYIR PİSTİ BELEDİYE DEĞİL İGA ONARDI
Böylece ortadan 3 gün daha geçti ve sonunda Havaalanı pisti kullanıma açıldı.
Depremden 6 gün sonra uçaklar oraya inerken tartışma büyüdü…
Dün gelinen nokta ise maalesef şuydu:
“Hayır havaalanını Ankara Belediyesi değil İGA onardı…”
İktidarın bütün ağır topları bunu savunmaya başladı…
Oysa hepimiz zelzelenin üçüncü gününde orada çalışan Ankara Büyükşehir araçlarını gördük.
Daha sonra İGA’nın araçlarını da gördük.
GERÇEK ŞUYDU
Gördüğümüz şuydu:
Depremin üçüncü günü Ankara Büyükşehir Belediyesine ilişkin araçlar molozları kaldırmaya başladı.
Daha sonra İGA çalışanları ve araçları geldi, pisti onarma çalışmalarını tamamladı..
Bir lokal idareyle özel bir şirket ortasında şahane bir iş birliği…
Önce gelen evvel yapılması gerekeni yaptı.
Sonra gelen sonra yapılması gerekeni…
EN SONRA DEVLET BÜYÜKLERİ GELDİ, ANCAK ARAÇLARLA DEĞİL LİSANLARIYLA
Oraya son gelen ise devlet oldu…
Ama devlet araçlarıyla değil, tartışmaları ile geldi.
“Devlet” ismine konuşan büyük isimler artık var güçleriyle bize şunu söylüyorlar:
“Hayır Ankara Büyükşehir Belediyesi orada yoktu, İGA vardı…”
İyi de başından beri bu olayı televizyonunun başında izleyen milyonlarca insan, gözleriyle gördüklerini inkar mı edecek?
ÖZEL ŞİRKETİ GURURUNA YEDİREN DEVLET SEÇİLMİŞ BELEDİYEYİ KABULLENEMİYOR
Bu münazaradan geriye kalacak asıl trajik soru şudur:
Kardeşim İGA dediğin devlet değil…Bir özel şirket. Onun araçlarının havaalanını onarmasını gururuna yediriyorsun da, halkın oylarıyla seçilmiş bir belediyenin araçlarının oraya evvelden gelip çalışmaya başlamasını niçin gururuna yediremiyorsun?
Çünkü o muhalif bir belediye…
Ondan mı…
Yani senin partine ilişkin bir belediye gelseydi bu hiç gururuna dokunmayacaktı..
Öyle mi…
YAPMAYIN BUNU LÜTFEN… O DA BU ÜLKENİN BİR KAMU KURULUŞU
Yapmayın bunu…
Lütfen yapmayın.
Böyle büyük bir felakette senin partin beni partim olmaz…
“Asrın depremi” diyoruz…Böyle bir sarsıntıda iktidar, merkezi devlet gururu diye bir şey olmaz…
Muhalefetin de gururu olmaz…
Ortada bir tek gurur vardır ve o da ülkemizin gururudur… Biliniz ki bu türlü tartışmalarla bu gururu yerle bir ediyoruz.
BU ZELZELEDE KİMLER ÜLKEMİZİN GURURU OLDU
Hadi öyleyse gelin bir gurur bilançosu çıkaralım…
Gururumuz, hastanelerde kendi hayatları kıymetine bebekleri kurtarmak için kuvözlere sarılıp sarsıntının geçmesini bekleyen vazifeliler, yatan hastaları kurtarmak için yıkılmak üzere olan binaların odalarına koşup hastaları kurtarmaya çalışan hastabakıcılar oldu.
Canla başla çalışan AFAD çalışanları, Kızılay çalışanları, yerle bir edilmiş AKUT’çuların hiç gocunmamış azimleri, sivil gönüllüler oldu…
Ülkenin her yerinden ambülansları, iş araçları, cenaze araçları ve yetişmiş çalışanı ile sarsıntı yerine koşan iktidar partisinden, muhalefetten lokal idareler oldu…
Millete itimat veren AHBAP oldu…
İş araçlarını en kısa vakitte enkaz çalışmalarına gönderen ülkenin inşaat şirketleri oldu…
Yerel mağazalarını halka ücretsiz açan alışveriş zincirleri oldu…
Enkazın en tehlikeli yerlerine giren kahraman madencilerimiz oldu…
Ve natürel bu zelzelede dimdik ayakta olduğunu hepimize ispat eden “Bir millet olma” gücümüz oldu…
Epeydir birinci kere, kutuplaşmış ruhlarımızın yarattığı buzul dağlarını çatlattık, yine millet olduk, milletimize güvendik…
Ve onunla gurur duyduk…
SAATE KARŞI BİR YARIŞTI VE NE YAZIK Kİ VAKTİNDE AÇAMADIK
Yandaşlıktan yahut muhaliflikten kör olmamış gözler her şeyi gördü, herkesin hakkını veriyor…
Görme engellilerimiz bile gönül gözleriyle olup biten her şeyi gördü…
İktidarıyla muhalefetiyle hepimiz işte bunlarla övünmeliyiz…
Ve şunu da biliyoruz…
Hatay Havaalanının açılması saate karşı bir yarıştı.
Ne yazık ki vaktinde açamadık.
ENKAZ HALA ORADA; ESKİ İSTANBUL TULUMBACILARI SAVAŞI GEREKSİZ
Bunun üzerinden bir “Eski İstanbul tulumbacıları savaşı” yapmanın hiçbir manası yok.
Oraya birinci gidebilen gitti ve çalışmaya başladı, molozları kaldırdı.
Sonra gidebilen gitti ve tamamlanması gereken işi tamamladı.
Seçilmiş belediyenin gönderdiği çalışanlar ve kamyonlar çalışmaya başladı.
Bir özel şirkete ilişkin çalışanlar ve araçlar işi tamamladı.
Yani sıkıntı gurur meselesiyse…
Ortada kimsenin kendine yediremeyeceği bir gurur sorunu yok.
Tek gurur problemi o havaalanını vaktinde açmaktı…
Ne yazık ki çok geç açabildik…
İşte ondan ötürü utanmalıyız…
BORSAYA GİREN BİR MUHALİF BELEDİYE ARACI YOKTU
Tabi bir de İstanbul Borsasının kapanma kararının neden 3 gün sonra alınabildiği sıkıntısı var.
Bir münazara konusu ve gurur problemi de o…
Onu da konuşmalıyız…
On binlerce küçük yatırımcının altında kaldığı o enkazı kaldırmaya giden muhalif bir mahallî idare kamyonu da yoktu…
Dolayısıyla o gurur sorununu daha rahat konuşabiliriz.
O enkaza devletin kamyonları neden 3 gün gecikmeyle gelebildi…
Bu sorunun da hepimizi ikna edici karşılığını alabilmeliyiz…
Bakalım kim bunu gururuna yedirebilecek…
Ertuğrul Özkök
Odatv.com