İYİ Parti Genel Lideri Meral Akşener, partisinin TBMM’deki haftalık küme toplantısında gündeme ait değerlendirmelerde bulunuyor.
Akşener’in açıklamalarından öne çıkan satırlar şu formda:
“Atatürk diyor ki; ‘Bir hükümetin uygun yahut kötü olduğunu anlamak için, ‘hükümetten hedef nedir?’ bunu düşünmek gerekir. Hükümetin iki amacı vardır. Biri milletin korunması, ikincisi milletin refahını temin etmek. Bu iki şeyi temin eden hükümet düzgün, edemeyen üzücüdür.’
1923’te yapılan bu tespitteki hakikate, bugünlerde tüm çarpıcılığıyla şahit oluyoruz. Bay Kriz ve harika iktisat idaresi sayesinde; artık her yeni güne, yeni bir artırım haberiyle uyanıyoruz. Sabah ekmeğe artırım, öğle elektriğe artırım, akşam doğal gaza artırım. Gece yarısı akaryakıta, mazota artırım. Artık artırımla yatıyor, artırımla kalkıyoruz…
2 bin 500 lira reva görülen emeklilerimiz; Halk Ekmek kuyruklarında sıra bekliyor. Okula gidecek otobüs parası bulamayan gençlerimiz; ümitsizlik içerisinde gün geçiriyor. Akşam meskende ne pişireceğini bilemeyen anneler; konutuna, et, süt, yağ, un, hatta çocuğuna bez bile alamadığı için, feryat ediyor.”
NEBATİ’YE ÇOK SERT ‘DAR GELİRLİLER’ TEPKİSİ
“Milletimiz güvensizlik içinde yaşarken, saray şürekasına nazaran her şey yolunda. Milletimiz yoksullukla boğuşurken, 5 maaşlı, 10 maaşlı, saray danışmanlarının keyifleri, her zamanki üzere yerinde. Ülkede enflasyon, makyajlı hâliyle bile, yüzde 73 buçuk olarak açıklanırken, beceriksizliğiyle göz kamaştıran Nebati Bakan çıkıp; ‘Biz bir yol ayrımına gittik. Enflasyonla büyümeyi tercih ettik. Bu sistemden dar gelirliler hariç, üretici firmalar, ihracatçılar kâr ediyor’ diyor.
Böyle bir rezalet olabilir mi? Bu türlü bir pişkinlik olabilir mi? Yokluğa, yoksulluğa mahkûm ettiğiniz insanlarımızla, bir de utanmadan dalga mı geçiyorsunuz? ‘Dar gelirli hariç, oburlarının işleri yolunda’ ne demek? Dar gelirli vatandaşlarımızı, vatandaştan saymayan, bu türlü bir umursamazlık olabilir mi? Siz nesiniz o vakit? Bostan korkuluğu mu? Bu sistem, sizin tercihiniz değil mi? Uçacak dediğiniz Türkiye, bu türlü mi uçacak? Yazıklar olsun!”
“TÜİK, KENDİSİNİ ERDOĞAN’A SORUMLU HİSSEDİYOR”
“Neymiş? ‘Enflasyon düşüş eğilimine girmiş…’ Üretim maliyetlerini yansıtan ÜFE, üç haneli sayılarda, tırmanışa motamot devam ederken; Nebati Bakan’ın bu kelamlarına bakınca, anlıyoruz ki, TÜİK, sihirli değneğiyle, tez vakitte bu arkadaşımızın, yardımına koşacak. Gerçekten, bunun birinci işaretlerini görmeye başladık bile… Birinci evvel, TÜFE ve ÜFE oranlarından sorumlu, daire liderini vazifeden aldılar. Sonrasında, 20 bölge müdürünü değiştirdiler. Artık de TÜİK, bu aydan itibaren; domatesin, patatesin kilosunu ne kadardan hesapladığını, kira fiyatlarını, ne kadardan hesapladığını, yayımlamayacağını açıkladı.
Nedenleri de neymiş biliyor musunuz? Avrupa Birliği’nden artık bu türlü bir talep gelmiyormuş… Şu işe bakar mısınız? TÜİK, yitip giden inandırıcılığını, geri kazanmak ismine, vatandaşa daha şeffaf olmak yerine, tam bilakis, ‘AB’den artık bu türlü bir talep gelmiyor, ben de yayınlama muhtaçlığı görmüyorum’ diyor.
