İstiklal Caddesi’nde 13 Kasım tarihinde 6 kişinin hayatını yitirdiği ve 81 kişinin de yaralandığı bombalı saldırıyı gerçekleştiren Ahlam Albashır’ın, 6 sayfalık tam tabiri ortaya çıktı. Albashır’ın sözünde, ”Bilal uyuşturucu kullanır, içki içer. Olay günü rahatlatıcı olacağını söyledikleri bir buçuk adet hap verdi. Ben muhakkak çantaya bomba bırakmadım. Kim tarafından nasıl patlatıldığını bilmiyorum.Türkiye’ye göndermek üzere, aileme ziyan vermekle tehdit etti ve beni zorladı” dediği görüldü.
‘Kimliksiz girdiğim için YPG aleyhine casusluktan beni tutukladılar. Bir ay cezaevinde kaldım’
İstanbul’un en işlek noktalarından biri olan İstiklal Caddesi’nde 13 Kasım pazar günü meydana gelen terör taarruzunda 6 kişi ömrünü yitirirken 81 kişi yaralandı.
Bombalı saldırıyı gerçekleştiren Ahlam Albashır’ın 17 Kasım’da İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığı’nda alınan altı sayfalık tam sözü ortaya çıktı.
Halk TV müellifi İsmail Saymaz’ın köşesine taşıdğı tabirlerde dikkat çeken detaylar yer aldı.
2002’de Halep’te doğan Ahlam Albashır ailesine ait verdiği sözde şunlara değindi; ‘2002’de Halep’de doğdum. 2013’e kadar burada kaldım. Altı kardeşiz. Üçü vefat etti, ikisi hayatta. Babam ben beş yaşındayken vefat etti. 2013’ten sonra ben, annem ve kardeşim Süleyman ile Ebu Hanaya’ya gittik. Çadırda yaşadık. Annem vefat etti. Kardeşim Meryem ve ağabeylerim Muhammed ve Mahmud ile Rakka’ya kuzenimin yanına gittik. Muhammed, DEAŞ akınında ayaklarından yaralandı. Tedavi olduktan sonra tekrar ÖSO’ya katıldı. YPG, Rakka’ya saldırdı. Mahmud, Meryem ve Muhammed’in eşiyle YPG’nin denetimindeki Münbiç’e geldik. Pastanede çalışmaya başladım.’
YPG’li Ahmet Arreş ile sevgili olduktan sonra yaşadıklarını anlatan Ahlam Albashır, ‘İki ay sonra ayrıldım. Ahmet Arreş, YPG ismine talepte bulunmadı. Pastanede çalıştığım sırada ‘Mümbiç Diyar’ ve ‘Ferhat’ isimli YPG’de üst seviye misyondaki şahıslar Cerablus’a giderek, bilgi toplamamı istedi. (İsmail Saymaz’ın notu: Cerablus, bu tarihte ÖSO’nun kontrolündeydi) Kabul etmedim. Ahmet Arreş’in peşinden Cerablus’a gittim. Bir gece kaldım. Dönüşte Münbiç’e giderken, kimliğimi yırttılar. Kimliksiz girdiğim için YPG aleyhine casusluktan beni tutukladılar. Bir ay cezaevinde kaldım’ dedi.
‘Kaçak yollarla Türkiye’ye giriş yaptık. Çok sayıda araç değiştirerek, İstanbul’a geldik’
Albashır sözünün devamında şunları aktardı;
‘Çıktıktan sonra Münbiç’e döndüm. Hasan Cemil ile tanıştım. YPG’deki durumunu bilmiyordum. Hasan Cemil, “Hacı seninle görüşecek” dedi. O bölgede YPG’deki üst seviye sorumlulara ‘Hacı’ denir. Kod isimdir. Hacı’nın sol kolunda dövme var. Bana, “İdlib’e gideceksin. Orada bir gençle buluşacaksın, karı koca manzarası vereceksin” dedi. Reddettim. Dört gün sonra Hacı, “Türkiye’ye gideceksin” dedi. Onayladım. Sonraki gün yola çıktım. Ailem beni Halep’te biliyordu.
4-5 ay evvel İdlib’e kaçakçılar aracılığıyla gittim. Burada ‘Bilal Hassan’ beni beklemekteydi. Kaçak yollarla Türkiye’ye giriş yaptık. Çok sayıda araç değiştirerek, İstanbul’a geldik.
