Alişan’ın kareşi Selçuk Tektaş, geçtiğimiz yıl temmuz ayında koronavirüs sebebiyle tedavi gördüğü hastanede hayatını kaybetmişti.
Alişan ve yengesi Merve Tektaş, Selçuk Tektaş’ın ölüm yıldönümü için sosyal medya hesaplarından duygusal paylaşımlarda bulundu.
“Yaşamayan kimse anlayamaz”
Eşinin ardından iki kızı ile hayata tutunan Merve Tektaş, el ele çekilen siyah beyaz fotoğrafın altına şu notu düştü: “Sensiz geçen günler aylar çok zor oldu. Hiçbir şey eskisi gibi değil çünkü sen yoksun. Yaşamayan kimse anlayamaz… Evinin ışığının sönmesinin ne demek olduğunu bilemez… Zevkle yenilen yemeklerlerin nasıl boğazında düğümlendiğini bilemez… Kimse çocuklarının canının nasıl yandığını görmek istemez. Ben kaderimin böyle olmasını istemezdim. Dünyaları verirdim. Çaresizce çırpınmak ve kaybetmek ne demek kimse bilemez! Fotoğrafta ya da yemek masasında bir sandalyenin eksik olmasını yaşamayan anlamayaz! Selçuğum sen benim kocam, sevgilim, arkadaşım, çocuğum, arkamda her şeyi halleden tek kişiydin ve ben kaybettim.
‘Hayatımın en büyük şansı sensin’
Karanlıkta çocuklarına aydınlığı yaşatabilmek çok zormuş be Selçuğum. Meleklerimiz bana emanet ve ben onlar için dimdik ayakta olacağım ama yüreğimdeki yangın hiç sönmeyecek. Ellerimi bırakmamanı çok isterdim. Bu yalan dünyada yalnız kalmayı hiç istemezdim. Her gün ama her gün sana hakkımı helal edeceğim ve yaşattığın her şey için teşekkür edeceğim. Seni çok seviyoruz ve mutlaka buluşucağız buna inanıyorum. Bana her zaman ‘hayatımın en büyük şansı sensin’ derdin bunu hiç unutmayacağım. Haykırıyorum içimden gitme diyorum!”
“Bir yıl geçti sensiz Selçuk”
Kardeşini kaybettikten sonra yeğenlerini bir an olsun yalnız bırakmayan Alişan, yaptığı paylaşımda özlemini dile getirdi:
“Bir yıl geçti sensiz Selçuk…Tam 1 yıl 1 aydır sesini duyamıyorum ve bir daha asla duyamayacağım… Sadece 1 kere geldin rüyama ve kısacık konuştun gittin… Ben hiç böyle bir dünya hayal etmemiştim… Sensiz hiçbir hayalim yoktu… Kaderimizin, alın yazımızın böyle olacağı ve seni çok erken kaybedeceğim aklımım ucundan geçmezdi… Yapacağımız daha o kadar çok şey vardı ki, her şey yarım kaldı…”