Yani; kendisini, bu ülkenin vatandaşına karşı değil, yalnızca, Sayın Erdoğan’a karşı sorumlu hissediyor. Yani; Türkiye Cumhuriyeti Devleti’nin bir kurumu değil de, Tayyip Bey’i Üzmeyen İstatistik Kurumu olduğunu itiraf ediyor. Yani; ülkemizdeki kurumsal devlet krizini, bir defa daha gözler önüne seriyor. Bu vesileyle, bu sayıları belirleyen zevata, bir çift kelamım var: Açıkladığınız sayılar, çalışanın, memurun, emeklinin, maaş artırımını belirliyor. Ay sonunu getiremeyen insanlarımızın vebali boynunuzda. Gelin, iki cihanınızı da karartmayın. Gelin, bu milletin ahını, daha fazla almayın. Ya misyonunuzu hakkıyla yapın, ya da millete karşı sorumluluğunuzun farkındalığıyla, o misyonlardan, devlet insanı vakarıyla, onurunuzla ayrılın. Sakın unutmayın: Ah ile abat olan, keder ile berbat olur. Benden söylemesi…”
“SAYIŞTAY VE DANIŞTAY, ERDOĞAN’IN EN SEVMEDİĞİ KURUMLAR”
“Aziz milletim; ülkemizde giderek derinleşen kurumsal devlet krizi, maalesef TÜİK’le de sonlu değil… Geçtiğimiz mayıs ayı, devletimizin iki esaslı kurumunun, Sayıştay’ın ve Danıştay’ın, kuruluş yıl dönümleriydi. Biliyorsunuz ki; her iki yargı kurumumuz da, kadim devlet geleneğimizden damıttığımız, esaslı kurumlarımızdır. Natürel ki bu türlü olduğu için de; Sayın Erdoğan’ın en sevmediği kurumlarımızdır.
Çünkü biliyorsunuz ki, kendisi adeta; devletimize, milletimize ve tarihimize ilişkin ne varsa, yıkmaktan, bozmaktan ve yozlaştırmaktan sorumlu. Aksini yapamadığı herkese ve her şeye de, uyuz oluyor… Hakikaten, iki kurumumuzun yıldönümü merasimlerinde yaptığı konuşmalarda; her zamanki üzere, yeniden bu ülkenin Cumhurbaşkanı’nı değil de, âdeta devlete karşı uğraş eden, bir fanatiği gördük. Anayasal vazifesi, kamu yönetimlerindeki, mali faaliyetleri denetlemek olan Sayıştay’a, çıktı ve her zamanki yakışıksız üslubuyla, ayar verdi. ‘Açık aramayın’ dedi… Yani, ‘işinizi yapmayın’ dedi. Ben artık doğal olarak, kendisine sormak istiyorum: Hayırdır Bay Kriz? Neden bu kadar korktun? Neden bu kadar çekindin? Sayıştay’ın raporları, aslında yolsuzluk ansiklopedisi üzere. Artık tehditle, baskıyla, zorbalıkla, bunun önüne geçebileceğini mi zannediyorsun? Hiç boşuna uğraşma, hiç kendini yorma. Zira devlet unutmaz. Haksızlık, hukuksuzluk, kimsenin yanına kalmaz. O raporlar elbette bir gün, döner dolaşır, ilgililerin yakasına yapışır.
Bitti mi? Bitmedi. Tıpkı biçimde Danıştay’a da, hem sopa gösterdi, hem de hukuk dersi verdi. Neymiş?
‘Vesayete koltuk değnekliği yapan, saklı, açık örgütlerin art bahçesi hâline dönüşen, Menfaat hesaplarının aleti olan bir yargı, Millet ismine karar veremezmiş.’ Pekala Danıştay’ın vazifesi ne? Yürütme organına yardımcı olan, bir inceleme, karar ve istişare organı olmasının yanı sıra, millet ismine, yargı yolu ile, kontrol yapmak.”
DANIŞTAY’IN İSTANBUL MUKAVELESİ KARARI
“Hayırdır Sayın Erdoğan? İstanbul Sözleşmesi’nin Cumhurbaşkanlığı kararıyla, feshedilemeyeceğini duymak, çok mu zoruna gitti? Cübbesine düğme dikemediğin, Faziletli ve ahlaklı savcıların olmasına, çok mu bozuldun? Yargıyı büsbütün vesayetin altına alamadığın için, çok mu darıldın? Bak sayın Erdoğan; Bu devlet, kimsenin babasının çiftliği değil. Bu kurumlar, kimsenin şahsi şirketi değil. Bu kurumlarda çalışan hiç kimse de, buyruk erin değil. Bir an evvel kendine gel!
