Türk Hemşireler Derneği (THD), bugün Ankara Anıtpark’ta “İnsanca yaşamak ve yaşatmak için kelam hemşirelerde” sloganıyla miting düzenledi. Ülkenin dört bir yanından gelen hemşireler, “Hemşirelik kanunu var, hemşirelik yok” yazılı pankart ve “Hemşire yaşatır”, “Vatandaş hakkını alsın ona hemşire baksın”, “Sözümüz var ıstırabı hafifleteceğiz”, “Yoksulduk, fakir kalmaya razıydık, aç kaldık”, “Hemşireyi hemşire yönetir, hemşire eğitir”, “Hemşirenin hakkı mahşere kalmasın”, “Gösterge ortası 14 kat fark” yazılı dövizleri taşırken; “Önce toplum evvel sıhhat evvel hasta”, “Öğrencinin emeği sömürülemez”, “Emek burada hakkımız nerede, emek burada maaş nerede”, “Cebe değil, sıhhate teşvik” ve “Hemşire giderse sistem çöker” sloganları attı.
THD Lideri Azize Atlı Özbaş, mitingde şu konuşmayı yaptı:
“Toplumumuzun hak ettiği inançlı ve kaliteli bakımı sunmak, insanca yaşamak ve yaşatmak istiyoruz. Lakin önümüzde maniler var. Bu manilerin kaldırılması için hemşireler olarak yıllardır uğraş ediyoruz. Fakat sesimiz duyulmuyor, bizim elimizle sunulan hizmetlerde emeğimiz görülmüyor. Bize yönelik kararlar bizsiz alınıyor. Üniversitelerimizde nitelikli hemşireler yetiştirilmesinin önünde mahzurlar var. Toplumumuzun sıhhatini hami ve geliştirici hizmetlerde yer almamızın önünde maniler var. Halkımızın sıhhatini, hastamızın güvenliğini sağlayan şartlarda çalışmamızın önünde mahzurlar var. Hemşirelik bakımını hemşire eliyle sunabilmemizin önünde maniler var. Hemşirelik hizmetlerini hemşire eliyle yönetebilmemizin önünde pürüzler var.
Ağır çalışma şartları altında eziliyoruz. İş yerlerinde baskı ve mobbing altında eziliyoruz. Yoksulluk sonundan bile çok uzak maaşlarımızla, güçlü ekonomik şartlar altında eziliyoruz. Emekliliğe yansımayan dört kesimli maaşla, süresiz kontratlı takımlarla, misyon tarifimiz dışında çalıştırılma baskısıyla, süreksiz görevlendirmelerle, her gün öteki kliniğe yapılan kelamlı görevlendirmelerle, tehditlerle, verilmeyen idari müsaadelerle, ödenmeyen icap nöbetleriyle, meslek unvanımız, çalışma alanlarımızın öbür çalışanlara dağıtılarak, mesleğimizle, bizimle, toplumumuzun sıhhati ile ilgili kararlarda yok sayılarak, ayrıştırılarak, yok sayılarak, görmezden gelinerek, şiddete maruz kalıyoruz. İnsanca yaşayamıyoruz. Sağlıklı kalamıyoruz, sağlıklı kılamıyoruz.
Hemşire olmayan öğretim üyeleriyle, hemşire olmayan fakülte, okul yöneticileriyle 200-300 kişilik sınıflarla, amfiye öğrencinin başı sığsın kâfi diyen rektörle, öğrenci kabul etmeyen klinik yöneticileriyle nitelikli hemşire yetiştiremiyoruz. Hemşirelik öğrencisi çalıştığı hastanede yemek dahi yiyemiyor. Klinik uygulama için hastane hastane gezerken, yol parası dahi bulamıyor. Öğrencimize yemek sağlayamıyoruz, servis sağlayamıyoruz, sigorta yaptıramıyoruz. 23 yaşında gençler yaşama borç ile başlıyor. Kimliksizleştiriliyoruz, yalnızca hemşireler değil, tüm sıhhat çalışanları kimliksizleştiriliyor. Hemşire olmayan çalışanlar, hemşire olarak çalıştırılıyor. İsmine ‘fiilen hemşirelik yapmak’ deniyor. Hemşire diplomasına sahip olmayan bir çalışana nasıl fiilen hemşirelik yaptırırsınız? Eğitimini almadığı, yasal olarak yetkilendirilmediği işi, uygulamaları nasıl yaptırırsınız? Mevzuatı nasıl yok sayarsınız. Kabul etmiyoruz, kanıksamıyoruz, normalleştirmiyoruz. Yüz binden fazla hemşire atama beklerken, fazla mesailerle, ağır çalışma şartları altında, eksik işçiyle çalışıyoruz. Hastamızın güvenliğini sağlayamıyoruz.
