“Vay, vay, vay, vay, vay, vay, vay anasını sayın seyirciler. Bu kadarını inanın ben de varsayım edememiştim”. Meral Akşener’in zehir zemberek açıklamasına yayında “yakalanan” Cüneyt Özdemir’in şaşkınlığı!
Nasıl iddia edebilsin ki yılların “kurt” gazetecileri? Altılı Masa’nın görüşmesi dört buçuk saat sürmüş, bütün kameralar kapıda bekliyor. İçeriden en son haber geliyor; “ortak açıklama yazılmaya başlandı, başkanlar de birlikte yemeğe oturdular”. Aslında en “kulağı delik” gazeteciler bile “adayın açıklanacağını” beklemiyor zira aday, seçim tarihi açıklanınca duyurulacak lakin “adaya karar verilmiş olmasına” kesin gözüyle bakılıyor. Sonra ufak fakat çok ufak bir sarsıntı; toplantı tam olarak sonlanmadı, Pazartesi toplantı devam edecek. Hımm, yeni bir taktik olsa gerek.
Sonrası şok, şok, şok… Meral Akşener, prompterdan döktürüyor; “kıskaca alındık”, “dayatmaya mecbur bırakıldık”, “boyun eğmeyeceğiz”, “şahsi hırslar”, “kişisel ajandalar”, “mübah sayılan kuyruklu yalanlar”, “yenilgi hezimet büyüyen küçük hesaplar”, “Altılı Masa artık millet iradesini, kararlarına yansıtma kabiliyetini kaybetmiştir”, “noter masasında olmayacağız” ve “İYİ Parti vefat ile sıtma ortasında bir tercihe zorlanmıştır. Elbette buna boyun eğmeyeceğiz”…
***
Bir an için; siyasetin açık ve şeffaf yapıldığını, söylenen her kelama hakikaten inanıldığını, ardında gizlenen bir hesabın olmadığını varsayalım!
Ve safça (her iki manada da[1]) Akşener’in ve İYİP Genel Yönetim Kurulu’nun münasebetlerini inceleyelim!
1-Kazanacak aday: Akşener, aylardır bu vurguyu yapıyor. Yani yeterli niyetli bir değerlendirmeyle denebilir ki Erdoğan iktidarının yenilmesini o kadar çok istiyor ki işi garantiye almanın peşinde, oburlarının önceliği bu değil. Yani memleketi en çok düşünen kendileri, öbürleri ise “şahsi hırslar” ve “kişisel ajandalar” peşinde.
Oysa siyasi geleceğini en büyük riske sokanlar başta Kılıçdaroğlu ve Karamollaoğlu olmak üzere başkaları. Üstelik Kılıçdaroğlu’nun şahsi hırsı bu derece “yüksek” olsa Deniz Baykal’ın ardında durmaz, Ekmelettin’e evet demez, İnce’ye boyun eğmezdi. Ayrıyeten yalnızca Genel Liderleri değil, 5 partinin bütün yönetici takımlarının “öngörüsüz” olduğu savını içeriyor. Yani bu riski gören ve almak istemeyen yalnızca Akşener, öbürleri ise “son tahlilde” Erdoğan’a yarayacak seçenek peşinde.
Gösterilecek adayın kişi üzerinden yapılması, başka yandan Altılı Masa’nın temel prensiplerine de muhalif değil mi? Tek adam karar vermeyecek, 6’sı birden yönetecek, zati geçiş süreci olacak, ne yapılacağını onlarca sayfa yazarak karar verildi esasen, v.s. v.s. Yani bu seçimi aday değil, program, unsurlar ve parlamenter sisteme geçiş tezi kazanmayacak mıydı? Ve 6 partinin örgütü, örgütlü faaliyeti ve sinerjisi, gücü. Şayet yalnızca maksat kazanacak aday idiyse ne gerek vardı çok detaya, en baştan bu emel deklere edilmeliydi!
“Kazanacak aday” vurgusu, “benim adayım kazanmalı” ile karışmış olabilir mi?