Ferhat Habeş’in Esenler’deki meskenine gittik. Meskende Ferhat’la eşi Fatma vardı. Burada Bilal ile iki ay kaldım. Bilal, sonraki gün Ferhat’ın dokumacılık atölyesinde beni işe başlattı. Yalnızca bir gün çalıştım. Bilal’in işe gittiği periyotta meskende kalmaktaydım. Ferhat’ın kardeşi cezaevinden çıkınca Bilal’le atölyede kalmaya başladım. Atölyede Rama Eltaha ile arkadaş oldum. Rama ile Ahmet Haj Hassan zımnî evlidir. (İsmail Saymaz’ın notu: Ahmed Han Hasan, tabirinde, PKK’lı olmadığını, ağabeyinin ÖSO’da ‘şehit’ düştüğünü söylüyor) Bilal bana saldırıp sahip olmaya çalıştı. Makasla kendimi savundum ve Rama Eltaha’nın meskenine gittim. Hacı atölyeye dönmemi, Bilal’in isteklerini yapmamı, aksi halde ablam ve ağabeyime ziyan vereceğini söyledi. Korktuğum için gittim.
Bilal, Taksim’den övgüyle bahsetti. Son dakikada Bilal, gelmekten vazgeçti. Rama’nın 14 yaşındaki oğlu Ahmed Elşeybun ile korsan taksici Yasir Al Korali’nin taksisine binerek, Taksim’e gittik. Yasir bekledi. Bir saat kalıp döndük. Üç hafta sonra yeniden Taksim’e gitmek istedim. Bilal para verdi. Taksici Yasir, beni götürdü. Bir saat vakit geçirip döndük.
‘Olay günü rahatlatıcı olacağını söyledikleri bir buçuk adet hap verdi’
Bilal, Ahmet Elşeybun ve ben Fatih’e gitmek üzere sözleştik. Korsan taksiyi çağırdık. Bilal vazgeçti. Ahmet’le Fatih Camisi’nin önüne gittim. Vakit geçirip döndük. Bilal, “Zorunlu haller haricinde atölyeden çıkma” dedi. Hacı aradı. “Bilal’in lafını dinle” diye tehdit etti.
15 gün evvel Hacı, Taksim’e gitmemi istedi. Korsan taksiyle gittim. İstiklal Caddesi’nde yürüyüş yaptım, gül aldım. Simit yiyip sokak sanatkarlarını dinledikten sonra döndük. Bilal, Taksim’de çok polis olup olmadığını sordu. Olmadığını söyledim. (Patlamanın olduğu bank etrafında neden cep telefonuyla manzara kaydı yaptığı soruldu) Burada görüntü çekiyorum. Taksim’e gelmeden evvel Hacı, Taksim’de heykelin görüntüsünü selfie (özçekim) biçiminde çekmemi söyledi. Heykelin görüntüsünü çekip attım. Olay yerine yakın görüntü çekimini ben yaptım. Mağazaları çektim. Kimseyle paylaşmadım. Patlamanın olduğu yere ilişkin olması tesadüftür.
Bilal’in kıyafetleri ortasında 30X20 santimetre ebatında birbirine yapışık üst üste üç paket gördüm. Yumuşak olması nedeniyle uyuşturucu olabileceğini düşündüm. Bilal uyuşturucu kullanır, içki içer. Olay günü rahatlatıcı olacağını söyledikleri bir buçuk adet hap verdi.
12 Kasım akşamı Bilal “Taksim’e gidelim” dedi. Telefon çaldı. Görüştükten sonra sonraki gün gitmemiz gerektiğini söyledi. Bilal ile Hüsam atölyedeydi.
‘Ben katiyetle çantaya bomba bırakmadım. Kim tarafından nasıl patlatıldığını bilmiyorum’
Bilal, olay günü saat 13-14’te çay koydurdu. Taksim’e gidebileceğimizi söyledi. Beş aydır birinci kere güzel davranıyordu. Daha evvel çay üzere ikramlarda bulunmamıştı. Korsan taksiciye ileti attım. Saat 14.00-15.00 ortası taksici Yasir geldi. Bilal ile araca bindik. Bilal’in elinde iki beyaz poşet, bir kahverengi sırt çantası vardı. Poşetin birisinde Yasir’e vermek üzere atölyeden aldığımız iki pantolon, iki ceket; başkasında abur cubur; çantada yiyecek olduğunu söyledi. Bir büyük poşetin içerisine üçünü koydu. Ön koltuğa ben oturdum. 45 dakika sonra Taksim’e geldik. Yolda Bilal telefonla konuştu. Telefondaki şahsa ‘Tamam, geliyorum, keder etme’ dedi. Tedirginliği arttı. Taksim’e yaklaştığımız sırada dönmesi gerektiğini söyledi. Ben de dönmek istedim. Bilal bildiri atarak, “Sen in” dedi. İndim. Çantaları bana verdi. “Sen biraz gez, ben döneceğim” diyerek, korsan taksiyle ayrıldı.