Sakın aklından çıkarma: Ne yaparsan yap, Türkiye’ye diz çöktüremeyeceksin. Birinci seçimde yetkiyi alıp, Türkiye’yi, içine soktuğun, bu kurumsuzlaşma çukurundan, evelallah çekip çıkartacağız. Kurucu kıymetlerimizi hatırlayarak çıkartacağız. Atatürk’ün koyduğu o büyük vizyona, Cumhuriyetimizin o kutlu iradesine sarılarak çıkartacağız. Sen ve arkadaşların, istediğiniz kadar yıkmaya çalışın, biz milletimizle el ele, omuz omuza verip, Türkiye’yi düze çıkartacağız! Sen de oturup, muhalefet sıralarından, memleket nasıl yönetilirmiş kıskançlıkla izleyeceksin. Şimdiden alışsan düzgün edersin.”
AKŞENER’DEN, BAKAN KURUM’A: ‘ÇED RAPORU GEREKLİ DEĞİLDİR’ KARARINI HANGİ ÇIKARA NAZARAN VERDİNİZ?
“Aziz milletim; vatanı sevmek; toprağını, ağacını, suyunu ve mahsulünü de sevmektir. Doğayı korumak, kollamak ve gözetmek; aslında vatanı savunmaktır. Suyun kirlenmesine, ağacın kesilmesine, toprağın yok edilmesine karşı çıkmak; bugününü, yarınını ve geleceğini korumaktır. Fakat maalesef, iktidar mensupları, bu şuurdan büsbütün uzak zihniyetleri ve aksiyonlarıyla, bizleri, her gün yeni bir cephede savaşmaya zorluyor. ‘Çevreciliğin destanını yazdık’ diye övünenler, adeta, bizlere yaşanabilir bir etraf bırakmamak için çalışıyor. Döktüğü betonun yanına, peyzaj olarak üç beş fidan dikmeyi, çevrecilik zanneden, betonarme çapsızlık, bizlerin gönlünde, her gün yeni bir yara açıyor. Yer değişiyor, vakit değişiyor lakin cennet tabiatımıza edilen ihanet değişmiyor. Hakikaten bugün de, sistematik bir ihanet zincirinin, son halkasına şahitlik ediyoruz. Marmaris Ulusal Parkı içerisinde bulunan, Kızılbük Koyu’nda, büyük bir talan, bir tabiat katliamı yapılıyor. Rantiyeler tekrar iş başında… Tekrar bir otel, yeniden bir inşaat projesi uğruna, ormanlarımız, nefesimiz, canımız kesiliyor.
Buradan, kağıt üzerinde, Etraf, Şehircilik ve İklim Bakanı olarak geçen, gerçekte ise, etrafımızın, kentlerimizin ve iklimimizin tarumarına sessiz kalıp, yol veren, Murat Kurum’a ve Muğla Valiliğine sormak istiyorum: ‘ÇED raporu gerekli değildir’ kararını hangi çıkara, hangi gayeye, ve hangi beklentiye nazaran verdiniz? Milletimizin gözünün içine baka baka, patlatılan dinamitlerle, ulusal parkımızın, ağaçlarımızın ve endemik bitkilerimizin yok oluşuna, neyin karşılığında göz yumuyorsunuz?
‘Kimse görmez, ne de olsa basın bizde; Kimse duymaz, ne de olsa sansür bizde; kimse bilmez, ne de olsa yargı bizde’ diyerek hareket edince, yapılanlara göz yumacağımızı mı sanıyorsunuz? Şayet Muğla’mızı sahipsiz, Ulusal Parklarımızı da kimsesiz zannediyorsanız; çok yanılıyorsunuz! Millete inat, işverene itaat anlayışınızla, devrinizin daim olacağını sanıyorsanız; çok yanılıyorsunuz! İsmi, Yap-İşlet-Devret, özü, “Yak-Yağmala-Yok et” projeleriniz, yanınıza kalır diye düşünüyorsanız; çok yanılıyorsunuz! Zira artık UYGUN Parti var. Milletimizin çalınan ve yağmalanan her bir karış toprağının, kopartılan her bir çiçeğinin, ağacının hesabını soracağız! Talana yol verenden de, altına imza atandan da, çanta taşıyandan da, hesap soracağız. İhaleyi alandan da, şantiye kurandan da, ranttan beslenip semirenden de, hesap soracağız. Şimdiden tüm ilgilileri uyarıyorum. Herkes ayağını denk alsın. Bunun latifesi yok.