2-Mansur ve Ekrem: “Milletimiz size de ateşten bir gömlek giymeyi görev kılmıştır”. Bu ikisinden biri (keşke mümkün olsa da ikisi birden aday olabilse) aday olsa kesin kazanılır? Hakikaten o denli mi? Bugün aklı başındaki her siyaset bilimci HDP’nin işaret etmediği bir adayın asla kazanamayacağını söylüyor –ki HDP, Mansur’a oy vermeyeceğini deklere etti-. İmamoğlu’nun siyasi yetersizliği, deneyimsizliği (ve muhtemel geçmiş dosyaları) Erdoğan karşısında başına büyük işler açabileceği üzere, İstanbul’un seçim sürecinde ve sonrasında AKP’ye devredilecek olması da başka handikap. Haa, bir de siyasi yasak konusu var ki maazallah bir anda adaysız bile kalınabilir. Yani bu iki seçenek de “kazanacak aday”ı çok daha kazanamaz hale getirebilir.
“Kazanacak aday”lar, kazandırılmayacak adaylar olabilir mi?
3-Anket yaparak milletimizin eğilimini görelim: Elbette bu uygun niyetli bir teklif olarak görülebilir, sonuçta siyasetin de istatistiğe ve matematiğe muhtaçlığı var. Fakat 12. Toplantıda seçime 2 ay kala, bu samimi bir teklif midir? Madem bu türlü bir yol tercihi vardıysa her parti her toplantıdan sonra anket yaptırır ve bir sonraki toplantıda eğilim görülebilirdi. Ayrıyeten şimdiye kadar hangi anket şirketi istikrarlı bir “tutturma” yeteneği sergiledi ki?[2]
Bilinir ki siyasette “hin” olanlar asla direkt hayır demezmiş, ya işi yokuşa sürerlermiş ya da işi “komisyona” havale ederlermiş. Haydi biz yeniden âlâ niyetli davranıp Akşener’in vakit kazanmaya çalıştığında “hemfikir” olalım.
Siyaset, anketleri değil de anketler, siyaseti belirleseydi keşke!
4-“Dayatmaya mecbur bırakıldık” diyor Akşener. Açıkçası ve elbette ki 5’e 1 dayatmadır, 4’e 2 daha büyük bir dayatmadır, 3’e 3’te karar uygulayanlar, çok çok daha büyük dayatanlardır. Lakin 1’in 5’e “illa benim dediğim olur, yoksa kalkarım masadan hatta tencereye de tükürürüm” demesi dayatma olarak bile değerlendirilemez! Demokraside bir karşılığı olmadığını biliyorum lakin siyasi literatürde karşılığı var mı, bilmiyorum! Sonuçta Altılı Masa şayet en başında “adayı, oy birliği ile belirleme” kararı almamışsa doğal olarak oy çokluğuyla alacaktır (ya da aday belirlemeyecektir).
5-“Kalkmadık, kaldırıldık”. Akşener, bu tezini Kılıçdaroğlu’nun “siz katılmıyorsanız, biz 5 parti olarak açıklayalım o zaman” demesine dayandırıyor. Yani “sizin de imzalamanız gerekiyor” dememiş, “sessiz kalın” dememiş, “oylayalım ve çoğunluk kararı olsun” dememiş. Kısaca “var olan durumu açıklayalım” demiş.[3] Akşener’in masadan kalkmaması için öteki 5 kişinin kalkması ya da Akşener’in her dediğini kabul etmesi gerekirdi.
6-Ölüm ile sıtma! Aslında “bamteli” burası. Buna âlâ niyetli bir açıklama bulamadım. Zira bu benzetme gerçekte sorunun “kazanacak aday” olmadığının itirafı. Zira mevt Erdoğan, sıtma Kılıçdaroğlu. Kılıçdaroğlu kazanırsa “sıtma” kazanacak! Ve “sıtma”nın kazanma ihtimali varmış.
İyi niyetli değerlendirmelerde en âlâ niyetli sonuç şudur; Akşener kendine, İYİP de Akşener’e çok güvenmiş; “ne yapar eder ve Kılıçdaroğlu’nu engeller(im)”. Zira Erdoğan bizim için “ani ölüm” ise Kılıçdaroğlu “sürünerek ölmemiz” manasına gelir. Zira o, hem CHP’li hem Alevi. Üstüne üstlük Kürtlerin ve solcuların “bitleri kanlanacak”.
