Saraylar saltanatlar çöker
kan susar birgün
zulüm biter.
menekşeler de açılır üstümüzde
leylaklar da güler.
bugünlerden geriye,
bir yarına gidenler kalır
bir de yarınlar için direnenler…
MHP Genel Lideri Devlet Bahçeli’nin Sivas Mitingi’nde kürsüden ‘Pir Sultan Abdal’ın dediği üzere…’ diyerek okuduğu şiirin devamı bu türlü. Şiirin sahibi ise tam da Pir Sultan Abdal üzere direnişi ve hiç bitmeyen umudu yazan sosyalist şair Adnan Yücel.
Eşi Ayşe Yücel’in ‘aşkın ve başkaldırının şairi’ diyerek tanımladığı Adnan Yücel, 1953 yılında Elazığ’da doğdu.
İlk ve orta tahsilini memleketinde tamamladı. 1976’da Diyarbakır Eğitim Enstitüsü Türk Lisanı ve Edebiyatı kısmında lisans, 1980’de Ankara Üniversitesi’nde yüksek lisans eğitimlerini tamamladı. Elazığ ve Ankara’da edebiyat öğretmenliği ve idareciliği yaptı. 1987’de Çukurova Üniversitesi Eğitim Fakültesi’nde öğretim vazifelisi oldu ve 2002 yılında emekli oluncaya kadar bu vazifesini sürdürdü. 24 Temmuz 2002’de hayatının büyük kısmını geçirdiği Adana’da akciğer kanseri nedeniyle vefat etti.
Bahçeli’nin, sosyalist şair Adnan Yücel’den ‘yanlışlıkla’ alıntıladığı şiirin tamamı şöyle:
YERYÜZÜ AŞKIN YÜZÜ OLUNCAYA DEK
Aşksız ve paramparçaydı yaşam
bir inancın büyüklüğünde buldum seni
bir arbedenin hoşluğunda sevdim.
bitmedi daha sürüyor o kavga
ve sürecek
yeryüzü aşkın yüzü oluncaya dek!
Aşk demişti ömrün bütün ustaları
aşk ile sevmek bir güzelliği
ve dövüşebilmek o hoşluk uğruna.
işte yüzünde badem çiçekleri
saçlarında gülen toprak ve ilkbahar.
sen misin seni sevdiğim o arbede,
sen o arbedenin hoşluğu misin yoksa…
Bir inancın büyüklüğünde buldum seni
bir hengamenin hoşluğunda sevdim.
bin kere budadılar körpe dallarımızı
bin sefer kırdılar.
yine çiçekteyiz işte tekrar meyvedeyiz
bin defa dehşete boğdular zamanı
bin kere ölümlediler
yine doğumdayız işte, tekrar sevinçteyiz.
bitmedi daha sürüyor o kavga
ve sürecek
yeryüzü aşkın yüzü oluncaya dek!
Geçtiğimiz o birinci ırmaklardan beri
suyun ayakları olmuştur ayaklarımız
ellerimiz, taşın ve toprağın elleri.
yağmura susamış sabahlarda çoğalırdık
törenlerle dikilirdik burçlarınıza.
türküler söylerdik daima birebir telden
aynı sesten, birebir yürekten
dağlara biz verirdik morluğunu,
henüz bu türlü yağmalanmamıştı gençliğimiz…
Ne gün batışı ölümlerin üzüncüne
ne tan atışı doğumların sevincine
ey bir elinde mezarcılar yaratan,
bir elinde ebeler koşturan doğa
bu seslenişimiz sırf sana
yaşamasına yaşıyoruz ya güzelliğini
bitmedi daha sürüyor o kavga
ve sürecek
yeryüzü aşkın yüzü oluncaya dek!
Saraylar saltanatlar çöker
kan susar birgün
zulüm biter.
menekşeler de açılır üstümüzde
leylaklar da güler.
bugünlerden geriye,
bir yarına gidenler kalır
bir de yarınlar için direnenler…
Şiirler doğacak kıvamda yine
duygular tekrar yağacak kıvamda.
ve yürek,
imgelerin en ulaşılmaz doruğunda.
ey her şey bitti diyenler
korkunun sofrasında yılgınlık yiyenler.
ne kırlarda direnen çiçekler
ne kentlerde devleşen öfkeler
henüz elveda demediler.
bitmedi daha sürüyor o kavga
ve sürecek
yeryüzü aşkın yüzü oluncaya dek!
(HABER MERKEZİ)