Yeni yılın birinci yazısını daha hoş şeylerden bahsederek yazmak isterdim lakin annem münasebetiyle yaşadığımız bir sorunu kaleme almak durumunda kaldım.
Bir vatandaş olarak rastgele bir kurum çalışanlarıyla ilgili yaşadığım sorunu kesinlikle ilgili yetkililere bildiririm. Bildiririm ki bir daha ne ben ne de öbür vatandaşlar birebir meseleyle karşılaşsın. İşte bu yazı maalesef ki birebir sıkıntıyla tekraren karşılaşmış, yetkililere iletmiş ancak çözülememiş bir sorunun yazısı.
Annem 86 yaşında Alzheimer hastası… Açıkçası hem hasta hem de hasta yakınları için sıkıntı bir süreç. Evlatları olarak kendi imkânlarımızla ve elimizden geldiğince her türlü tedavisini yapmaya çalışıyoruz.
112 GRUBUYLA SORUN YAŞIYORUZ
Son 6 aydır artık baş edemediğimiz durumlarda 112’yi arıyoruz. Süreç nöbetçi doktora bağlanmak, annemizin durumu hakkında bilgi vermek ve ardından ambulansın gelmesiyle işliyor… Buraya kadar rastgele bir sorun yok. Sorun bu noktadan sonra başlıyor. Çoklukla genç yaşta arkadaşların vazife yaptığı 112 takımıyla sorun yaşıyoruz.
Bundan yaklaşık 3 ay evvel gelen 112 grubunun annemize ve bize karşı saygısız davranışları sebebiyle “Sağlık Bakanlığı Şikâyet Hattı”nı arayarak durumu ilettim. Bana, kendilerini uyaracaklarını ve bir daha bu türlü bir sorun yaşamayacağımızı söylediler.
“ANNENİZİ 2’DE NE YAPALIM”
Fakat 02 Ocak 2023 Pazartesi günü saat 01.37’de annemin durumundan tasa ederek 112’yi aradım. Bağladıkları doktora durumu anlatarak tansiyonun ve ateşinin olağan olduğunu ama annemin şikâyetleri ve seyreden durumundan tasa ettiğim için aradığımı söyledim. Hekim konutumuza 112’yi yönlendirdi. İki genç bayan arkadaş geldi. İçlerinden biri, öbür görevliye daha daire kapısından girer girmez ve mutsuz bir tabirle “Biz bu binayı tanıyoruz” dedi. Bu cümleyi telaşlı durumum içerisinde duymazdan geldim. Sonrasında içeriye yani annemin yanına geçtiklerinde ise “Siz, küçük şeyler için daima bizi arıyorsunuz. Artık biz annenizi gecenin ikisinde ne yapalım?” diyerek söylendi. Kendisine durumu hakkında bilgi vermelerinin kâfi olacağını, hastaneye gitmek üzere bir talebimiz olmadığını söyledim. Kısacası, annemin durumunda da tehlike arz eden bir durum olmaması üzerine gittiler.
BİZE 4 KİŞİ BULUN TALİMATI
Öncesinde ve yaşadığımız geceden sonra bir daha 112’yi arayabilir miyim, bilemiyorum. Vatandaş olarak sıhhat görevlilerine karşı saygılı olmamız gerektiği üzere, onların da biz vatandaşlara karşı saygılı olması gerektiğine inanıyorum. Tekraren yaşadığımız bu durumu hak etmediğimizi düşünüyorum. Vazifesi olduğu için konutuma gelen sıhhat görevlisinin hasta ve hasta yakınına üsten bakan bir sözle konuşmasını kabul etmiyorum… Bunu yalnızca biz mi yaşıyoruz bilmiyorum lakin daha evvelki gelişlerinden edindiğim deneyim ile hastamızın hastaneye götürülmesi gerekiyorsa “Bize 4 kişi bulun!” diye talimat verilmesini de garipsiyorum. Saatin geç olduğu vakitlerde 3 kişi bulabildiğimizde ise 112 takımı sorun yapıyor. Ki bunu yaşadığımızda takımın içinde erkek misyonlu vardı. Sedyeye parmağını dahi sürmedi. (Bu meseleler ve fazlası şikâyet sınırı kayıtlarında mevcuttur).
Anlamlandıramadığım ve kabul etmediğim daha doğrusu edemeyeceğim konu, biz neden sıhhat vazifelileri tarafından “devletin imkânlarını suiistimal eden vatandaş” pozisyonuna sokulmak isteniyoruz? Annemiz, bizim ebeveynimiz olduğu kadar bu devletin de bir vatandaşı değil midir?
EĞİTİMLER VERİN
Ailemizde tıp eğitimi almış kimse yok, elimizdeki aletler de tansiyon ve ateş ölçer… Yani hastamızın durumunun kritik olup olmadığını anlayabilecek bir bilgi ve alet edevata sahip değiliz. Yaşını göz önünde bulundurarak 112’yi arıyoruz, nöbetçi doktora ateşini ve tansiyonunu söylüyoruz. Ne yanlış beyan veriyoruz ne de geldiklerinde ısrarla annemizi hastaneye götürmelerini talep ediyoruz. Konuttan çıkması kolay bir hasta olsa zati acile götürürüz. Yalnızca Alzheimer hastası yaşlı bir bayana durumu hakkında bilgi verilmesini ve gereği ne ise onun yapılmasını istiyoruz.
Sağlık Bakanlığı yetkililerinden istirham ediyorum; 112 grubunuza hasta ve hasta yakınlarına nasıl davranması gerektiğiyle ilgili eğitimler verin.
Hayat, bizler yani meskende bakıma muhtaç hastaların yakınları için gereğince sıkıntı. Bir de genç arkadaşların şımarıklıklarını inanın ki çekebilecek durumda değiliz.
Ben bir daha 112’yi ararken konuta gelecek grubun bizlere yaşatacağı muamelenin gerilimini yaşamak istemiyorum. Ve mümkünse muhtemel 112 davetimize “Binamızı tanıyan” gruptaki arkadaşın –annemle ilgili yargıları– sebebiyle gelmemesini bilhassa rica ediyorum.
Ayşe Baykal
Odatv.com