***
Şimdi artık “art niyetli” değerlendirmelere geçilebilir!
Lafı çok uzatmadan, Maraş-Antakya sarsıntısının bu sonuca yol açtığını söylemek çok argümanlı olacaktır fakat sarsıntının, bu sonucu tetiklediğini, hızlandırdığını söylemek yerinde olur kanaatindeyim.
1-Depremin birinci günü “Bizim susma vaktimiz, devletimizin konuşma zamanı” diyen Meral Akşener üç gün konuşmadı. Neden? Neden sustu değil, neden sarsıntı vakti halk susacak da devlet konuşacakmış? Tam karşıtı olması gerekmez mi, yani halkın (muhalefetin) konuşması devletin susması? Halk bağıracak, devlet sunacak!
Erdoğan’ın sorgulanması, devletin de sorgulanması mıdır? Evet, 20 yıllık iktidarın sonunda Erdoğan sorgulanırsa devlet de sorgulanıyor demektir. 20 yıl boyunca onunla çalışmış, en mazlum tabir ile 20 yıllık Erdoğan iktidarına karşı çıkmamış, pozisyon beklemiş, sırasını beklemiş, cürümleri gizlemiş devlet takımları da sorgulanıyor demektir.
Erdoğan’ı iktidardan indirmek devlete kalıcı hasarlar verecekse, bu vebalin altında kalmak, sorumlu tutulmak ister mi Akşener?!
2-Deprem, ülke halkları için büyük bir katliama ve yıkıma yol açarken sermaye kümeleri için de büyük fırsata ve büyümeye neden olacak. Bu yine inşa süreci, Türkiye’nin büyüme sayılarına yüzde 1 civarında fazladan eklenmesine yol açacak. Ve bilhassa Hakkı Özdal’ın işaret ettiği üzere birtakım sermaye kümelerinin bu süreci Kılıçdaroğlu’na “emanet” etmesi hiç makul değil. Akşener’in de bu sermaye kümelerine kulak vermemesi akla yatkın olmasa gerek!
3-İlginçtir, Akşener Masa’dan ayrılınca sarsıntı için kurulan Altılı Masa’nın 6’lı uyum takımından de İYİP temsilcisi ayrılmış.[4]
4-Depremin, Erdoğan iktidarını sarsacak çok değerli tesirleri oldu. Bilhassa AKP’nin “oy deposu” olan yerlerde de devletin yokluğu, AKP’nin gerçek yüzüne şahsen tanıklık edilmesine vesile oldu. Kuşkusuz Saray’a gelen “anketler” bunu daha çarpıcı sayılara dönüştürmüştür. Ve kaybetmektense her ne değerine olursa olsun karşı tarafın kazanmasını engellemeye çalışacak bir Erdoğan iktidarı birtakım vaatler, birtakım kelamlar ve yeni gelecek yapılandırmaları pekâlâ yapmış olabilir.
5-Herkesin varsayımı; şayet zelzele yaşanmasıydı seçimlere giden süreçte ülkede çok farklı olaylar, olaylar, olaylar yaşanacak/yaşatılacaktı. Seçim sonuçlarının riskli olduğu daha evvelki periyotlarda olduğu üzere. Suriye’de YPG ile savaş Esat ile uzlaş, Yunanistan ile gerginleş, Ukrayna’da barış elçisi ol, İŞİD’i değerlendir, Ay’a roket fırlat, TOGG’u Formula pistine çıkar, İHA’lara takla attır, v.s. Bunların hepsi fonksiyonunu yitirdi, çöp oldu. Bilhassa Kürtlerle topyekün savaş. Artık devletin yeni planlara, yeni yapılanmalara gereksinimi var.
