Gazeteci Abdurrahman Dilipak Akit’ten ayrıldıktan sonraki birinci yazısını kendi blogunda yayınladı. Akit’ten ayrılış sürecine göndermeler yaptığı yazısında Dilipak, Harun Reşid’in veziriyle olan bir diyaloğu anlattı.
Abdurahman Dilipak’ın yazısındaki “Reklamcılara PR yaptırmıyorduk ve medya, irtibat danışmanlarımız yoktu. Bu menkıbelerden, dinden, tarihten, gelenekten fazilet damıtıyorduk. Artık promter dedikleri şeffaf ekranlar çıktı. Toplum mühendisleri, sosyologlar, yer yer tarihçiler, halkla bağlar uzmanlarından oluşan bir takım yazıyor, birileri de okuyor” sözleri dikkat çekti.
Abdurahman Dilipak’ın yazısının ilgili kısmı şöyle:
“Harun Reşid birgün vezirini huzuruna çağırmış ve; ”çeyrek asırdır benimle birliktesin, hem beni övdün, sadakat gösterdin, hem beni savundun. Bir hayal gördüm ve derin uykumdan uyandım. Bu kadar vakit benimlesin, bu kadar vakitte benim hiç mi kusurumu görmedin. Yanılgısız kul olur mu? Şayet yanılgımı görmedinse ahmak bir adamsın. Gördün söylemedinse hain ve korkak bir adamsın. O makamda bu türlü biri ile çalışmak bana yakışmaz.” demiş! Siyaset ve bürokraside ya da iş dünyasında müşavirlerle çalışanların bu menkıbe kulağına küpe olsun. Merak edenler Hayati İnanç’ı arayıp sorabilirler. Benim çok sık hatırlattığım Hz. Ömer’den bir menkıbe var: Aranan adil Hz. Ömer buyuruyor ki, ”ben yanlış yaparsam ve yanımda bulunan biri bunu görüp, susar, beni uyarmazsa, o kişi benden uzak dursun, zira onda hayır yoktur. Şayet o kişi beni uyarır da ben o uyarıyı dikkate almazsam, tekrar o kişi benden uzak dursun, zira bende hayır yoktur…” Mimar Sinan, ”minare eğri diyen”’ çocuğu azarlamak yerine, bir yanlış anlamayı düzeltmek için ip bağlatıp minareyi çektirir diye anlatıyorduk yola çıkarken. O vakit reklamcılara PR yaptırmıyorduk ve medya, bağlantı danışmanlarımız yoktu. Bu menkıbelerden, dinden, tarihten, gelenekten fazilet damıtıyorduk. Artık promter dedikleri şeffaf ekranlar çıktı. Toplum mühendisleri, sosyologlar, yer yer tarihçiler, halkla münasebetler uzmanlarından oluşan bir takım yazıyor, birileri de okuyor.
Hayati İnanç Mevlana’dan aktarır. ”Adam uyurken ağzına yılan kaçar. Bunu gören adam, kişiyi kırbaçlayarak kovalamaya başlar. Yolda gördüğü dökülen çürümüş elmaları yedirir ve adam, yorgun ve midesi bulunmuş vaziyette öğürerek midesini boşaltır. Bir de bakar ki ağzından zehirli bir yılan çıkmış. İşi anlar. Kırbaçlı adam kendine bu denli zulmü ederken aslında kendini kurtarmak için yapmış bütün olanları. Hani adam söylese adam kaygısından ölecek. Söylemese zehirlenip ölecek. Azap gören adam, yol boyunca kırbaçlı adama ağzına geleni söylemiş, küfürler etmiş. Gerçek ortaya çıkınca adam binbir özür dileyerek bağışlanmayı dilemiş. Adam, demiş ki, işin en güç tarafı buydu. Bir beşere, ona karşın yardım etmek. Sana acı vermem gerekiyordu. Senin kurtuluşun bu zahmette kapalıydı. Fakat gerçeklerin anlaşılması için o eşref saatinin gelmesi gerekiyordu.
Evet, Dilipak’ın nereye gittiğini görmek için biraz da nereden geldiğine bakmak gerek. Ben birazz kendi köklerimden kelam edeyim müsaadenizle: Ben anne tarafından Haruniye’liyim. 12 Eylül öncesi kod adım Tarık Behlül’dü. Gerçek adım Abdurrahman, hatta dedem “Kara müftü” lakaplı, son zaman Osmanlı alimlerinden Mehmed Emin Aksay (Dayım Hasan Aksay’ın babası) Abdurrahman Gafigi koymak istemişte söylemi güç olur diye yalnızca Abdurrahman kalmış. Endülüs’te “gemileri yakan” kumandan. Ben de mecazi manada gemileri yakarım. Gerime da bakmam! Tarık b. Ziyad Endülüs fatihi. Afrika’dan Avrupa’ya İslam’ı taşıyan kumandan. Anne tarafında Fettahoğulları’ndanım. Anadolu’nun manevi fethinde öncü olan bir topluluk. Baba tarafından Seyyidhanoğulları’ndan. Şam ve Halep üzerinden Müslüman fatihlerin Anadoluya girişinde, onlarla birlik olanlardan gelen bir köke dayanıyor. Benim dünden bu güne yaşadığım bir hayat var. Hareketlerim ve yazılarımda, sözlerimde savunduğum bir fikir var. Benim kelam ve hareketlerim bu art plandan bağımsız değildir.”