O sandık, elbette milletimizin önüne gelecek. Biz de milletimizden yetkiyi alınca, göz nazaran göre bu ihanete paydaş olanlardan, milletimiz ismine hesap soracağız. Yargıyla soracağız, Danıştay’la soracağız, Sayıştay’la soracağız! Ve ne olursa olsun; bu işin peşini bırakmayacağız! Aziz milletim; bir sandıklık siyasi ömrü kalanların, acınası çırpınışlarına, kaçınılmaz sonlarını görenlerin, hezeyanlarına, koltuğunu korumak için, tüm kıymetlerini kaybedenlerin, hakaretlerine maruz kaldığımız, bir haftayı daha, geride bıraktık. İktidar mensupları; sebep oldukları krizler derinleştikçe,beceriksizlikleri gün üzere meydana döküldükçe, söyleyecek palavraları, anlatacak masalları, üretecek mazeretleri kalmadıkça, artık pis lisanlarını, öfkelerini, nefretlerini, açık etmekten çekinmiyorlar.”
ERDOĞAN’A ‘SÜRTÜK’ TEPKİSİ
“Millete hesap vereceğine, milletten hesap soran, vatandaşının taleplerini dinleyeceğine, kendi taleplerini vatandaşa dayatan, beşerinin hakkını koruyacağına, hak yiyeni savunan, kirli bir zihniyetle karşı karşıyayız. Sayın Erdoğan ve arkadaşları sayesinde, artık her yeni güne; ‘Bugün sanki ne olduk?’ diye uyanıyoruz. ‘Bugün sanki hangi hakarete maruz kaldık?’ diyoruz. ‘Bugün sanki hangi bahiste suçlandık?’ diye merak ediyoruz. Zira Sayın Erdoğan, milletimize yönelttiği hakaretler yelpazesini, her geçen gün, daha da çirkinleştirerek genişletmeye devam ediyor.
Tarihinin her devrinde, ‘Aziz’ olan, Büyük Türk Milleti, Ak Parti iktidarı nezdinde; Bir gün hain oluyor. Bir gün terörist oluyor. Bir gün nankör oluyor. Bir gün şükürsüz oluyor. Bir gün vicdansız oluyor… Hakikaten geçtiğimiz hafta da, hiç utanmadan, sıkılmadan, zerre duraksamadan, bu aziz millete, ‘çürük ve sürtük’ dendi. Bu hakareti; denize dökülüşünü unutamayan bir Yunanlı etmedi. Bu hakareti; geçmiş mağlubiyetinin karın ağrısını taşıyan bir İngiliz de etmedi. Bu hakareti; travmalarını atlatamayan bir Fransız da etmedi. Bu hakareti; Bu ülkenin Cumhurbaşkanı etti, Cumhurbaşkanı! Yazıklar olsun! Bak sayın Erdoğan; sen bu ülkenin Cumhurbaşkanı seçildiğinde bir yemin ettin. Neydi o yemin hatırlıyor musun? Ben sana hatırlatayım…
‘Devletin varlığını ve bağımsızlığını, vatanın ve milletin ayrılamaz bütünlüğünü, milletin kayıtsız ve koşulsuz egemenliğini koruyacağına’ yemin ettin! ‘Anayasaya, hukukun üstünlüğüne, demokrasiye, Atatürk unsur ve inkılaplarına ve laik Cumhuriyet prensibine bağlı kalacağına’ yemin ettin! ‘Milletin huzurunu ve refahını koruyacağına, ulusal dayanışma ve adalet duygusu içerisinde, herkesin, insan haklarından ve temel hürriyetlerinden, yararlanması idealinden ayrılmayacağına’, yemin ettin! ‘Türkiye Cumhuriyeti’nin şan ve erdemini korumak, yüceltmek, ve üzerine aldığın vazifesi tarafsızlıkla yerine getireceğine’ yemin ettin!
Üstelik bu yemini; büyük Türk Milleti ve tarih huzurunda, namusun ve erdemin üzerine ettin. Hani nerede senin yeminin? Hani nerede milletin huzuru ve refahı? Hani nerede hürriyet? Nerede insan hakları? Nerede adalet? Nerede Atatürk prensip ve inkılapları? Sen yeminini bozdun, Sayın Erdoğan!”
“TÜRK MİLLETİ, ARTIK SENİN GERÇEK YÜZÜNÜ GÖRDÜ”
“Üstelik birinci kere da değil, çook uzun vakit evvel bozdun. Kibrinin esiri olup, hakikate kör olurken bozdun! İktidar sarhoşu olup, ulusal iradenin tecelligahı olan Gazi Meclis’imizi, vesayetin altına alırken bozdun! Şahsî hırslarına yenilip, milletin hazinesini, yandaşlarına peşkeş çekerken bozdun! Artık de; senin istediğin üzere davranmıyor, yaşamıyor, konuşmuyor diye; demokrasiyi, adaleti, özgürlüğü savunuyor diye; seni beğenmiyor, istemiyor, oy vermeyi de düşünmüyor diye; milletimize hakaret ederek bozdun!