Hadi buyurun Bursa’ya. Yeşil Bursa, kontr-gerilla Yeşil’in tarafında. Hangi Yeşil? Sıfatını doların yeşilinden alan Yeşil. Bu ülkede en kolay denetim edilebilir olan kontr-gerilladır. Dur dersin durur, yürü dersin yürür, zelzele de durdurmaz onu! Gücünü başından değil, ayağından alır…
6-Tüm bunların yanında Altılı Masa’nın toplantısının olduğu güne dönersek, bir mantıksızlık olduğu aşikar. Beş lider tercihlerini tabir ediyor, Akşener de itirazını/önerisini beyan ediyor. Eyvallah. Sonra ortak metin hazırlanıyor, okunuyor ve imzalanıyor; “Cumhurbaşkanı adayımız konusunda ortak bir anlayışa ulaşmış bulunuyoruz. En son açıklamayı 6 Mart Pazartesi kamuoyuyla paylaşacağız”. Buna da eyvallah. Sonra yemeğe oturuluyor, bir saatten fazla yemek yeniyor, sohbet muhabbet. Ve herkes meskenlerine dağılıyor.
Anlaşılan, ne olduysa toplantı dağıldıktan sonra olmuş. Birileri bu gelişmelerden ve yaşananlardan çok rahatsız olmuş olmalı lakin bu kişinin Akşener olmadığını biliyoruz. Zira Akşener üzere yılların siyasetçisi bir Asena, olan bitenin farkındadır.[5] Paçacı’nın, Ağıralioğlu’nun ya da Çömez’in ona bu kadar “sert” bir açıklamayı okutturması düşünülebilir mi?[6] Akşener değilse, İYİP’in “resmi” ağır topları değilse, bu tehlikeye kim(ler) dikkat çekmiş olmalı?
7-Ne yazık ki “burjuva siyaset tarzı”nın hakim olduğu bu dünya sisteminde[7] ferdî hesaplar, grupsal hesaplar ya da veballer ya da vefalar “makul siyasi gerekçelerle” paketlenip üzerine yıllarca siyasi/sosyal/ideolojik tahliller yapılmaya çalışılıyor. Bu ülkenin tarihinde çokça görüldüğü üzere. Mesela Bülent Ecevit’in Tayyip Erdoğan’ın kazandığı birinci İstanbul BB seçimlerindeki halini kim toplumsal demokrasi prensipleriyle açıklayabilir, mesela Deniz Baykal sırlarıyla gitti “rahmetli”, mesela Bahçeli ne oldu da üç kez beş sefer 180 derece dönüverdi. Mesela Soylu, pardon o denemez, onun nedenini herkes biliyor…
İyi niyetli ya da arka niyetli lakin kimsenin itiraz edemeyeceği objektif sonuç; Erdoğan iktidarı, zelzelenin konuşulduğu gündemden kurtuldu ve Altılı Masa bir eksildi.
Döner mi? Masaya döner mi dönmez mi bilinmez fakat Akşener “yolundan dönmez”…[8]
NOTLAR:
[1] a-kolaylıkla aldatılabilen, bön b- Güzel niyetli, arka niyetsiz
[2] “mübah sayılan kuyruklu yalanlar” olduğuna nazaran. 5 partinin anketinden Kılıçdaroğlu’nun oyu yüzde 90 çıkarsa ne olacak? Ya da İYİP’inkinden Mansur’un oyu yüzde 99?
[3] Kılıçdaroğlu’nu savunmak bana niçin düşüyorsa… Bu ortada, Akşener’in tavır değişikliğinden birinci haberi olanlardan birinin Kılıçdaroğlu olduğuna dair güçlü bir gelişme var elbette. Sol Parti ve TİP ile görüşme trafiği. Eniştemiz, bunu durup dururken “yapmazdı”…
[4] “Duvarı yıkmışlar, bir de briketleri kırmışlar. Duvarı yıktınız, bari briketleri kırmayın. Pirketleri kırmamış olsalar tekrar yapardık”
[5] Artık kimse Fetö’cü diyemez.
[6] Bu ortada Turhan Çömez; Aydemir, Fakıbaba, Kavuncu ve Çıray ile ortak tweet atmışlar ve demişler ki “AKP/Cumhur İttifakı ile, Asla birlikte olmadık, Olmayacağız”. Ne kadar inandırıcı? Üç gün sonra “devletin bekası için Erdoğan kaçınılmazdır” diye ortak tweet atmayacaklarını kim garanti edebilir?
[7] Burjuva yerine “devrimci” konarak da birebir şekil hayata geçiriliyor elbette…
[8] Nasıl bilirdiniz? …