İstanbul’un en hoş yerlerinden biri diyeceğim Adalar için ancak neresi hoş değil ki? Bugün Adalar olsun: Uzun yıllardır gitmiyordum Büyükada’ya, çok kalabalık, çok sistemsiz, çok, çok derken Adalar Müzesi, (olduğunu bile bilmiyordum) Adalar Belediyesi ve İBB’nin de dayanağı ve Adalar Mimoza İnisyatifi işibirliğiyle Lavanta Günleri düzenlemişler. Arkadaşım Sibel Asna’nın Aynaşlı’da düzenlediği lavanta hasadına bu yıl katılamamıştım, Adadakine gittim. Düzgün ki de! Kalabalık olduğumuz için deniz taksiyle gittik, oldukça süratli ve konforlu, on kişi için de çok uygun. Vapur seferlerinden evvel İstanbul’dan buraya ince uzun kayıklarla gelirlermiş, yakındır dronlarla gelmemiz! Ada artık pis kokmuyor, atların kamçılanma ve eziyet çekme imgelerinin olmaması da kimilerinin payton hasretine rağmen benim için çok güzel.
ESKİDEN KARAYA BAĞLI
Adalar Müzesi’ni gezerken milyonlarca yıl evvel buranın Kartal’a bağlı bir kara modülü olup sonrasında kopup evvel yarımada ve şimdiki Adalar haline geldiğini de görüntüden izleyince insan bir tuhaf oluyor. Sonra yerleşim başlıyor. Yerleşimle birlikte çiçekler, ağaçlar dikiliyor. Adanın lokal bitkisi maki ve kızılçam. Lakin endemik çiçekleri de var. Mimoza, yasemin, lavanta üzere hoş kokan çiçekleri, begonvil üzere hoş renklileri. Ya insanları? Kimileri için yazlık, kimileri için daima kalmalık. Kimileri da kışın geliyor! Adalar’da yaşayanların hepsi de tuzu kuru değil. Burada turizmde çalışanlar da var, esnaf da emekçi de. Gezmeye gelenler de yalnızca mimozaları değil, çiçekleri de yoluyor ve gözünüzün içi üzere baktığınız bahçeniz bir anda kel kalıveriyor. Mimoza İnisyatifi, hem çiçekleri korumak, hem Adalar’a özel hediyelikler yaratmak, hem de bayanlara iş yaratmak için kolları sıvamış. İSMEK’in eğitmenlerinin de yardımıyla atölyeler açıp Adalı bayanları eğitmişler. Kimi çanta yapmış, kimi ipek şal, kimi keçeden hediyelikler. Ve Lavanta günlerinde birden fazla eflatun renklerde el işi hediyelikler, müzenin bahçesinde ahşap stantlarda beğeniye sunulmuş.