Kimi tarım çalışanları hijyen ve su konusunda badire yaşadıklarını belirtirken, kimi tarım emekçileri de soğuk havada çadırda yaşamak zorunda kaldıklarını kaydetti.
İki çocuğunun öğretmen olduğunu ve atanamadığını anlatan Şanlıurfalı bir tarım personeli, “Atama yok; dayı yok… Tek Erdoğan var bir de Allah var. Diğer bir şey yok. Urfa’ya gidiyorsun, diyorlar ‘senin dayın varsa Ankara’da, dayının yanına git’, dayı da yok. Birisi dershanede çalışıyor, öbürü de taban fiyatla çalışıyor. Başkası de Gaziantep’te okuyor… Üç kişi çalışıyoruz, onlara para göndereceğiz” dedi.
“Halimizi görüyorsunuz, çocukları görüyorsunuz perişanız”
Başka bir tarım emekçisi ise yaşadığı ezaları şöyle anlattı:
“Birinci sorunumuz, bizim memlekette fabrikalar yok, iş yok. Onun için çalışmaya geliyoruz. Görüyorsunuz, hepimiz hastayız; bu soğukta burada kalıyoruz. Öbür ne diyeyim, rezillik… Rezillikten diğer bir şey yok. Her türlü ezayı çekiyoruz. Bizi üzen şey, memleketimizden kalkıp buralara kadar geliyoruz, bu bizi üzüyor. Gurbete geliyoruz, altı yedi ay çalışıyoruz. Halimizi görüyorsunuz, çocukları görüyorsunuz. Perişanız. Çocukların eğitimi gerçek dürüst okula gidemiyorlar. İki üç ay geç başlıyorlar, bir iki ay erken bırakıyorlar. Onun için hakikat dürüst okuyamıyorlar”
“Bazı çocuklar var, 15 yaşında daha birinci sınıfı görmedi”
Mehmet Bodanlı isimli bir emekçi de geçim külfeti yaşadığını anlattı. Devlete davet yapan Bodanlı, şunları söyledi:
“Biz nisanda yola çıkıyoruz. Çocuklar okula gidemiyor, benim altı tane çocuğum var. Onlarla nisanda yola çıkıyoruz. Biz birinci evvel Adana’ya, oradan Hatay Reyhanlı’da tıpkı soğan işini yapıyoruz. Bursa Karacabey’e gidip oradan da Polatlı ve en son Şereflikoçhisar’a geliyoruz. Kaidelerden ötürü su pak değil. Muhtaçlığımızı göremiyor. Bu sene her şey kıymetlendi, geçen sene şeker 50 kiloluk 200-250 lirayken şu anda bin 100 lira oldu. Geçim çok sıkıntı. Ben devlete sesleniyorum: bize yardımcı olsun, Şanlıurfa’dan buraya geldik, burada yoksul fukara ile çalışıyoruz. Siz çocukları gördünüz; birtakım çocuklar var, 15 yaşında daha birinci sınıfı görmedi işten ötürü. Burası bittiğinde bazıları Adana’ya gidiyor, çocuklar okula gidemiyor.
Kış bu sene çıkmayacak. Ben çocuklar için bırakacağım bu işi. Kâfi ki okusunlar diye ben Urfa’dan çıkmayacağım.”
“Rahat yaşamak istiyoruz”
Hayalinin rahat yaşamak olduğunu anlatan tarım personeli bayan ise havanın soğuk olduğunu ve sobanın olmadığını belirterek şöyle kaygı yandı:
“Ben de gidiyorum işe. Ben de çalışıyorum çocuğumla bir arada. Biraz rahatsız olduk meskende kaldık. Akşam soğuk sabah soğuk ne soba var ne bir şey var. Hiçbir şey yok. Biz neden burada yaşıyoruz, Urfa’da yaşamak isteriz. 7 aydır buradayız. Konut orada biz buradayız, mecbur çalışıyoruz. Çocukları okuldan çıkardılar iş için. Okullar açıldı, iki aydır çocuklar okula gitmiyor iş için. Rahat yaşamak istiyoruz. Urfa’da yaşamak istiyoruz. Niçin burada yaşıyoruz.”