Sen kendi egonu, ‘Hak ettikleri teşhisi koydum’ diye şişirmeye devam et. Sen kendi vicdanını, ‘Milletimizin lisanıyla konuştum’ diye rahatlatmaya devam et. Sen bu hakareti; yalnızca ‘gezici’ diye yaftaladıklarına ettiğini zannetmeye devam et. Lakin ben seni acı gerçekle yüzleştireceğim. Burdur’da oruç ağzıyla haykıran, bir çiftçi kardeşim diyor ki;
‘Ben 14 yaşında evlendim. Kocamdan öbür bir erkek görmedim. Allah’tan öbür kimseye biat etmedim. Ben sürtük değilim. Bize sürtük diyemez, biz halkız!’
Ne oldu Sayın Erdoğan? Yalnızca kentli bayanlar kızdı zannettin değil mi? Yalnızca oyuna talip olmadıkların öfkelendi sandın değil mi? Yalnızca karşı mahalle diye bildiklerine hakaret ettin diye düşündün değil mi? Lakin yanıldın, hem de çok büyük yanıldın. Ben o gün de söylemiştim, bugün de tekrar ediyorum. Seyahat, başlangıcından, şahsen senin elinle rayından çıkartılmasına kadar geçen süreçte; sağcısından solcusuna, muhafazakarından sekülerine, bayanından erkeğine, yaşlısından gencine, herkesin; istibdat rejimine karşı sergilediği, bir ruh, bir duruş, bir direniştir.
İstesen de, istemesen de, bu gerçeği değiştiremezsin. Ne yaparsan yap, bu ruhu yenemezsin! Ne kadar sayıp sövsen de, işte en sonunda bu türlü mağlup olursun! Fakat hiç merak etme; Sana temel dersi, bu aziz millet sandıkta verecek! Edebi de, ahlakı da, saygıyı da, sana sandıkta gösterecek! Sen, ‘milletin dili’ diye, edepsizliği haklı çıkarmaya çalışadur, hakaret ettiğin bu aziz millet, sana en okkalı tokadını sandıkta gösterecek! Zira; Birleştireceğine, nefret saçandan Cumhurbaşkanı olmaz! Zira; milletin namusunu koruyacağına, namusa lisan uzatandan, Cumhurbaşkanı olmaz! Zira; devletin varlığına sahip çıkacağına, kendini devlet yerine koyandan, Cumhurbaşkanı olmaz! Zira; Türkiye Cumhuriyeti’nin, şanını ve erdemini yücelteceğine, ayaklar altına aldırandan, Cumhurbaşkanı olmaz!
Çünkü; vatanın ayrılamaz bütünlüğünü savunacağına, vatan toprağını, bir türlü sahiplenemeyenden, kupon arazi olarak görenden, Cumhurbaşkanı olmaz! Zira; hukukun üstünlüğüne, adalete, anayasaya bağlı kalacağına, yandaşa, saraya, koltuğa bağımlı kalandan, Cumhurbaşkanı olmaz! Ez cümle; kelamından dönenden, yeminini bozandan, emanete hıyanet edenden, Cumhurbaşkanı hiç olmaz!
Aziz Türk Milleti, artık senin gerçek yüzünü gördü. Geri sayım başladı, bunun artık dönüşü yok. Sandık geldiğinde, milletimizin kutlu iradesi, seni o sandığa gömecek. Emin ol, çok az kaldı!”
“HER OLAYDA FOYALARI ORTAYA ÇIKIYOR DİYE, ÖFKE NÖBETLERİ İÇİNDELER”
“Değerli dava arkadaşlarım; kaybedeceği hiçbir şeyi olmayanlar, merttir. Gizleyeceği bir şeyi olmayanlar, açıktır, nettir. Utanacağı bir şeyi olmayanlar, dürüsttür, şeffaftır. Hakkın ve hakikatin yanında duranlar, makuldür, sakindir. İşte bu yüzden biz; her türlü palavraya, her türlü iftiraya karşı, dimdik dururken, memleketimizi, vilayet il, ilçe ilçe, sokak sokak gezerken, milletimizle birlikte, kol kola yürürken, ve her daim makulü savunurken, iktidar mensupları ise; bir büyük panik içerisinde, koltuklarına tutunmanın peşindeler… Huzursuz bir vaziyette, palavralarına kılıf arama derdindeler… Her olayda foyaları ortaya çıkıyor diye, öfke nöbetleri, nefret krizleri içindeler…”
“Nitekim geçtiğimiz hafta, onlar kürsülerden atıp tutarken, biz Burdur’daydık. Milletimizin etrafına ördükleri dehşet duvarı, artık büsbütün yıkılmış. İnsanlarımız artık, ‘açız’ diye değil; ‘Bizi kurtarın’ diye haykırıyorlar. ‘Yeter artık’ diye isyan ediyorlar. ‘Bitsin artık bu çile’ diye dua ediyorlar.