Sırtımda çanta, elimde poşetle İstiklal Caddesi’ne yürüdüm. Kozmetik mağazalarında alışveriş yaptım. Patlamanın meydana geldiği bankı boş görünce oturdum. Burada kırmızı gül satan birinden iki gül aldım. 30 dakika oturdum. Hacı, gerimden çekilmiş görüntü imgesini WhatsApp aracılığıyla gönderdi. Huzursuz oldum. Çantanın içine baktım. En üst kısımda kek, cips ve yiyecekler vardı. Alt kısımda Bilal’in kıyafetleri içinde gördüğüm yumuşak dokulu paketler vardı. Korkarak 112’i aradım. Telefona çıkan kişi Türkçe konuştuğu için karşılık veremedim. Bilal’i ve Yasir’i aradım. Yanıt vermediler. Ablam imajlı aradı. Kendisine mağazadaki leopar desenli kıyafetin imgesini gönderdim. Bu ortada Hacı aradı. Çantayı bir şahsın gelip alacağını, bulunduğum yerden süratlice ayrılmamı söyledi. Meydana yürürken karşıma parfümcü çıktı. Parfümcüyle konuştuğum esnada patlama sesi geldi. Meydana hakikat koşmaya başladım. Taksiye bindim. Taksici cep telefonundan manzaraları gösterince patlamanın bıraktığım çantadan kaynaklandığını anladım. Ben katiyen çantaya bomba bırakmadım. Kim tarafından nasıl patlatıldığını bilmiyorum.
‘Türkiye’ye göndermek üzere, aileme ziyan vermekle tehdit etti ve beni zorladı’
Esenler’de atölyeye yakın yere gittim. Hacı aradı. “Taksi için kimseden para isteme. Bilal’i unut. Atölyeyi unut. Turkuaz gömlekli ve lacivert ceketli erkek gelecek, ondan al. Parayı öde. Onunla kal. Dediklerini yap” diyerek, telefonu kapattı. Yanıma Ahmed Jarkas geldi. Parayı verdi. Taksici gittikten sonra Jarkas’ın aracına bindim. Ahmed telefonla konuşuyordu. Konuştuğu Halil kod isimli kişi, telefonumu alıp kapatmasını söyledi. Telefonumu Ahmed’e teslim ettim. Halil,“Telefonun kır” dedi. Meskene vardığımızda Ahmed’in eşi, kız kardeşi, ağabeyinin kızı konuttaydı. Ahmed, Halil’i arayıp imajlı konuştuğu esnada telefonumu çekiçle kırdı. Ammar Jarkas, Bilal’i Yunanistan’a gönderdiklerini söyledi. Ammar, kıyafetlerimi değiştirmem gerektiğini söyledi. Ablası üzerimdeki kıyafetleri verdi. Ahmed Jarkas yeni telefon verdi. Telefonu açtığımda Hacı’nın bildirisini gördüm. “Ben Hacıyım” diye yazıyordu. Yan binada, olay nedeniyle yapılan operasyonda yakalanan şahıslar olduğunu haber aldık. Ahmed Jarkas dışarı çıktı ve yakalandı. Ahmed’in annesi, “Zekeriya’nın meskenine gidelim” dedi. Zekeriya’nın meskeninde polis tarafından yapılan yakalandık. Ahmed’in kız kardeşi, nakit para, ziynet eşyası ve tabanca getirmişti. Hepsi bir çantadaydı.
Hacı’nın YPG’de istihbarat kısmında yüksek pozisyonda olduğunu düşünüyorum. Özel sürücüsü ve muhafazaları vardı. Türkiye’ye göndermek üzere, aileme ziyan vermekle tehdit etti ve beni zorladı. Münbiç’e bulunduğum esnada örgütsel eğitim almadım. Arap kökenli olup da YPG içerisinde olan çok kişi var. Bunlar ÖSO ile çatışmalarda en ön saflara yerleştirildi. Bana Hacı, bir telefon verdi. Bağlantısını bu telefonla sağlıyordum. Gönderdiği bildiriler bu telefondaydı. Lakin telefonu Ahmed Jarkas kırarak yok etti. Nereye attığını bilmiyorum.
Bir ay evvel Suriye’de 16-17 yaşlarında bayanın yanında kıymetli materyallerle Türkiye’ye gelip Bilal’in onun için yer ayarlaması gerektiğine, benden atölyede yalnız kalıp kalamayacağımı sormasıyla vakıf oldum.