Bugün yoksulluk hududu; 24 bin 185 TL, Üniversite mezunu bir hemşirenin maaşı 12-13 bin. Maaşlarımız yoksulluk hududuna yaklaşmıyor. Dört modülde verilen hemşire maaşlarının emekliliğe yansıyan kısmı yalnızca 6 bin TL. Beyaz ıslahat denerek bize sunulan teşvik yönetmeliği, sıhhati değil hastalığı teşvik ediyor, hasta üzerinde ne kadar çok teşebbüs yaparsan o kadar para kazanırsın, ne kadar çok hasta gelirse hastaneye o kadar çok alırsın, hastaya değil, sürece odaklan diyor. Sıhhat çalışanı ile hastayı, hekimle tabibi, hemşire ile hemşireyi, tabiple hemşireyi, tüm sıhhat çalışanlarını karşı karşıya getiriyor. Masalarda hastanın tedavisi değil, puanın nasıl dağıtılacağı konuşuluyor. Teşvik, hastayı, hemşireyi, sıhhat çalışanını, insanı, emeği görmüyor. Bizler bu sistem içinde mutsuzuz. 8 bin 275 hemşireden yüzde 76,3’ü mesleğini diğer bir ülkede yapmak istiyor. Yarısından fazlası sürece başladığını söylüyor. Gitmek isteyen hemşirelerin 900’e yakını yüksek lisansı olan hemşireler, 200’den fazlası doktoralı.
İnsanca yaşamak ve yaşatmak için taleplerimiz var. Halkın sıhhatini riske atan, iş barışını bozan, hemşirenin emeğini yok sayan, teşvik ve buna misal tüm uygulamalardan vazgeçilmesini, hemşire maaşlarının tek kalemde emekliliğe yansıyacak ve yoksulluk sonunun üstünde olacak formda düzenlenmesini, hemşirelik mesleğinin, hemşirelik eğitimi almayan çalışanlara yaptırılmasının önüne geçilmesini, hemşirelerin çok iş yükü, uzun çalışma saatleri, vazife tarifi dışında işlerin yaptırılması, hemşirelik mevzuatının yok sayılması üzere alanda yaşanan problemlere yönelik düzenleme ve kontrol yapılmasını, yöneticilerin keyfi kararlarından, baskı ve mobbingden çalışma ortamlarımızın arındırılmasını, çalışanın korunmasına yönelik düzenleme ve kontrol yapılmasını, kontratlı yönetici uygulamasından vazgeçilmesini, hemşirelik hizmetlerinin hemşire yöneticiler tarafından yönetilmesine yönelik düzenlemeler yapılmasını, atama bekleyen hemşirelerin bir an evvel atanıp hemşire açığının kapatılmaya çalışılmasını, emeklilerimize insanca yaşayabilecekleri fiyatların ödenmesine yönelik düzenleme yapılmasını, Sıhhat Bakanlığı’nda Hemşirelik Daire Başkanlığı’nın tekrar oluşturulmasını, Türk Hemşireler Birliği’nin kurulmasını, hemşirelik bölüm/fakülte/yüksekokullarının açılması için gerekli minimum öğretim üyesi niteliğinin yalnızca hemşirelik alanında uzman öğretim üyesi olacak halde tekrar düzenlenmesini, uzman hemşirelik uygulamasına yönelik çalışmaların bir an evvel başlatılmasını, toplumun sıhhatini ve hemşirelik mesleğini ilgilendiren her türlü karar verici ve siyaset yapan düzenekte hemşirelerin de yer almasını talep ediyoruz.”