Merve Kavakçı’nın kızı Mariam Kavakçı’nın, Tayyip Erdoğan’ın sancak öperken görüntülendiği fotoğrafının altına “Halifemiz” notunu düşüp bir öbür paylaşımda ise Ahmet Davutoğlu afişinin üstüne “hain” üzere sözlerin eşliğinde kırmızı çarpı işareti koymasını yazısında işleyen Karar gazetesi müellifi, Ahmet Taşgetiren, “İslami kavramları getirip bireylerin üzerine giydirince meseleler çözülmüyor” yorumunu yaptı.
Taşgetiren’in, “Halifemiz” başlıklı yazısından bir kısım şöyle:
Burada akla çabucak birkaç soru geliyor:
1-Sayın Cumhurbaşkanı’na bu kadar yakınlarından “Halifemiz” diye seslenmek, bu hitabın onun tarafından yadırganmayacağından, tahminen güzele gedeceğinden emin olmak manasına mı geliyor?
2-Bayan Kavakçı Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın sahiden halife olduğuna mı inanıyor?
3-Bayan Kavakçı halifeliği İslam dünyasının liderliği manasında kullanıyorsa, bu liderliğin gerçek boyutlarının mümkün olup olmadığı konusunda ne düşünüyor?
Burada ayrıyeten, halifeliğin dini bir liderlik olarak mı siyasi bir liderlik olarak mı görülmesi gerektiğine dair kadim bir tartışmayı da hatırlamak mümkündür.
Aslında soru, yalnızca genç bir hanımın yaklaşımıyla hudutlu değildir. Tayyip Erdoğan’ı Türkiye’de olsun, farklı İslam toplumlarında olsun sembolleştiren kitleler bulunduğu biliniyor.
Bu eğilim, İslam dünyasının edilgenlikten, mazlumiyetten kurtulup dünyanın belirleyici gücü olma arayışının kitlelerin his – beklenti iklimine yansımasından ibaret. “Bir kurtarıcı” arayışı. “Ümmetin başına bir kişi geçsin ve ümmeti yerlerde sürünmekten kurtarsın.” Bir orta merhum Erbakan oldu o sembol kişilik, şimdilerde de Tayyip Erdoğan…
Ben bu mevzuyu Anadolu’da “Ümmet nasıl ayağa kalkar?” başlıklı konferanslar dizisinde beşerlerle paylaştım. “Ümmet bir yılda, üç yılda, beş yılda ayağa kalkar mı?” sorularını sordum salonlarda. Daima sessizlikle karşılandı bu sorum. İşte Tayyip Erdoğan liderliğinde 20 yıl geçti Türkiye’de. 20 yılda ümmet ayağa kalktı mı Türkiye’de? Pekala bu liderlik daha kaç yıl devam ederse ayağa kalkar ümmet?
Bu satırları okuyan insanların bana “Ahmet Beyefendi her şeyden evvel ‘Türkiye toplumu ümmet oldu mu?’ diye sormak gerekmiyor mu?” diye soracaklarından eminim.
Hadi akabinde gelsin nedir ümmet, nasıl ümmet olunur, ulus devletler dünyasında İslam dünyasının birliği nedir, hilafet nasıl bir temsiliyet getirir, üzere sorular…
Mesela şu soru:
-Kendi ülkesinde toplumsal birliği temin edememiş bir siyasi önder, her ülkede yaşanan etnik mezhebi farklılaşmalar ortamında nasıl “ümmet lideri” olur?
Söz konusu hanımefendinin paylaştığı bildiriler esasen kendi içinde derin bir çelişkiyi taşıyor. Ne yapmış?
Tayyip Bey’i “halifemiz” diye takdim ederken, Tayyip Bey’le birlikte uzunca müddet yol yürümüş, Tayyip Bey’in yönlendirmesi ile Türkiye Cumhuriyeti Başbakanı olmuş, “islâmî hüviyeti” çok net bilinen Ahmet Davutoğlu’nun üzerini çizmiş.
Ne oldu artık? Halifemiz açısından Ahmet Davutoğlu ne oluyor? Halifeye biat etmeyenler ne oluyor? Yarın seçimlerde halkın iradesi Tayyip Bey’den diğeri üzerinde toplanırsa halifelik ne oluyor? Diğer İslam toplumlarının “Halifemiz” diye tanımladıkları kişilikler varsa onlarla bizim halifemizin pozisyonu ne oluyor?
Tayyip Bey’e yönelik bu “Halifelik” tanımlamasının, muhafazakâr toplum kesitlerinde oluşan aidiyet aşınmasını tamir maksadı taşıdığı düşünülebilir. Lakin siyaseten aşınan kişiliklerin dini yüklemelerle korunmaya çalışılması durumunda dini kıymetlerin de aşınma sürecine sokulduğu açıktır.
Ben İslam toplumlarının bir büyük birliktelik oluşturmasını ve içine sürüklendiği zaaftan kurtulmasını hayati görürüm. Dünyada bu türlü büyük entegrasyonlar var. Neden İslam dünyası diye bir birliktelik oluşmasın?
Tayyip Erdoğan da geçen 20 yılda bu türlü bir birliktelik istikametinde gayretler sarf edebilirdi. Bunun için de evvel Türkiye’nin içinde bu türlü bir atmosfer oluşturmalıydı. Burada önemli problemler olduğu aşikârdır.
İkincisi de, İslam toplumlarının “özgül ağırlığı”nın dünyadaki meydan okumalara yanıt verecek düzeye çıkarılmasıydı. Bu da “insan sermayesi”nin en yüksek donanıma kavuşturulmasını gerektirirdi.
Tayyip Beyefendi, öncelikle kendisine 20 yıllık bir icraat imkanı sunan Türkiye’de insan sermayesini en yüksek donanıma kavuşturmalıydı. Türkiye, yıldız ülke haline gelmeliydi. Bu hem İslam ülkeleri için hem tüm dünya için dikkat alımlı bir örneklik oluştururdu.
Bugün ülkemizden -ve olağan İslam ülkelerinden- Batı’ya hakikat “Beyin göçü” gündemi var. Eğitim sorun, iktisat sorun, hukuk sorun, toplumsal barış sorun, siyasi ahlak sorun, İslam ülkeleri ile bağlar sorun…
İslami kavramları getirip şahısların üzerine giydirince meseleler çözülmüyor.
YAZININ TAMAMI