Üniversal muharriri Yusuf Karadaş, hafta sonu düzenlenen ‘7. Alimler Buluşması’nın Erdoğan’ın Kürt sorunu ve Ortadoğu siyasetleri ile irtibatını kıymetlendirdi.
Hizbullah’a yakınlığı ile bilinen Alimler ve Medreseler Birliği’nin düzenlediği toplantıda “Kürt meselesinin laik-seküler güçlerin elinden kurtarılması” ve “ümmetçi çözüm” kararlarının alındığına dikkat çeken Karadaş, Erdoğan’ın “Diyarbakır’da Hizbullah’ı (Hüda Par) ve Afrin’de El-Nusra’yı Kürt problemindeki gerici siyasetin araçları olarak” devreye soktuğunu belirtti.
Yusuf Karadaş’ın “Diyarbakır’da Hizbullah, Afrin’de el Nusra!” başlıklı yazısının ilgili kısmı şöyle:
“Diyarbakır’da 15-16 Ekim tarihlerinde gerçekleştirilen “alimler buluşması”na Taliban temsilcisinin katılması ve sonuç bildirgesinde Taliban’ın Afganistan’da kurduğu İslam Emirliği’nin “İslam ümmeti için iftihar vesilesi” ilan edilmesi, Hüda Par’ın Kürtler için nasıl bir idare modeli istediği konusunda fikir veriyor.
Kürt probleminin laik-seküler güçlerin elinden kurtarılması için “ulema”ya daha fazla sorumluluk alma davetinin da yapıldığı buluşmaya Erdoğan’ın en yakınındaki isimlerden biri olan Yeni Şafak Muharriri Yusuf Kaplan’ın katılması, iktidarın dayanağı ve bu dayanağın ardındaki hesapların anlaşılması bakımından kıymet taşıyor. Kaplan, burada yaptığı konuşmada Hüda Par’ı “Bölgenin emniyet supabı, Müslümanların yüz akı” ilan ederek dayanağını ortaya koydu.
Kaplan’ın Hüda Par ile ilgili görüşleri yeni değil. Daha 2015’te yazdığı bir yazıda devlet nasıl geçmişte PKK’ye karşı Hizbullah’ı desteklediyse bugün de HDP’ye karşı Hizbullah’ın yasal kolu olan Hüda Par’ı desteklemesi gerektiğini söylemişti.
Kürtlere karşı ‘özel savaş’ın yürütüldüğü 1990’lı yılların içişleri bakanlarından İsmet Sezgin, “Hizbullah’ın PKK’ye karşı örgütlendirildiği”ni itiraf etmiş ve periyodun OHAL valilerinden Ünal Erkan da “PKK çökertilmedikçe, Hizbullah tipi militan örgütleri çözmeye yönelik niyetli değiliz” demişti. Veli Küçük ve Arif Doğan ile birlikte JİTEM’in kurucuları ortasında yer alan periyodun Özel Harp Daire Lideri Teoman Koman da Hizbullah’ı “PKK’nın baskılarına karşı kendini koruyan, dini inançları kuvvetli vatandaşlar” biçiminde tanımlamıştı.
Namık Tarancı ve Hafız Akdemir üzere gazeteciler başta olmak üzere Kürt kentlerinde yüzlerce “faili meçhul” cinayet, o periyot halk ortasında ‘hizbikontra’ olarak anılan devlet destekçi bu güçler tarafından gerçekleştirilmişti.
İşledikleri cinayetleri itiraf eden tetikçiler ve yüze yakın Hizbullah yöneticisi Erdoğan iktidarının 2011’de yaptığı “yasal düzenleme” ile özgür bırakılmıştı.
Hizbullah’ın yasal kolu Hüda Par, kendilerine verilen takviyesi karşılıksız bırakmamış; 16 Nisan 2017’deki başkanlık referandumunda ‘evet’ diyerek ve cumhurbaşkanlığı seçiminde Erdoğan’ı destekleyerek borcunu ödemişti.
İşte bugün tıpkı Kaplan’ın söylediği üzere HDP’ye karşı çok taraflı bir hücum siyaseti sürdüren Erdoğan iktidarı, bölgede Hüda Par’a bilhassa belediyelere atanan kayyumlar üzerinden her türlü takviyesi veriyor. Zira baskı siyasetleri eşliğinde Hüda Par’ın “medrese” ismi altındaki dini örgütlenmelerinin yaygınlaştırılması, seküler-demokratik karakterli Kürt gayretinin geriletilmesinin bir aracı olarak devreye sokulmak isteniyor. Bahisle ilgili daha kapsamlı bir kıymetlendirme için Dilop mecmuasının ‘Kürt Sekülerleşmesi’ belgesine bakılabilir.
