Karar gazetesi müellifi İbrahim Kiras, AK Parti’nin, başörtüsü ve imam hatip üzere sorunları öne çıkartıp “karşı tarafı” alana çekme ataklarının kendi tabanını yanında tutmaya kâfi olmadığını yazdı. Daima tıpkı taktiğin tekrarlanmasının sonuç vermeyeceğine dikkat çeken Kiras, “karşınızdaki insanların zekasıyla alay eder görünmeniz muhataplarınızı sizden soğutur” sözlerini kullandı.
İbrahim Kiras’ın “Eskisi kadar kolay değil” başlıklı yazısı şöyle:
“Çoktandır herkes farkında: İktidar cephesinin elindeki anahtar konsolidasyon siyaseti. Ülkeyi yönetenlerin sorumlu olduğu bahislerin ve yaşanan meşakkatlerin yerine ideolojik ihtilafların gündemde tutulması siyaseti. Bu siyasetin sonuç vermesi için kelam gelimi enflasyonun, işsizliğin, yolsuzlukların ve eğitimden dış siyasete her alanda makus idarenin yol açtığı bilumum sorunların değil, başörtüsü yahut imam hatip üzere bahislerin tartışılması gerekiyor.
Yanlış idare tercihlerinin sonucu olan meşakkatlerin aslında ülkenin bağımsızlığına ve güçlenmesine karşı olan dış güçlerin ve içerideki hainlerin yapıtı olduğuna insanları inandırmak icap ediyor. Böylece ülke nüfusunun büyük çoğunluğunu oluşturan milliyetçi ve mütedeyyin kitlenin ‘ne olursa olsun’ iktidarın yanında tutulması amaçlanıyor. Bunun için toplum içindeki kültürel yahut ideolojik kamplaşmaların alabildiğine büyütülmesi, ihtilafların canlı tutulması, ateşin sönmeye yüz tuttuğu devirlerde üzerine akaryakıt dökerek alevlendirilmesi kural.
Milliyetçi ve mütedeyyin bölümün ülkedeki asıl sorunları bir kenara bırakıp iktidar partisinin yanında saf tutmasını sağlayabilmek için ise ‘karşı tarafın’ arbede alanına çekilmesi gerekiyor. Son devirlerde Sezen Aksu’nun lisanını koparma tartışmasından müzik şenliklerinin yasaklanmasına ve Gülşen’in tutuklanmasına kadar yapılan birçok iş ‘karşı tarafın’ sokağa çıkıp ‘bizim tarafı’ korkutması ve böylece ‘bizim tarafın’ makûs idare, yolsuzluk vs. diyerek diğer yerlere dağılmasını engellemeyi hedefliyormuş üzere görünüyor.
Galiba bu hesaplar yapılırken vaktiyle Seyahat Parkı olaylarında ortaya çıkan konsolidasyonun yine gerçekleşebileceği ümidi korunuyor. Kabul etmek lazım ki konsolidasyon siyaseti, başta Gezi’de olmak üzere, daha evvel tekraren uygulanmış ve her seferinde az çok sonuç vermiş bir enstrüman. Fakat son periyottaki teşebbüsler birebir ölçüde ‘başarıya ulaşmış’ görünmüyor.
Gezi Parkı atmosferini hazırlayan ‘Çatlasanız da patlasanız da yapacağız…’, ‘Tıksırıncaya kadar için…’ üzere tahrik edici kelamlardan çok daha ağırları söyleniyor bugün. Lakin beklenen reaksiyon gelmiyor. ‘Sürtük’ lafı bile harekete geçiremedi ‘karşı tarafı’. Birebir halde ‘dini ve ulusal bedellere yönelik saldırı’ alarmları da artık ‘bizim tarafı’ fazla etkilemiyor güya.
Anlaşıldığı kadarıyla bunun en önemli sebebi daima birebir taktiğin tekrarlanmasının bir yerden sonra inandırıcılığı zayıflatmış olması. Her iki taraf için de geçerli bu durum. İkincisi, rakibinin oyun ataklarını artık güzelce öğrenmiş bulunan ‘karşı tarafın’ kendisini inançta tutacak önlemlerini alması. Özellikle ana muhalefet partisinin uzunca vakittir milletin kıymetleriyle karşıt düşer görünmekten kaçınan bir siyaset izlemesi oyun bozucu bir fonksiyon görüyor.
Son periyottaki politik çizgisi prestijiyle daha fazla merkez partisi kimliğine yaklaşan CHP’nin dar bir kesim yerine millet çoğunluğuna ulaşmaya yönelik atakları geçmişte Cumhuriyet Mitingleri üzere ideolojik meydan okuma şovlarının yaptığının tam aksini yapıyor bugün. Münasebetiyle “bizim tarafın” korkutulmasına yahut tahrik edilmesine gereç vermeyen bir ‘karşı taraf’ var bugün.
Mamafih ‘karşı tarafın’ artık eski taktiklere karşı önlemli ve hazırlıklı olmasından daha değerli ve daha belirleyici değişim ‘bizim taraf’ta gerçekleşmiş görünüyor. Bu kısmın iktidar cenahının konsolidasyon ataklarına ayak uydurmaya eskisi kadar eğilimli görünmemesi asıl fark oluşturan faktör tahminen de.
Ana muhalefet partisi politik çizgisini düzeltip iktidar cephesine konsolidasyon fırsatı vermez olunca birtakım sahne sanatkarları, toplumsal medya fenomenleri yahut magazin figürleri üzerinden üretilen ‘dini ve ulusal bedellere yönelik saldırı7 örnekleri gereğince ciddiye alınmadı ‘bizim taraf’ta.
Bu bir. İkincisi, karşınızdaki insanların zekasıyla alay eder görünmeniz muhataplarınızı sizden soğutur. Bugün hayat pahalılığının, işsizliğin, yolsuzlukların kısacası berbat idarenin mağduru durumundaki vatandaş kelam konusu sıkıntıların çözülmesine yönelik bir ışık yanmasını beklerken kendisine ‘Cambaza bak’ numarası çekildiğinin farkında. Bu türlü bir atmosfer içinde dini ve ulusal kıymetlerin tehdit altında olduğu ileri sürülerek hassasiyet sahibi vatandaşları bir bayrak altında toplama teşebbüsleri en azından eskisi kadar başarılı sonuçlar vermeyecektir.
Peygamberlere hakaret etti denilen Sezen Aksu olayında bunu gördük, İmam Hatip okullarına lisan uzattı diye suçlanan Gülşen hadisesinde ise çok daha fazlasını, çok aşikâr bir kayıtsızlık gördük. Bunun ne manaya geldiği belirli.” (KAYNAK)