Tabii en çok Kuzey Kore’nin ismi geçiyor balistik füze denemeleri deyince. Ne var ki bu hem gerçeği tam olarak yansıtmıyor hem de başta ABD olmak üzere birçok saldırgan gücün yapıp ettiklerini gizlemiş oluyor.
Kuzey Kore’nin sıklıkla nükleer başlıklı füzeler denediği de olağan ki yanlışsız. Örneğin dün uçuş sırasında sonradan başarısız olduğu duyurulan kıtalalararası bir balistik füze daha fırlattı. Hindistan da tekrar dün ikinci basamak Balistik Füze Savunma Sistemi (BMD) önleyicisi “AD-1” füzesini test ettiğini duyurdu.
Yani neredeyse her günümüz füze denemelerine şahit olmakla geçiyor. Hepsi de balistik silahlara sahip ABD, Rusya, İngiltere, Çin, Fransa, Kuzey Kore, Hindistan üzere ülkeler, birbirlerine güç göstermek için de sık sık bu denemeleri yapıyorlar. Natürel ki berbat bir durum. Gün gelip birbirlerine karşı kullanırlar mı diye korkulmakta haliyle. Ortada halklar kaynayacak zira.
Bir 13. yüzyıl icadı
Savaş kıyım makineleri ortasında en son teknolojiyi temsil ediyorsa da, nükleer, kimyasal ya da biyolojik başlıklar taşıyabilen uzun menzilli güdümlü/güdümsüz bu füzelerin en ilkel örnekleri 13. yüzyıla kadar sarfiyat. Tarihçiler 14. yüzyılda Ming Hanedanı periyodundaki Çin Donanması’nın Huolongchushui isimli bir ilkel balistik füze kullandığını buldular zira yıllar evvel. Yani herhalde barutla yapılan bir cinstir bu, öbür nasıl olabilir?
Çağımızda kullanılan balistik füzelerin öncüsüsü ise Nazi Almanyasınca 1930-40’larda üretilen A4 füzesidir bilindiği üzere. Babası da Vernher Von Braun’dur. Tüm kaynaklarda yazılıdır; birinci kere 3 Ekim 1942’de fırlatılan bir füzedir bu. Hitler meczubu 6 Eylül 1944’de evvel Paris’e fırlatmıştı bu füzelerden, akabinde da Londra’ya. Denir ki, Nazi Almanyası İkinci Dünya Savaşı sırasında 3 binden fazla A4 balistik füzesi kullanmıştır düşmanlarına. Savaşın bitişinden kısa bir mühlet sonra Sovyetler Birliği ile Amerika Birleşik Devletleri de nerdeyse dünyanın öbür ucuna ulaşabilen Kıtalararası Balistik Füzeler (ICBM’ler) tasarladı.
Wernher von Braun ile grubu Paperclip ismi verilen bir operasyonla ABD’ye götürülmüştü bu ortada. NASA uzay programı için olanlar da dahil olmak üzere füzelerle roketler tasarlamak üzere çalıştılar burada uzun mühlet. Sinemalara de mevzu olmuştur öyküleri.
Elbette çok önemli bir tehlikedir insanlık için bu füzeler. Nasıl olmasın ki neredeyse tamamı nükleer savaş başlığı taşıyor. Yıkıcılığı ise vahim. İkinci Dünya Savaşı sırasında Hiroşima’ya atılan atom bombasından yüzlerce kat daha fazla yıkıcı hem de. 2018’deydi, oturup hesapladılar, dünyayı yok etmek için 100 nükleer bomba kafiymiş. Meğer dünyada hem de kullanıma hazır halde 13 bin 80 nükleer savaş başlığı var. Felaketin kıyısındayız yani.
ABD bile durduramaz
Nasıl durdurulabileceği ise bilinmiyor. ABD’nin bile kendisine yönelik balistik füze saldırısını engelleyemeyeceği belirtiliyor. Amerikan Fizik Derneği’nin yakınlarda açıklanan bir araştırmasının sonucuna nazaran ABD sonlu bir nükleer taarruza bile karşı koyacak güce sahip değil. Önümüzdeki 15 yıl içinde de olacak üzere görülmüyor. Buna rağmen öteki toprakları mahvedecek en büyük tahrip gücüne sahip nükleer füzeler ABD’de var. Bunlar 1950’lerden beri varlığı bilinen LGM-30 Minuteman III füzeleridir.
Yani hangi ülke denerse denesin okuduğumuz, duyduğumuz nükleer deneme testleri haberlerini kanıksıyor olmayalım. Yalnızca bir haber konusu değil zira yaşananlar.
Uzağımızda olduğunu düşünen varsa yanılır. Yanımız yöremiz, yeryüzü, gökyüzü nükleer başlıklı füzelerle dolu. Dünyada nükleere karşı her türlü gayretin yanında olmalıyız bu yüzden. En azından “oturup beklemiş” olmayız. Tahminen durdurabiliriz de.
Evinin bodrumuna güvenmesin kimse.