Mesela; Yeşilova’da yolumuza çıkan bir kardeşim diyor ki; ‘Çevremde 10 tane iş yeri kapandı. Elektrik faturam çok felaket, 4 bin 821 lira 60 kuruş geldi. İletisi geldi, ödemesini yapamadım daha. İşlerimiz büsbütün durdu. Köylü vatandaş bitiyor, biz de bitiyoruz. Hem çalışıyoruz, hem de batıyoruz.’ Mesela; bir fırıncı kardeşim diyor ki; ‘2020’de un 80 liraydı. Şu anda 400-450 lira ortasında değişiyor. Çok güç alıyor beşerler. Kuru ekmek bile yükseliyor şu an. Bayat ekmek soran çok.’
Mesela; Bucak’ta bir muhtarımız diyor ki; ‘Bucak tütüncü memleketiydi. Şu anda tütün bitti. Köylünün yolu, suyu hiçbir şeyi kalmadı.’ Mesela; bir yandan siftahsız geçen günlerine, öbür yandan da, evladının uğradığı haksızlığa isyan eden, Makbule Hanım diyor ki; ‘Kızım harita mühendisi, 2 üniversite bitirdi. Yıllarca uğraş etti, KPSS’ye girdi. Türkiye’nin en ücra köşelerini bile tercih etti. 87 puan aldı, atanamadı. Tıpkı kısımdan 56 puan alıp atananı duydum. Sokağın ortasında hüngür hüngür ağlasam haktır. Valla hakkımı helal etmiyorum.'”
AKŞENER’İN GENÇLERLE BULUŞMASI
“Aziz milletim; annelerin, hakkını helal etmediği, babaların da boynunu büken bu eğri nizam, elbette ki en çok çocuklarımızı etkiliyor. Bugün Türkiye’de yaşayan bir genç, hem ailesinin içinde bulunduğu durumdan, hem de kendisinin içine düştüğü durumdan etkileniyor. Konutta, okulda, sokakta, hiçbir yerde huzur bulamayan gençlerimiz; ağır bir mutsuzlukla gayret ediyor.
Dünyanın içinde bulunduğu dijital çağın; kıymet setlerinden, fırsatlarından ve imkânlarından uzakta, hayata tutunmaya çalışıyor. Cebiyle gençliği ortasında sıkışmış bir hâlde, nefes bile alamıyor. Ben de, işte tam da bu nedenle, gençlerimizle buluşuyorum.
‘Gençler İçin Gençlerle Beraber’ diyerek başlattığımız; bilakis mentorluk oturumlarımızın yedincisini, geçtiğimiz hafta gerçekleştirdik. Bu kez, ruhunun bir modülü olan müziğinden, özgürlüğü hissettiği sahnesinden, kendisini tabir ettiği sanatından, yoksun kalan gençlerimizle buluştuk. Bir enstrüman almanın bile, imkânsız hâle geldiği bir ortamda, yasaklarla, baskılarla ve fırsat eşitsizliğiyle boğuşan, gençlerimizle dertleştik. Tekrar onlar içlerini döktü, ben dinledim. Onlar nasıl sıkıldıklarını anlattı, ben öğrendim. Onlar seslerini duyurmamı istedi; ben de o sesi, başta saraylarda oturup, kürsülerden empati mahrumu nutuklar atanlar olmak üzere,bıkmadan, usanmadan, tüm Türkiye’ye duyuracağım.”
“Mesela; Şimdi 18 yaşında, tiyatro eğitimi alan bir gencimiz diyor ki; ‘Türkiye’ye dair hayallerim; oyunlarımızı ve fikirlerimizi korkmadan, sansürlenmeden sergileyebilmek. Beni bir öğrenci olarak, en çok finansal zorluklar boğuyor. İmkânım olursa, ben de gitmeyi düşünüyorum maalesef. Ailem bunu vatan hainliği olarak görüyor; fakat ben o denli düşünmüyorum. Tekrar de elimde olsa gitmem. Özgür yaşayabilsem gitmem.’ Mesela; 29 yaşındaki, tiyatrocu bir diğer gencimiz diyor ki; ‘Benim tiyatrodan beklentim şu; başımızı sokacak bir çatımız olsun, karnımızı doyurabiliyor olalım, ve özgürce sanat icra edebilelim. Lakin berbat günler geride kaldı, daha berbat günler bizi bekliyor.’ Mesela; 30 yaşında bir bayan sanatkarımız diyor ki; ‘Hepimiz burada, ‘mış gibi’ yapıyoruz aslında. Hayatta mutluymuşuz üzere, yaşıyormuşuz üzere geliyor. Konuşmayı, müzik söylemeyi her vakit çok sevdim. Bu alanda ilerlemeyi çok istedim. Ancak sistem beni o denli bir geriye attı ki… Fikirlerimi söz edebileceğim bir ortam yok, muhatabım yok. Daima çemberin dışındayım.’
