Bazılarımız tercihlerinin değil vazgeçtiklerinin imtihanını daha çok verir bu hayatta. Tercih etmediğimiz ortamlar, beşerler ve fırsatlar, tercih ettiklerimiz ne kadar huzur verirse versin, aklımızın bir yerinden seslenir. Zira nefis dediğimiz şeyin doyma güdüsü yoktur. Hele ki herkesin her anını paylaştığı, varlıklarını gözümüze soktuğu bir vakitte, o sesi bastırmak daha da sıkıntı olur.
Bunun için, kimi küçük kerametleri büyütüp şükür sebebine dönüştürmek daha güzel olacaktır. Artık size kolay bir örnek vereceğim.
Sabah kalktınız, canınız poğaça çekti. Siz kahvaltı masasını kurarken zil çaldı ve komşunuz size bir tabak sıcak konut poğaçası uzattı. O küçük mucize bir anda sabahınızı şenlendirdi. Sezgilerinizin süratli karşılığı, hislerinizin kuvveti ya da yaratıcınızla aranızdaki bağın sıcaklığını büyüterek kendinizi canlı hissetmek ya da mümkünlük olarak görmek ve bir tesadüftü diyip geçmek sizin elinizde.
Peki her anımızı bir mucize içindeymiş üzere yaşasak ne olur? Sabah gözlerimizi açtığımızda görebildiğimiz için memnun olsak mesela. Bu gözlerle oburlarının varlıklarına imrenmektense, görme duyusu olmayan insanları hatırlayıp gözlerimizin varlığına odaklansak. O da bir mucize olur işte o vakit.
Bu gece Düzce’de yaşanan zelzele, mümkün daha büyük zelzelelerin varlığını tekrar hatırlattı hepimize. Çök, kapan, tutun yapmak uyku sersemi pek de aklımıza gelmedi. Biz avize, uyku, yatak üçgeninde birkaç dakika kalp atışlarımızı dinleyebildik yalnızca. Dinleyemeyebilirdik de.
Varlıklarımızın, vücudumuzun ve bize lütfedilen her anımızın pahasını bilerek yaşamaya çalışmak hem akıl sıhhatimizi korumak hem de huzur bulmamıza yardımcı olacaktır. Afetler esnasında beden bütünlüğünü korumak için alacağımız her önlem ne işe yarıyorsa, zihin sıhhati için de minnettarlık hissi birebir vazifesi görecektir.
Yaşamınızdaki küçük mucizeleri görerek yaşamak size düzgün geliyorsa hiç durmayın. Ben geldiğine inananlardanım. Şükürsüzlüğün vazgeçtiklerimden geldiğini biliyorum. İster mukadderatçı ister hayalperest desinler, zeki görüneceğim diye pesimist hali gerçekçilik tarifi altında göstermeye gerek yok.
Kendi üçlü sloganınızı üretmenizi öneririm. Ye, sev, şükret üzere mesela.
Bu yazının üçlemesi de fark et – vazgeç – şükret olsun. Siz de yorumlara ekleyebilirsiniz.