Erdoğan iktidarının Kürt sıkıntısında gündeme getirdiği siyasetler bağlamında ele alınması gereken bir öbür değerli gelişme de HTŞ’nin, ÖSO’nun işgali altındaki bölgeleri ele geçirmesi oldu. Bu köşede daha evvel yayımlanan ‘ÖSO’nun yerini HTŞ mi alıyor?’ yazısında Erdoğan idaresinin HTŞ’yi devreye sokmasının ardındaki hesaplara işaret edilmişti.
ÖSO kümeleri ile çatışan HTŞ (Bu çatışmada ÖSO’nun Hamza Tümeni ve Sultan Süleyman Şah kümeleri HTŞ ile hareket ediyor ve Ahrar’uş Şam ve Sultan Murad Tugayı ise ikiye bölünmüş durumda) Afrin’i ele geçirip Azez ve el-Bab’a ilerliyor.
Eğer HTŞ’yi durdurmak isteseydi SİHA’larını, topçu atışını anında devreye sokabilecek olan Erdoğan idaresinin bu sessizliği belirttiğimiz üzere hesapsız değil. Dahası HTŞ’nin işgal ettiği bölgeler bugün Hatay, Kilis üzere valilikler tarafından yönetiliyor.
Erdoğan idaresinin resmen “terör örgütü” olarak gördüğü lakin fiilen desteklediği HTŞ üzerinden yaptığı hesapları birkaç başlık halinde özetlemek gerekirse şunlar söylenebilir:
Birinci olarak; HTŞ (el Nusra), 2013’ten bu yana Kürtlerle çatışma tecrübesine sahip bir örgüt. Münasebetiyle Rojava’ya yönelik operasyon için istediği şartları sağlayamayan Erdoğan idaresi için HTŞ, son devirlerde kendi ortalarında çatışan ve itimat vermekten uzak duran ÖSO’nun tersine uygun bir araç olarak öne çıkıyor.
İkincisi ve daha değerlisi; bilindiği üzere Putin, Suriye’deki müdahale teşebbüsleri konusunda Erdoğan’a muhatap olarak Esad idaresini adres göstermişti. Esad rejimi ise, görüşmek için Erdoğan idaresinin ÖSO kümeleriyle birlikte işgal edilen bölgelerden çekilmesini ön şart olarak öne sürüyor. Böylesi bir tabloda Halep’e kadar olan bölgelerin HTŞ’nin eline geçmesi iki bakımdan Erdoğan’ın işini kolaylaştırıyor. Böylelikle hem resmen “terör örgütü” olarak tanımladığı HTŞ’yi yerleştirerek bu bölgelerden çekilmeden çekilmiş üzere görünmek ve hem de ÖSO’nun kesimli görünümü yerine HTŞ’yi tek muhatap haline getirerek Suriye’nin geleceğine dair pazarlıklarda elini güçlendirmek istiyor.
Üçüncü olarak Erdoğan, ABD’nin de HTŞ’nin İdlib’deki varlığını desteklemesini ve bu bakımdan onu ÖSO’dan farklı ele almasını böylesi bir atılım için avantaj olarak pahalandırıyor.
Erdoğan’ın bu hesabı, el Kaideci HTŞ’yi yalnızca İdlib üzerinden Hatay’da değil; Kilis ve Urfa hududu boyunca da yeni hudut komşumuz haline getiriyor. Hasebiyle bu atak, Türkiye’nin Pakistanlaşması tartışmalarıyla da kontaklı olarak radikal İslamcı terör riskini ülkemiz ve bütün bölgemiz için büyütüyor.
Erdoğan, Diyarbakır’da Hizbullah’ı (Hüda Par) ve Afrin’de HTŞ’yi Kürt problemindeki gerici siyasetin araçları olarak devreye sokuyor. Lakin gelin görün ki, Kürt sorunu kelam konusu olunca burjuva muhalefetin ulusalcı-milliyetçi seküler temsilcileri de olup bitene seyirci kalıp susuyor. Zira bu gerici politikayı boşa çıkarmanın yolu, ülke içinde Kürt sıkıntısının demokratik tahlilini savunmaktan ve bölgede de müdahale siyasetlerine, operasyonlara karşı çıkmaktan geçiyor.” (YAZININ TAMAMI)