Mesela; diğer bir işte çalışıp, bir yandan da, gitar çalan bir genç evladımız diyor ki; ‘Enstrümanların birden fazla şu an döviz kuru üzerinden satın alınıyor ve çok kıymetli. Her maaş aldığımda, enstrüman benden daha da uzaklaşıyor.’ Mesela; dans öğretmenliği yapan bir oğlumuz diyor ki; ‘Evet öğretmen gözüküyoruz fakat, sigortasız çalışıyoruz. Yalnızca ben değil, tüm meslektaşlarım. Zira dans okullarının, sigorta yapabilmek üzere bir gücü yok. Bir ay çok hoş paralar kazanıyorum, öbür bir ay, konut kiramı ödeyemeyecek duruma geliyorum.’
Mesela; konservatuar öğrencisi bir oğlumuz diyor ki; ‘Türkiye’de kaldığım vakit, kontrbas sanatkarı olarak yapabileceğim, 2 iş var; ya akademisyen olacağım, ya da bir orkestraya girip, takımlı çalışacağım. O da, orkestra imtihan açarsa… Geçen sene, Cumhurbaşkanlığı Senfoni Orkestrası, 13 yıl ortadan sonra, 29 tane takım verdi. Devlet tiyatroları da tıpkı formda, 13 yıl ortadan sonra, geçen sene takım verdi. Okullarda da, takım doluluğu var. Hasebiyle, akademisyen de olamıyoruz ve işsiz olarak hayata atılıyoruz.’
Mesela; tıp okuyup, bir yandan da müzikle uğraşan bir gencimiz diyor ki; ‘Kendime diyorum ki; ‘lütfen yurt dışına git.’ Lakin yok yani, bir halde burası bizim ülkemiz. Bu sistemin değişmesi lazım. Bizim bu değişimin bir kesimi olmamız lazım. Bir formda birilerinin, bu vatana sahip çıkması lazım. Yani kalacağız üzere duruyor maalesef.'”
“GENÇLERİN ELİNDEN, ‘GENÇLİKLERİNİ’ ÇALDILAR”
“Değerli dava arkadaşlarım; gençlerimiz kendilerini; işte bu türlü çaresiz, işte bu türlü kimsesiz, işte bu türlü sahipsiz hissediyor. Üstelik bu çocuklar, ‘şanslı’ olarak nitelendirilebileceğimiz şartlarda yaşaması gereken çocuklar.Büyükşehirde yaşayan gençlerimiz bile, bunları yaşıyor. Daha küçük kentlerde, köylerde yaşayan, gençlerimizin, çocuklarımızın durumu, daha da vahim. Onlar, derin bir yokluk, yoksulluk ve imkânsızlık içinde yaşıyorlar. Zira; onların elinden, Cumhuriyet’in imkânlarını aldılar. Zira; onların elinden, fırsatlarını aldılar. Zira; onların elinden, yükselme, başarma, hayallerine kavuşma umutlarını aldılar. Ez cümle; onların elinden, çocukluklarını, gençliklerini, en hoş yıllarını çaldılar. Bunun için de birinci evvel, eğitime saldırdılar. Hatırlayın: Cumhuriyet için eğitim; köyü, kenti, zengini, yoksulu ayırt etmeden, her tüten ocağın, geleceğe dair güveniydi. Karda kışta, tüm zorluklara karşın, gençleri okutan, yetiştiren azimdi. Onları geceleri, sobanın başında bile, ders çalıştıran umuttu. Her türlü şartta, ülkülerinin peşinden koşacak, memleketi, muasır medeniyetler düzeyine taşıyacak jenerasyonların teminatıydı.”
“Cumhuriyet eğitim seferberliğini; köy okullarıyla başlattı. Evvel, köylere gönderilecek öğretmenler yetiştirdi. Sonra o idealist öğretmenleri, köylere dağıttı. Bilimin ve fennin ışığını, memleketin dört bir yanına yaydı. Ne acıdır ki; bugün Cumhuriyetin bu vizyonundan, olabildiğine uzaktayız. Ak Parti’nin eğitimde yol açtığı en değerli tahribatlardan biri, hiç elbet, köy okullarının kapatılması siyasetine, sürat vermesiyle yaşandı. Son 20 yılda, 20 binden fazla köy okulu kapatıldı. Taşımalı eğitim sistemi denilen, garabet bir uygulamaya geçildi. Sonuçta ortaya çıkan görünümde; köy var, köyde çocuk var, ancak okul yok… Bugün tam tamına, 722 bin 845 çocuğumuz, köylerinden, kent merkezlerine taşınıyor.
‘Köyler ülkemizin kılcal damarları, köylüler de milletin efendisidir.’
İşte biz, GÜZEL Parti olarak; köylülerimize hak ettikleri prestiji, yine kazandırmak için çalışıyoruz. Bugün maalesef; Cumhuriyet’in geleceği emanet ettiği o jenerasyonlar, artık o köylerden çıkmıyor. Çocuklarını köyden uzağa göndermek istemeyen ana babalar, birinci 4 yılın sonunda, çocuklarını okuldan alıyor. Bilhassa kız çocuklarımız, erken yaşta okuldan alınıyor. Rastgele bir meslek sahibi olamıyor. Kimisi çocuk yaşta evlendiriliyor. Gelecek hayali kuramıyor.”
“SON 20 YILDA, 1 MİLYON KIZ ÇOCUĞU, YAŞLARI TUTMADIĞI İÇİN MAHKEME KARARI SONUCU EVLENDİRİLDİ”
“TÜİK sayılarına nazaran, kız çocuklarımızın erken yaşta evlendirilme oranı, erkek çocuklarımızın, tam 21 katı. Son 20 yılda, 1 milyon kız çocuğumuz, yaşları tutmadığı için, mahkeme kararı sonucu evlendirildi. Bu sayı, resmî nikahlardan çıkan sonuç. Bunun üzerine bir de, kayıt altına alınmayan evlilikler var. Artık kızlarımız; ‘Titrerim mücrim üzere, baktıkça istikbalime’ diyorlar. Halbuki mücrim olan onlar değil… Temel mücrim olan; şahsen Bay Kriz, uyguladığı yanlış siyasetler ve bu ucube sistemin kendisidir. Bu kadar kolay.
AK Parti iktidarının, 2013-2020 yılları ortasında; köy okullarını kapatıp, hiçbir kontrolü olmayan, karda kışta gidilemeyen, ya da 40–50 kilometre yol gidilen, taşımalı sistem için harcadığı para, eldeki datalara nazaran, 20 milyar lirayı aşmış durumda. Artan mazot fiyatları ve besin enflasyonunu da dikkate alırsak; bugün, bu mali yükün, çok daha fazla olduğu, apaçık ortada… Halbuki bu 20 milyar lira ile; ortalama maliyeti, 1 milyon liradan, kapatılan 20 bin köy okulu, fiziki olarak güçlendirilebilir ve teknolojik imkânlarla donatılabilirdi. Ancak bunu düşünmek için vizyon lazım. Bunu bilmek için akıl lazım, sağduyu lazım, donanım lazım. Bunu yapmak için; bu memleketi sevmek lazım. Ve işte Ak Parti iktidarı da, tam olarak bu hususlardaki yoksunluğu sebebiyle, kılını bile kıpırdatmıyor. Lakin UYGUN Parti olarak, bizde bu vizyon var. DÜZGÜN Parti olarak bizde; ortak akıl, istişare ve sağduyu kültürü var. Biz de o donanımlı takımlar ve memleketini çok seven beşerler var.”
“İşte bu yüzden, GÜZEL Parti olarak; Allah’ın müsaadesi, milletimizin takdiriyle, iktidara geldiğimizde, birinci iş olarak, taşımalı eğitim için harcanan parayla, terkedilen köy okullarını, yine tamir edeceğiz. Her birini teknolojik taraftan güzelleştireceğiz. Dahası, yeni açacağımız köy okullarında, bir yıl mecburî anaokulu eğitimi de olacağı için; en az 50 bin atanamayan öğretmenimizin, atamasını yapacağız. Bu öğretmenlerimiz, çalıkuşlarının yolundan ilerleyecek. Vazife yerlerine gitmeden evvel, düzgün bir hizmet içi eğitimden geçecek. Oryantasyonları tamamlanacak. Köylerde de, her türlü imkandan faydalanacak.
Köy okullarını açtığımızda; nitelikli fırsat eşitliğiyle, çocuklarımızın öğrenme fakiri olmalarının önüne geçeceğiz. Hiçbir çocuğumuzu geride bırakmayacağız. Doğdukları yeri, bir dezavantaj olmaktan çıkaracak, köylerinde, düzgün bir eğitim almalarını sağlayacağız. Teknolojiyse teknolojiyi sağlayacak, Laboratuvarsa laboratuvar kuracak, bilimsel ve marifet temelli eğitim vereceğiz.”
AYRINTILAR GELİYOR…